Vatan uğruna baş koymuş, düşmanın yüreğindeki korkunun izahı, acının işaret parmağı olan Sezin Kaza, yıllardır Keleş timinin başında duran üsteğmen kimliğinde görevini icra ediyordu. Ne yaptığını bilen, kendinden emin, dik oluşuyla bilinir, sayılırdı. Keleş ismini en doğudan batıya kadar duyurmuş, düşmanın ölmeden önceki son nefesindeki nefret olmuştu. Fakat bir gün, yaptığı küçük hata ile tüm çabaları bir anda başına yıkıldı. Yaptığı küçük hatanın sebebi ile başlarına atanan Yüzbaşı Turan Akkurt, kendisinden önce lakabı geçtiği an yeri titreten bir komutandı. Soğuk kalbi, acımasız bakışı, yangın öfkesi ile tanınırdı. Girdiği ortama heybetiyle girer, doğrularını kalemsiz kazırdı akıllara. Ve Sezin'in bildiği tüm doğruları silip kendi doğrularını yazmaya kararlıydı. ★ "Bende iki sevdanın ucu, bucağı yok, Kaza. Gönlümü almışım elime, ikiye bölmüşüm; sonu, sınırı olmayan iki sevgi sığdırmışım o iki parçaya." "Neymiş onlar?" "Biri vatan, diğeri sen." ★ KURGU, VATAN İÇİN CAN VEREN, MİLLETİNİ KORUYAN ASKERLERİN HATIRASINA YAZILMIŞTIR. GERÇEK ASKERİ OLAYLARDAN VE BİLGİLERDEN BAĞIMSIZDIR. DURUMLAR, OLAYLAR VE YERLER DEĞİŞTİRİLEREK YAZILMIŞTIR. KURGU GERÇEKLİĞİ TAMAMİYLE YANSITMAZ.

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ''Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.'' Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ''Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.'' Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

"Gözlerime bak Ezgi..." Artık yaşlarım akıyor muydu bilmiyorum. Sadece tek gördüğüm; karanlık. Islak ve sıcak bir karanlık... İnsana yapışan ve daraltan bir karanlık. Ucu bucağı olmayan... "Hayır, Yavuz. Yüzleştiğim gerçekler bir kâbus ve benim yüzleşecek gücüm kalmadı." Sol tarafıma düşen saç, sıcak parmakları tarafından kulağımın arkasına yerleşirken bu sefer sesini daha da yakında hissettim. "Ben senin kâbusun kadar gerçeğim Ezgi." ## Ablasının öldürülmesiyle sarsılan Tıp öğrencisi bir kadın...Ardından gelen ölümlerle bilmeden şüphelerinin esiri olur. Bir yandan gizli aşkını sürdürürken, bir yandan çıkmaza sürüklenen cinayetleri Özel Dedektif Yavuz'la çözebilecek mi? Yoksa içindeki şüphelere esir mi olacak? Kan ve vahşet içerir.(+18) 🏷 Şair #1(12.09.22) Yetişkin #1 (24.07.22)

Başını önüne eğmiş, elindeki kalemle önündeki defterine bir şeyler çiziyordu. Dışarıya karşı ilgisiz, aynı zamanda kendi içine kapanıktı. Başını eğdiği için yüzüne dökülen siyah saçları bugünün yaralarını gizlese de, üniversitede herkesin zihninde aynı görüntüyü çoktan oluşturmuştu. O, korkaktı. Adımlarını sürekli geriye atar, biri onu yere serdiğinde karşılık vermekten çekinirdi. Sesini çıkarmaz, onu korumak isteyenleri bile çevresinden uzaklaştırırdı. Çünkü, o korkaktı. Bakışlarımı kalem tutan parmaklarının üzerindeki morluklardan yüzüne doğru kaldırdığımda, bu kez beni karşılayan gözleri oldu. Onu dikkatle incelediğimi gördüğünde, bakışlarımı kaçırmadım. Yüzündeki ilgisiz ifadede bir değişiklik olmasa da, ona diktiğim bakışlarıma karşılık kahverengi gözlerinde oluşan şüpheye tanık oldum. Tanıdığım çoğu korkak, kendini aslan gibi göstermeye çalışırdı. Ve tüm herkesin düşündüğünün aksine, o korkak değildi. Sadece korkak rolünü çok iyi üstlenen bir aslandı.

O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi. İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır. ☯ Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi yazmaktan vazgeçecek gibi durmuyordu. Tek tik çifte döndüğünde kader çizgisi onun için bir kez daha kırıldı.

"Sen çok güzel konuşuyorsun." "Güzel olduğun için. Hem söyleyen önemli değil, söyleten önemli." Küçükken kitaplarda ki aşkın yalan olduğuna inanırdım. Ta ki hastane çıkışı kaçırıldığım terörler tarafından karşıma çıkan ela gözlü askere tutulduğumun farkına vardığım vakit. O aşık olduğum ela gözlerin içinde barındırdığı güven ve huzur. Güneşin her zaman yüzüne vurduğu vakit ortaya çıkan o gamzeleri ve gamzelerine eşlik eden o muhteşem, hayran olduğum ela gözleri. Kendisiyle öğrendiğim tek kelime, ve o kelimenin içinde bana yaşattığı muhteşem sevgi. Aşk... Terörler tarafından kaçırılan genç doktor, kendini hiç beklemediği bir anda mermilerin içinde bulur. Terör örgütü liderinin yaralanması ve göğsüne saplı kurşunu çıkartmaları için kaçırılan doktor, ve doktorun orada olduğunu bilmedikleri için operasyona geçen Atmaca timi. Peki üsteğmen Ömer Asaf, depoda gördüğü yeşil gözlere tutulup kalırsa, yahut Genç doktor İkra ona bakan o güzel ela gözlerin nefesini kestiğini hissederse. Temiz, masum ve bir o kadar aşk dolu bir kitap sizleri bekliyor. Bakmadan geçmeyin :) Bu hikayede geçen kurumlar, yerler, olay örgüleri şahsıma, yani yazarın hayal gücüne aittir, benzeri yoktur bilginize.

Hayatın gerçekleri ile küçük yaşta tanışmış olmasına rağmen hayattan ümidini hiç kesmemiş bir kadın ile, hayata öfkeli bir adamın hikayesi. Bu nazlı bir sevdanın hikayesi... NAZLI & YUSUF "Benim güzel, Nazlı çiçeğim.."

"Delilerin sevdası hoyrat bir fırtına gibidir. Günün başında seni sarsan fırtına, gecenin şafağında ılık bir esintiye dönüşüp kaburgalarının arasına sokulur." Saka ve Sanrı'da tanıdığımız Gurur ve Farah'ın hikayesi. SVS'den bağımsız bir kurgu olduğu için Sarkaç'a başlamak için önce Saka ve Sanrı'yı okumanıza gerek yoktur.

Mahur Karaca yedi yaşına geldiğinde Albay olan babasının Bulgaristan'ın Varna şehrine çıkan gizli görevi nedeni ile doğup büyüdüğü Hakkari'nin Çukurca ilçesinden ayrılmak zorunda kalır. Varna'da o dönemde Türkler'e zulm ediliyordur ve oraya uyum sağlayacak ama direnişe katılabilecek Türk bir asker ailesine ihtiyaç vardır. Mahur geride bıraktığı ülkesini çok özleyecektir ama en çok çocukluk arkadaşı Alparslan Sancak Çukurcalı'yı. Oraya gideceğini, kendi ülkesi tarafından hain olarak suçlanacaklarını ve kendilerine verilen tüm desteğin çekileceğini bilmiyorlardır. Yıllar sonra, geceyarısı Çukurca'ya, Albay Yusuf Çukurcalı'ya bir telefon gelir. Bulgaristan'daki can dostuna ve ailesine saldırı düzenlenmiştir. Eğer birileri destek olmazsa hain olarak katledileceklerdir. Kendi gibi asker olan oğlu Yüzbaşı Alparslan Sancak Çukurcalı'yı arar. Emir açıktır. "Onları koru!!" #wattpadturkey #pınarsalman #kitap #piyamor #wattpadkitaptanıtım #wattpadkitapönerisi #wattpadkitapkesitleri #watty #wattpad #kitaptavsiyesi

❝Şeytana ikinci bir şans versen, seçer mi iyiliği yoksa yakmaya devam mı eder günahları ile beraber cehennemi?❞ ASLANLAR SERİSİ, KONRULUN KAFESİ ve DUZAH kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlarsanız başlayın illa ki spoi yiyeceksinizdir. İstediğiniz kitaptan başlayabilirsiniz.