"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"

Esved; Karanlıkla sarılmış bir adam.... Lumina; Işığın içindeki parıltılar kadar saf bir kadın.. Hak etmediği birşeye el uzatmak bütün dinlerin ortak günahıyken.. Cehenneme birinci sınıf bileti olan bir adam bunu umursar mıydı? Umursamadı Esved... Tüm zerreleri adedince istedi kadını...

Genç adam öfkesinden sağa sola saldırmamak için dişlerini birbirine kenetlemişti. Ölülerin cesetlerini yavaş yavaş toprakla buluşturuyor bir yandan da bunu yapan klana lanetlerini okuyorlardı. Son olarak hâlâ sıcak olan közleri söndürmeleri için birkaç adamını görevlendirdi genç adam. Ormanın içinde olmasından dolayı zarar gören yalnızca köy evleri ve ahırları olmamıştı. Etrafta bulunan birkaç ağaçta köz haline gelmişti. Genç adam sıkıntı içinde askerlerin işlerini bitirmelerini beklerken yarısı sağlam olan bir kulübeden kadın sesi duyduğunu zannetti. Üzüntü içinde hayali bir yardım çağrısı duyduğunu düşünerek adamlarına dönmüştü ki sesin hayal değil gerçek olduğunu farketti. Çünkü yardımı isteyen ince ve cılız ses biraz daha yükselmişti. Aceleyle o yöne döndü ve birkaç uzun adımda ulaştı harabeye. Yerde iki büklüm bir halde kanlar içinde bir kız yatıyordu. Şokun verdiği duraksamayı atlatır atlatmaz kızın yanına diz çöktü. Zavallıcık karnından kılıç darbesi almıştı. Çok fazla kan kaybediyordu. Kollarını kararlı bir hareketle kızın vücuduna dolayıp ayağa kalktı. Dışarıya adım atar atmaz kollarındaki savunmasız güvercinin titrediğini hissetti. Zaten soğuk olan hava bünyesi zayıflayan bu narin kızı oldukça etkileyecekti şüphesiz. Şaşkın bakışlarla onların yaklaşmasını izleyen adamlarına işaret edip yanına çağırdı. Bu emir anında yerine getirilmişti. Safkan İngiliz atının terkisinde bulunan yün battaniyeye sardı yaralı kızı. "Zavallı kızıl güvercin..."diye fısıldadı kendi kendine.

Kaçtığımı sanırken, aslında her adımım beni ona daha çok yaklaştırmıştı... Ve her bir adımı, yasak bir zevkle atmıştım...

Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumiyetini ve en önemlisi asla sahip olamadığı ruhunu arayan bir serseri. Ayaz Haznedar. "Şarkılara neden parça deniyor biliyor musun Safir? En ihtiyaç duyduğun anda eksik bir yanını tamamlayıveriyor bir tanesi çünkü. Sen yıldızların benim için yazdığı bir parçasın Safir, dünyamın karanlığına dayanamayıp beni terk eden ruhumun yerini doldurmak için bestelenmiş, dünyanın en güzel şarkısı." Ve bu ruhsuz serserinin kalbine dokunmayı başarabilen, Safir gözlü, kırık dökük bir melek. "Ve şimdi çal benim için Safir. Var olabilecek tüm sesler sussa bile sen, benim için çal...""

Yıl 1793. Arka planda İhtilal Savaşları başlarken romanımızın kahramanının ve yakınındaki karakterlerin hikayesine tanık olacaksınız. Bu hikayede aşkı, sevgiyi, arkadaşlığı, dostluğu, hayal kırıklığını, acıyı, sevinci kısacası hayatı bulacaksınız... *** İsabel Whitfield, İngiltere'nin Winchester kasabasında yaşayan güzel ve genç bir bayandır. Sekiz yaşından beri en yakın arkadaşı genç Bay Edmund Kingston olmuştur. Bu çok yadırganmasına rağmen onlar bu arkadaşlıklarını sürdürmüşler ve çok iyi anlaşmaktadırlar. Bir gün aylardır boş duran Chesterfield evinin sahiplerinin kasabaya geleceği haberini alır. Bu Londra' da yakışıklılığı ve zenginliği ile ün yapmış genç Bay Charles Westmoreland ile onun daha az gösterişli kardeşi William Westmoreland'dir. İsabel ve kardeşi Regina bu genç beylerle tanışırlar ve aşık olduklarını düşünürler. Ancak her şey göründüğü gibi midir? Onlar aşkı beklerken aşk onları bulabilecek midir?

1810 yılında bile kadınların iş hayatında yer almasını, kocalarını kendilerinin seçmesini savunan Bayan Emily Collins bir gece yatmadan önce bir dilekte bulunur. Ve şanslıdır ki bu masum dileği Tanrı tarafından kabul olunur. Kahramanımız kendini bir anda 2010 Londra'sında Valerie Miller'ın evinde bulur. Eski yaşamında sevmediği kuzeniyle nişanlı olan Emily burada Taylor ile karşılaşır. Taylor Miller Valerie'nin erkek kardeşi, bir çevirmen, amatör bir rock grubunda basçı ve amatör bir basketbol oyuncusudur. Zaman geçtikçe Emily Taylor'a doğru çekildiğini hisseder. Taylor'da bu garip konuşan, sevimli, narin ve farklı bir güzelliği olan kıza gittikçe bağlanır. Ama bir sorun vardır. Taylor'ın polis arkadaşı Nathan da Emily'den hoşlanmaya başlamıştır. Dileği gerçek olan kız kocasını kendisi seçmekte özgürdür. Acaba Emily Taylor'ı mı Nathan'ı mı seçecektir? Ayrıca Emily'nin şimdi 1810'a, evine dönmek gibi bir isteği vardır. Genç kız bunu gerçekleştirebilecek midir?