TAMAMLANDI KARAYILANLAR serisi 2. kitap Bir yılan, bir sırtlan; bir aslan, bir kaplan; bir nefes, bir ölüm. Kararlar, yoğrulmuş duygulardan meydana gelirdi. Her karar hiç şüphesiz ki duygularla verilirdi. Bende hiçbir duygu yoktu ama kararımı vermiştim; onu istiyordum ve alacaktım. "Seç, moya kroshka; Dikişli yara mı yoksa dikişsiz yara mı?"

Onunla tanışmamız klişe kitap girişlerindeki gibi olmamıştı. Bilirsiniz, yağmur yağmıyordu, hava kararmamıştı. Koşmuyor veya yürümüyordum. Bir sabah erken uyanmıştım ve onu odamda görüvermiştim işte. "Çocuk, sen bir garipsin. Ölmüş ama gömülmemişsin." xxx İthaf: Kabuslarla büyüyen büyük kalpli küçük bedenlere. xxx 170920 - 190920

TAMAMLANDI KARAYILANLAR serisi 1. kitap Kumar sever miydim? Hayır, bilakis nefret ederim. Oyunların adını bile bilmezdim. Fakat şu an oynadığım bir kumardı, evet. Öleceğim ya da öldüreceğim bir kumar. Canımın kumarı. "Seç, Sarı'm; Dikiş mi yoksa yara mı?"

Ana karakterin eğlence amaçlı çıktığı yolculukta karşılaştığı üç kişi ve bir ejderle birlikte işler çoktan karışmaya başlamıştı. Ana karakterin bir dilek hakkı karşılığında üzerine aldığı işin tüm sorumluluklarını taşımaya çalışması bir yana, üstüne her bir karakterin arkalarında sakladıkları gerçekler günbegün ana karakteri şaşırtmaktadır ancak kıvrak zekası sayesinde karşılaştığı tüm imkansız gibi görünen bulmacaları çözen ana karakterimiz, son oyunu da çözebilecek midir? ... NOT: REKLAM YAPANLARIN YORUMLARI SİLİNECEKTİR.

Kötü son. Bromance içerir. bxb DEĞİLDİR! *bromance iki erkeğin kardeşlik veya arkadaşlık bağı altında birbirine hislerini anlatıyor demektir. Romantik kardeşler, derin dostluk gibi. Zehir'in temizlik korkusu Sherlock'daki Doktor Watson karakterinin ilk bölümde topallaması gibi düşünebilirsiniz. Tamamen psikolojik, aslında korkmuyor bile. Doktor Watson nasıl bastonunu unutup koşmaya başladıysa Zehir de zaman zaman korktuğunu, tiksindiğini unutup insanlarla temasa geçebiliyor.

Siz:Bir insan kızının numarasını neden ezberlemez? Siz:Bunun için sana trip atacağım Siz:Ama şu an olmaz çünkü paraya ihtiyacım var Siz:Artık başka güne kaldı Siz:Canım babam<3 05**:Baba? 05**:O tür fantezilerim yok. #1 Romantik #1 Texting #1 Gençkurgu #1 Asker #1 Komutan #1 Mizah #1 Komedi #1 Rusya #1 Rus #1 Türk #1 Gençkızedebiyatı #1 Romantizm #1 Sevgi #1 Kısahikaye #1YanlışNumara #1 Eğlence

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Üzgünüm! (Yeniden Yayınlanmak Zorunda Kaldı!) Gerçek Aile hikayesidir! Erkek versiyonu! "Adamımızın lakabı Pretzel." Dediğinde Gamze başkan anlamayarak baktı. Gamze İstihbarat başkanı olan Harun Bey'e bakıyordu. Harun Bey devam etmesini istediğinde, Gamze konuşmaya devam etti. "Kendisini görenlerin hepsinin tek söylediği şey, çok zayıf olduğu. İnce ve uzun bir adam. Bilmediği tek şeyin kendi ölüm tarihi olduğunu söylüyorlar." Dediğinde Harun Bey kaşlarını çattı. Çok önemli bir görevi batırmışlardı. Askerleri ve mühendisleri kaçırmışlardı. Onların yerini şu dünyada bilecek iki kişi vardı. Biri kaçıranlar diğeri ise lakabından başka bir şey bilmedikleri adamdı. "CIA'ye çoktan peşine düşmüş ama ellerinden kaçırmışlar efendim." Derken Başkanın düşünceli haline baktı Gamze. Başkanın oğlu da bu görevde kaçırılmıştı. Bu yüzden belki de artık bu iş vatan işinden daha önemli bir meseleye dönmüştü. "Adamın şu hayata tek önemsediği şey, para." Dediğinde Harun Bey gözlerini kısmıştı. "Bu adamın, bizi satmadığını nereden bileceğiz?" diye sordu sonunda Harun Bey. Köşede oturan Müsteşar konuştuğunda, Harun Bey bu Pretzel denen adamdan şimdiden nefret etmeye başlamıştı. "Bilemeyeceğiz. Çünkü her an herkesi para için harcayabilecek bir adamı ellimize geçireceğiz." Dediğinde Harun Bey gözlerini açıp kapadı. "Yani, adamı CIA'ye elle geçirmeden biz geçirmeliyiz." Dediğinde Müsteşar onayladı. "Aynen öyle. Bu adamı avucumuzun içine alacağız."

Kitap oldu. Dört kitabı basıldı. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.