"Ata mən uşaq deyiləm, baxıcı zad istəmirəm! Nəyimə lazımdır axı o boyda yekəpər ayı?! Məni də altında əzəcək bir gün, heç fikir də verməyəcək!"

"Taleyimiz bizi gözləmədiyimiz, ağlımıza belə gətirə bilməyəcəyimiz bir yerdə qarşılaşdırdı. Yolumuz kəsişən vaxt, səni gördüyüm zaman, səni tanıyırmış kimi hiss etdim. İşin qəribə yanı, səni ilk dəfədir görürdüm, amma səni tanımaq üçün hər şeyimi heçə sayardım. Bir anlıq öz aləmimdən uzaqlaşmışdım, sadəcə səni izləyirdim, bir də o gözəl, dünyaları qarşıma alacağım gülüşünü..." "İndi isə sən mənimsən, mən də sənin. Bir daha ayrılmamağımız üçün əlimdən gələ bilən hər şeyi etməyə razıyam. Çünki sayəndə ən böyük qorxumu gözə ala bilmişəm. Səni itirməkdənsə, sənin uğruna ölməyi seçərəm..."

Çevremdeki ağaçlar aynı gözükseler de aynı değiller. Uzaktaki dağlar bildiğimden daha soğuk. Rüzgar aynı hissettiriyor belki ama o bile tanıdığım rüzgar değil. Çünkü benim dünyamda çoktan unutulmuş büyüleri taşıyor kucağında. Olduğuma inandığım yerde değilim. "Bana her şeyi anlat. Bana dünyanızla ilgili her şeyi, en küçük detayına kadar anlat." Ben, Eira Morwen, dönmenin bir yolunu öğreneceğim. Ve ancak her şeyini bilirsem büyüyle ve korkunç canavarlarla dolu bu dünyanın girişini de çıkışını da bulabilirim.

Tüm diyar, doğudaki savaş yüzünden kaosa sürüklenmiştir. İmparatorluğu ayakta tutmanın ve Wisteria'yı kurtarmanın tek yolu ise Saige Nerth ve Zaiden Regheena'nın kimsenin neye benzediğini bilmediği bir kahini bulmasıdır.

Annesini ve kız kardeşini kaybeden Prenses Euria Vaseva, onların intikamını almak için yıllarca kendini eğitmiş, ve Ocreya Krallığının en ünlü suikastçisi olan Gümüş Firari kimliğine bürünmüştür. Hedefine çok yaklaştığı sırada babası, Ocreya Kralı, Gümüş Firari denen suikastçının yakalanmasını emreder ve Euria kendini son derece zor bir durumun içerisinde bulur. Bir seçim yapması gerekiyordur. Suikastçı kimliğini terk edip tahta geçecektir ya da intikamın peşinde tacını devredecektir.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.