Moya: Ruhumu kaybettiğime inanıyordum ve sonra seni gördüm. (22:48) Kayıp: Yani? (23:01) Moya: Kaybolan ruhumu sen çalmışsın... (23:01) Kayıp: Klişeliğini de çalıp yok etmeyi dilerdim, aptal. (23:19)

Her hikâyenin, her romanın bir yalnız, hüzünlü ve mutsuz başrol oyuncusu vardır. Karanlık odalarda benliğiyle savaşırken, gözyaşları süzülür tane tane, yanaklarından çene kıvrımına doğru. Bir kelebek girer o karanlık odaya. Bembeyaz bir kelebek. Yıldızsız bir gökyüzünde etrafı aydınlatan bir ay parçası gibi. Konar başrolün yanağına, siler gözyaşı tanelerini. Yerine kendinden parçacıklar bırakır. Son anlarında bir insanın mutluluğu için savaşır. Nasıl olsa ölünce bir anlamı kalmayacaktı hiçbir şeyin. Bu hikâyelerde hüzünlü başrol oyuncusu benim. Karanlık odalar da benim, kelebek de kelebek taneleri de benim. Kapak Fotoğrafı: Batuhan Atalay