Üzerine düşen her bir tanesini ayrı ayrı kıskandığım, sana uçmuş kalbimin kanatlarını kıran bir yağmurdu. O kalp ne bana ne de başkasına uçamazdı tekrar. Ömürlük kilitlenmişti senin kalbine. Yağmur bulutları mühürlemişti sevdamın tüm kapılarını. Bundan sonra sen karar verecektin ona ne yapacağına. Parçalayıp çöle mi savurursun yoksa kabullenip yüreğinde bir köşe mi ayırırsın sen karar verecektin sevgilim. Ben kalbimin en güzel köşesini değil, her bir köşesini sana ayırmıştım içinde özgürce gez dolaş diye. O bir damlacık gözyaşının kalbime açtığı derin oyuktan içeri sızmıştı gözlerin. Sevgilim, kalbime hapsettim seni. Bir daha çıkarmamak üzere... 👸 DUALARIMIN PRENSESİ 👸 Başlama: 23.10.2016 Final: 10.12.2016 Kelime sayısı: 51.348

Kaç şiir birikti içimde, kaç öykü, kaç hece Kaç mevsim değişti yokluğunda Kaç kez bahar geldi Kaç kış üşüttü tenimi Kaç güneş doğdu sensiz sabahlara Kaç gece yıldızlar eşlik etti gözyaşlarıma Kaç hasret tükettim sana ey sevgili Hasretin sancısı kaç kez saplandı bağrıma Rüyalara bile özlem duyabilirmiş insan Rüyama gel diye kaç kez yalvardım Allah'a Kaç şehir gezdim seni unutmak için Kaç sokak, kaç cadde eşlik etti avare adımlarıma Dolaştım durdum yokluğunun hayaliyle, bomboş ve hissizce. Velhasıl döndüm dolaştım yine seni buldum Anladım ki varacağım tek yol senin yolun * Kız dağ çiçeği kokuyordu. Adam o kokunun kaynağında, dağlarda gezen yaralı bir kurttu. Kader onu dağ çiçeğinin topraklarına taşıdı. Onu gördü, onu hissetti, onu istedi. Hayatı boyunca hiçbir şeyi onun kadar çok istememişti. Belki de çok istediği için kaybetti. Çünkü insan neyi çok isterse onunla imtihan edilirdi. İnancı ve yaşayış biçimi farklı olan insanlar bir araya gelebilir mi? İşte bu sorunun cevabı hikayemizde saklı. Farklılıkları yüzünden bir araya gelemeyen iki gencin acı dolu, sürükleyici hikâyesini okumaya hazır mısınız? Bir deli rüzgârın ve masum bir çiçeğin, imkansızlıklarla dolu aşk hikâyesi sizleri bekliyor. Soluğunuzu tutun ve arkanıza yaslanın. Zira kalbiniz bir miktar hezeyana uğrayabilir.

Biz seninle bir ağacın gölgesinde... Bir ekmeğin tuzunda... Bir bayram şekerinde... Kimi göğe yükselen pembe bir balonun ardındaki gözyaşında, kimi küçücük bir diz yarasında... Her an birlikte... Her an el ele. Aynı avluda... Aynı rüzgarda...Aynı kalp çarpıntısında... Ama imkansızın kucağında... Acı bir sancının sıcak koynunda... Kalbimde saklı olan... Artık kalbime yasaklı olma... Gel ki şaha kalksın göğüs oluğumda adınla can bulan şu yumru büyüklüğünde ki organ... Gel ki canıma kast etmesin tutamadığım zaman... Gel ki gözün gözüme her değdiğinde kaburgalarımı yaran şu çarpıntının bir adı olsun. Kalbimde saklı olan... Gel göğsüme saklayayım bahardan çalıntı o çiçek saçlarını... Gel topla dökülen yapraklarımı... Yere saçılan umutlarıma bir el ver. Ey güneşi saçlarında saklayan... Söylesene haksızlık değil mi bana bende yer bırakmaman. Hadi gel göz çukurlarında kaybolsun acılarım. Gel ey nazlı sevgili... Gel ki canıma can katsın gülüşünde kıvrılan mevsimler... ( Berzah adlı hikayenin devamı niteliğindedir. Serhan ve Asya'nın imkansızlıklarla dolu zorlu aşk hikayesi)

Erkek egemenliğinin hakim olduğu topraklarda , bir yaşam uğruna feda edilen, hayallerine ve umutlarına zalimce balta vurulan gencecik, masum bir kızın hikayesi.. & Ait olduğu topraklardan acımasızca söküldüğünde küçücük bir tomurcuktu. Susuz bırakılmış ve günden güne solmaya yüz tutmuştu narin yaprakları. Gece, üzerini örten bir kefendi. Gün ışığı ise acımasız bir zebani... Acılarının günün birinde ona baharı getireceğini bilmeden hoyratça harcıyordu gözyaşlarını. Her gün ve her gece... Aldığı her soluk nefret kokuyordu. Öfke ve hayal kırıklığı kol geziyordu damarlarında. Bu topraklarda daha niceleri solup gitmişti onun gibi biliyordu. Birileri nefes almaya devam edebilsin diye kaç masum göz göre göre nefessiz bırakılmıştı. İlk değildi. Son da olmayacaktı. Bu toprakların yazgısı böyleydi. Umudu ve inancı günden güne törpüleniyordu. O ele avuca sığmaz haşarı kalbinin, her gün biraz daha karanlığa gömüldüğünü hissediyordu. Öylesine umutsuzdu ki; içine hapsolduğu karanlığı kabullenmeye ve kendini kaderin ellerine bırakmaya hazırdı. İçi, fırtınalı bir sonbahar gibiydi. Solgun, hırçın, dağınık ve soğuk... Mucizelere inanmazdı. Ancak doğmasını istemediği bir günün sabahında mucizesi onu buldu. O gün zifiri karanlığına minicik bir ışık huzmesi ilişti. Öylesine muhtaçtı ki; öyle yalnız ve yaralı... Hiç düşünmeden gördüğü o ufacık, cılız ışığın gölgesine sığındı. O ışığın uğrunda sürüklendi, parçalara bölündü, tükendi. Ama yine de pes, etmedi. Yaradan'ın ona armağan ettiği umuda sıkıca tutundu. Yorgun ruhu umut vadeden o küçücük ışığın ruhuna koca bir ilmek attı ve onu kalbinin en derinine ilikledi. O andan sonra umut dolu yanı karamsar yanına el salladı. Ve güneş, tüm sıcaklığı ile soğuk yalnızlığının üzerine doğup, karanlığını ışığa boğdu. *

Bir insanın çocukluğu onun kaderi olabilir mi? Kaderleri ana rahmine düştükleri an bir yazılmış iki yürek... Aynı gün aynı saatlerde dünyaya ve birbirlerine merhaba diyen iki minicik kalp... Yıllar sonra birbirlerine yanacaklarını bilmeden henüz çocukken ayıracak yollarını kader. Ancak kalp bir gün bulacak elbet diğer yarısını , çünkü aynı duaya amin diyen yürekler bir gün mutlaka kavuşurlar. ....

Diyorlar ki; Yunanistan taraflarında bir kadın evliya çıkmış. Tam kızını kesecekken şeytan bir keçi getirmiş doğru mu bu?" Sıla: -"Kızım ben bunun neresini düzelteyim? Yunanistan değil Arabistan, kadın evliya değil İbrahim peygamber, kızı değil oğlu, şeytan değil melek, keçi değil koç..." dini bilgisi bu kadar karmaşık olan Lal'in gönlü iman dolu bir gence vurulur ise bu macera sizce nasıl olur? Aşk iki kişi arasında ki bir bağ miydi? Yoksa herkesin dilinde ki gibi sadece şanslı olanların yaşadığı bir duygu mu? Gülerek, duygulanarak öğrenmeye ne dersiniz?

🍁Yarın öleceğimizi bilsek tüm kırgınlıklarımızı unuturuz. Ama biz sonsuza kadar yaşayacakmış gibi kırıcı ve gururluyuz.🍁 🍁🍁🍁 Not; Biraz texting içerir. Mizah kategorisinde yayınlanmıştır.

Güneş ortalığı olanca hızıyla kavururken daldığım düşünceler sonu olamayan bir girdap gibi beni içine çekiyor, nefes almamı engelliyordu. Canımı yakan herşey sanki şu anı beklemiş gibi üstüme üstüme gelirken istediğim tek şey şu ruh halinden bir an önce kurtulmaktı... Lâkin kendimi dizginleyemiyor, acılarımı gizleyemiyordum. İçimdeki ses sanki canımı acıtan onca insanı hiç sayarcasına konuşurken aslında kendi kendime verdiğim zarardan bihaberdim... -" Sen kimsin?" Karşımda bana, sanki kafamda kurguladığım o değilmiş gibi olanca gerçekliğiyle bakarken; emir almış bir robot gibi sorusunu cevapladım. -"Ben..." Titrek bir nefes alıp konuşmama devam ettim. -" Ben Afife... Bir zamanlar yeşil ağaçların bulunduğu bir uçurumda hayatının faciasını yaşayan kız... " Gözümden akan bir damla yaşı çeneme ulaşmadan silerken sanki karşımdaki o değilmiş gibi konuşmama devam ettim. -"Temiz bedeni, şehvetinin esiri olan bir adam tarafından acımadan alınmış ve artık sandığı kadar temiz olmayan bir genç..."

🇹🇷 ⚔️ Irak diyarların puslu dağlarını muhafaza eden bir neferdi o... Bileği çelikten, yüreği demirden vatan üstüne bir miğferdi... Tuğrul bakışıyla yüreklere odlar saçan bir yiğitti o... Okyanuslarda kulaç atsan, kızgın çöller dolaşsan da ulaşılamayan bir yürekti... O gayrı yârdı bana... Kirpiklerini gönlüme mızrak gibi saplayan,, canıma düşman Şehriyâr'dı... Ben ise yaktığı çöllerde cayır cayır kavrulup, binbir gece sürecek bir masalı anlatan Şehrazat... ⚔️ Şehrazat & Göktürk ❤️ ✨Pek yakında ✨