eu4safir
- Reads 11,972
- Votes 310
- Parts 3
Ama küçük kız ona baktı. Bir süre öylece... Sonra bir şey oldu. İçinde, çok derinlerinde bir şey kıpırdadı. Küçük, unutulmuş bir his.
Oğlan tekrar yürümeye başlamıştı ki küçük kız koşarak kolundan tuttu.
"Ben de Karmen İlhan... Ama insanlar bana Kalpsiz Karmen diyorlar."
Oğlan ona döndü. Simsiyah gözlerinin içine baktı.
"Hayır," dedi, küçük kızın omuzlarından hafifçe tutarak. "Kalpsiz değilsin sen."
Küçük kızın boğazı düğümlendi.
"Sen... Karmen Ateş ol."
Bir an, dünya durdu sanki.
"B-ben... Karmen Ateş," diye fısıldadı.
Oğlan gülümsedi. "Evet. Sen Karmen Ateş."
Ve o an küçük kız, bir insana ilk kez gerçekten gülümsedi. İlk kez, gerçekten inandı.
Bu dünyanın sonu muydu?
Hayır.
Yeni başlıyordu.
Çünkü artık Karmen İlhan yoktu. Karmen Ateş vardı.
Ve belki de bir ömür boyu unutmayacaktı küçük kız bu anı.
Sonunda, "Kimin soyundansın?" diye sorarlarsa, verecek bir cevabı olmayan o küçük kız olmayacaktı.
Bu gece doğum günüydü. Ve doğum günü ona bir isim bırakmıştı.
𝐊𝐚𝐫𝐦𝐞𝐧 𝐀𝐭𝐞ş.
(22.06.2023) - (?.?.2025)