"ඒ..අඩෝ...!! පගෝ- අර ඉන්නෙ ආර්යන් අයියද??" නිස්සා හැමිනෙන්න ගත්තම මමත් නොදැනුවත්වම ඔලුව වැනුවෙ තරහටද පුදුමෙටද කියලා මමවත් දන්නෙ නෑ. ආර්යන් අධ්‍රක්ෂ රෞරවවංශ....මාස එක හමාරකට විතර පස්සෙ අද තමයි ඉස්කෝලෙට පය ගැහුවෙ..තාත්තගෙ ෆැමිලි බිස්නස් වගයකට ඕසි ගියාට ඊළඟ දවසෙම තිබ්බ වර්ල්ඩ් ක්ලාස් ටූනමන්ට් එකකිනුත් කප් එකත් අරන් එළිවෙ...
" පබා උඹ හිතනවද... මට කවදා හරි කාටම හරි ආදරේ කරන්න පුලුවන් වෙයි කියලා..." " උඹ... මට හිතාගන්න බෑ ප්‍රීත්... උඹ මහ අමුතු චරිතයක්... මම කවදාවත් දැකලා උඹ කවදාවත් කාගැනවත් උනන්දු වෙනවා... උඹේ ඇස් කවදාවත් එක තැනක නතර වෙලා තිබ්බේ නෑ... උඹ කාවමහරි හෙව්වා ප්‍රීත්... උඹත් දන්නැතුව උඹේ ඇස් කාව හරි දරැණුවට හෙව්වා..." පබා ඔලුව...
" ඇයි අයියෙ ඔයා කොයි වෙලෙත් මාව සුදු අරලිය මලකට සමාන කරන්නෙ.." මං අයියගෙ මූන දිහා බලන් අහනකොට එයා මගෙ ඇස් දෙක දිහා බැලුවා.. මගෙ අයියගෙ මූනෙ ඇඳිලා තිබ්බෙ හරි ලස්සන නිවිච්ච හිනාවක්.. " ම්ම්ම් මොකද මගෙ චූටි මහත්තයා මට සුදු අරලිය මලක් නිසා.." " අනේ.. හේතුව කියන්නකො අයියේ.." මං කියනකොට අයියා අරලිය ගහට හේත්තු වෙන ගමන් ඇස් ප...
