ali: seni bu kadar ağlatan o piç mi ali: ona zarar gelmiş olması mı seni üzüyor imge: seni ilgilendirmiyor ali: bal gibi de ilgilendiriyor ali: söyle ali: o yüzden mi ağlıyorsun böyle imge: normal agliyorum ali: içli içli ağlıyorsun imge ali: için çıkıyormuş gibi [9 Temmuz 2025] 05.09.2025, 1. #gizem

☙ Babasının iflas etmesiyle beraber İstanbul'dan Ordu'ya, hiç tanımadığı bir köye taşınmak zorunda kalan Güneş Çiçekçi, taşıdığı bu köydeki doğal hayata uyum sağlayabilmek adına kendisine yardımcı olması için o köyde doğup büyümüş, köy halkı tarafından çokça sevilen ve köyün 'ağır abisi' olan Çağlar Alp Tekinler'e yazmaya karar verir. • caglaralptkn: kafayı yemişsiniz siz. (19.21) caglaralptkn: yazmayın bana. (19.21) gunescicekci: olmaz yapamam. (19.21) caglaralptkn: ne demek yapamam lan? (19.22) cagatayalptk: engellerim bakın sizi, ciddiyim. (19.22) caglaralptkn: yazmayın dediysem yazmayın. (19.22) gunescicekci: ya sorumu sorsaydım bari? (19.24) gunescicekci: soru soracaktım ben size. (19.24) caglaralptkn: soru mu soracaktınız? (19.25) gunescicekci: evett. (19.25) caglaralptkn: ne soracaktınız? (19.26) gunescicekci: ya garipsemeyin ama, (19.28) gunescicekci, yazıyor... gunescicekci, çevrimiçi. gunescicekci, yazıyor... gunescicekci: keçilerin nasıl sağıldığını biliyor musunuz? (19.28) görüldü. 𓂃˖˳·˖ ִֶָ ⋆ ִֶָ˖·˳˖𓂃 170625

"Ben seni yıllarca bekledim." dedi genç adam. Karşısında duran masum kadına her baktığında yeniden aşık oluyordu. Genç kadın ise adamdan korkuyordu, tanımıyordu. Ondan kurtulmak isterken tüm kapılar ardına kadar kilitliydi. Akın Yıldırımdan kurtuluş yoktu. "bırak beni." dedi masum kadın tiz çıkan titrek sesle. Oysa geç adam bırakmamaya kararlıydı. Hasret kalmıştı sevdiğinn sesine, tebessüm etti yüzünün güzelliğine bakarak. "Asla." Diye fısıldadı Akın Yıldırım net sesiyle. Mavi korkuyla gözlerini kapattı. Genç adam onu kollarının arasında alarak düşmesini engellemişti. Hasret kaldığı kokuyu en derinden kokladı. Onun için en güzel şeydi. İlk kez sarılmıştı. İlk kez koklamıştı. İlkler güzeldi, ama bu ilk son olmayacaktı. Mavi Demir & Akın Yıldırım

•ANLAŞMALI EVLİLİK •ABİMİN ARKADAŞI •SMUT •ROMANTİK •YAŞ FARKI (7) •ÇOCUKLUK AŞKI MAİT'in infazcı ajanı Zehir, Ailesi trajik bir şekilde katledildiğinde henüz yedi yaşındaydı. Travmatik geçmişiyle birlikte, tadını almak için sabırsızlandığı intikamı en sadık dostlarıydı artık. Ettiği bozulmaz yeminle Zehir olarak yeniden doğmuş, sırlarıyla yüreğine bir kale inşa etmişti. Kan dökmez, ardında hiç iz bırakmadağı zehirleriyle imzasını atardı. Onu gerçek adıyla, Damian King olarak tanıyan insanlar, bir gün zehrinin hedefi olmamak için yalnızca dualara ve onun merhametine sığınabilirdi. Etrafına dev bir kale inşa ettiği kalbinin kapıları ise bir zamanlar yalnızca tek bir isim için açılmıştı. En yakın arkadaşının kız kardeşiydi o... Yasaktı. Fakat yıllar sonra Küçük Gölge'si hayatına tekrar girdiğinde, hiçbir şey planladığı gibi gitmeyecekti. Kapılarına dayanan anlaşmalı bir evlilik küle dönmüş ateşi harlamak için yeterli bir kıvılcımdı. Üstelik kâğıda atılan imzalar, Zehir için yalnızca bir anlaşma olmaktan çok, bozulması imkânsız bir başka yemindi. April (Nisan) Jones. Neşeli bir ruhun, çarpıcı bir güzellikle harmanlandığı kıvrak zekâsıyla kusursuz bir genç kadındı. Bir gördüğünü asla unutmayan fotografik hafızası, onun hem laneti hem de lütfuydu. MAİT başkanının kızı olmak ona ayrıcalıklı bir hayatın kapılarını açmış olsa da tüm yaşamı boyunca hissettiği eksik parçalar ona bir türlü huzur vermiyordu. Sadece tek bir isim ona kendini tamamlanmış hissettirme gücüne sahipti... Hayranlık duyarak büyüdüğü, umutsuzca âşık olduğu Zehir... Onu tanıdığında henüz çok küçüktü. Teşkilatın göz bebeği, abisi Steve'in en yakın arkadaşı ve sağ koluydu o... Fakat Nisan, Zehir için daima küçük bir gölgeydi. Yasaktı. Kırılan kalbiyle ülkeyi terk edip altı sene sonra tekr

"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?" Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uzun uzun baktı denize. Sabrımı sınamak istercesine uzun baktı hem de ve sonunda yeniden bana dönebildi. "Hiç kimseyi," dedi kendinden emin bir şekilde, afalladım. "Neden?" Sordum, kadehinde kalan şarabını bir kerede içti. Boşalan kadehe odakladı bakışlarını. Uzun uzun düşündü. Gözünün ucuyla bana baktığında yüz ifadesi düzdü ama gözlerini yine saklayamamıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu kederli olduğu. "Çünkü ben kimseyi kalbimde yaşatamam," dedi, bu cümlenin ağırlığı altında ezilirken acıyla yutkundu ve ekledi. "Benim kalbimde bana bile yaşam yokken, hiç kimseye olamaz."

Üvey babasının adamlarının onu öldüreceğini öğrendiği gibi kaçmaya başlamıştı Mehveş. Ama bilmiyordu ki kaçtığı arazinin sahibi, o gün oraya atış talimi için gelmişti. "Kim bu kız? Getirin onu buraya derhal! Cezasını ben keseceğim..." Vedat Pamir Kılıçarslan ve Mehveş Ferzan Biricik. #romance•9🏅

Sayıner Ailesi #1# Beş kardeşin aşklarının ele alındığı hikâyede, kimi zaman tutkuyu, kimi zaman saflığı, kimi zaman da komediyi yaşayacaksınız. İstanbuldaki Sayıner Ailesini tanımaya hazır mısınız? @tugcaa ve @cokguluyombenya ortak kitabıdır. ©Tüm Hakları Saklıdır. -2014-

İnsanın en masum olduğu dönemi çocuk olduğu zamanlardır, öyle değil mi? Doğru. Fakat eksik. İnsanın en acımasız olduğu dönem de çocuk olduğu zamanlardır. Kimi çocuk sevgiyle arkadaş edinir, oyunlar kurardı. Kimisi ise tek bir korku salmasıyla etrafına toplardı kendi tebaasını. Ben ve benim gibi çocukların sevgi cumhuriyetine karşı, zorbaların korku imparatorluğuydu aslında durum kısaca. Diyelim ki bir zamanlar çocuktuk. Biz de, onlar da. Lisede de mi çocuktuk? Türlü türlü oyunlar kurarken de mi çocuktuk? İnsanların hayatlarında unutamayacağı anılar bırakırken, hafızalarından kazıyarak silmek istemelerine rağmen bunu başaramıyor oluşlarının sorumlusu olurken de mi çocuktuk? Tuvalete kilitlerken, okulun önünde alay konusu ederken, yapmadıkları şeylerle suçlarken ve hatta manipüle ederek kendilerinden bile şüphe etmelerini sağlarken de mi çocuktuk? Değildik. Ne biz ne de onlar. Bunu inkar edecek insanın vicdanı sorgulanmazdı zaten.

🌹 İKİ DÜŞMAN MAFYA AİLESİ, BİR EVLİLİK ANLAŞMASI... Kanla yazılmış bir kader, tutkuyla mühürlenmiş bir savaş. Romantik Gerilim | İtalyan Mafya | Karanlık Romantizm | Düşmandan Aşka | Düşman Aile Aileler Arasında Savaş. Düşmanlık, İntikam ve Beklenmedik Bir Aşk. Isabelle Rose Moretti, ailesini kurtarmak için her şeyini riske atan güçlü ve zeki bir kadın. Bu evliliğin yalnızca bir anlaşma olmadığını biliyor-bu, kalbiyle vereceği en zorlu savaş. Luca De Santis, İtalyan mafyasının acımasız ve stratejik varisi. Soğukkanlı, disiplinli ve kontrolü elinde tutmaya alışkın. Ama bu kez hesaplamadığı bir değişken var: aşkın kuralsız doğası. Bu evlilik yalnızca iki aile arasındaki güç dengesini değil, iki ruhun sınırlarını da zorlayacak. Luca'nın en büyük planı, Isabelle'in kalbini kazanmakla tamamlanacak. Ama bu zafer, artık sadece mafya kurallarıyla değil, içlerindeki aşk ve arzuların sessiz savaşıyla da şekillenecek. Peki hangisi daha tehlikeli? Yıllara dayanan bir aile savaşı mı, yoksa Luca ve Isabelle'in içinde büyüyen, inkâr edilemeyen duygular mı? "Kimse beni gül ve dikenleri konusunda uyarmadı." - Luca De Santis

Hasret köyden uzakta bir dere kenarındaki küçücük evinde hem hayatla hem de annesiyle mücadele eden başı dik, dili sivri bir kızdır. Yaşadığı yerin yazı kurak, kışı çorak, baharı biraz rahattır. Ama babası olmadığından evin direği sürekli gıcırdar. Annesinin zoruyla gittiği bir düğünde gözü bir Külhanbeyine çarpar, ama başı diktir, pek yüz vermek istemez. Düğün boyu bakışırlar, tek kelime etmezler. Adam da pek bir hoşuna gitse de Hasret bunca bakışı hayra yormaz, yine de içi kıpraşır. Beyaz gömleğine, yanık tenine, kara kaşına, üstünden ayrılmayan kara gözüne... Sonra nasıl olduysa düğünün gecesinde evine gitmiş, saçılmış dökünmüşken penceresinden bir ses işitir, akşamki adamı daha görmeden tanır. Penceresinin köşesine siner, perdesinin arkasına saklanır. Sesini duyar adamın, sonra sesini duyurur. Onca yıllık Hasret bir toz olur bir duman. Sonrası dere kenarı, dut ağaçları, üzüm bağları.. Geçmişten gelen bir Köygöçüren lafı, Hamza'nın Görgülü belası... ..... Tarihi bir hikayedir.