"Gölgeye sığınan Hazar, Gölgesine sığındığı Özde..." Etrafınız görünmez örümcek ağları tarafından kuşatılmışken ne kadar güvendesiniz? Ölüm ve yaşam mücadelesini doruklarında yaşadığınız bu dünyanın ötesindeki sanal dünyada hakkında bilgi sahibi misiniz? Avcı iken avlanmanın mümkün olduğu bir dünyadan bahsediyorum. Her şeyin karanlık bir düzenin içinde kurulduğu... Kazanmak için her şeyinizi ortaya koymanız gerek. Tüm bunların farkında olan Özde sanal dünyada hayatta kalma savaşı veriyordu. Güçlü halka olmak için gecesini gündüzüne katıp zayıf halkaların üzerinden kazanç sağlıyordu. O bir Hacker'dı. Hayatının merkezinde beliren karadeliğe çekilmeden yaşamak için bu yolu seçmişti. Ne kapüşonlu ceketlerinin ardına gizlediği gizemli bir yüzü vardı, Ne de asosyal bir kişiliği. Herkes gibiydi ama aynı zamanda hiç kimseydi. Fakat işler yolunda gitmedi. Karadeliğe olmasa da bir savaşa çekildi. Düşmanların, ölümlerin, yalanların olduğu bir savaşa... Ya bu savaşı kazanacak ya da kayıplarının ardında oradan oraya sürüklenecekti. ✒29.05.2015

Beste'nin babasının mafyaya yüklü miktarda borcu vardır. Babasında para kalmadığı için son çare olarak kızını mafyaya satar annesi buna karşı çıkmıştır, ama babası annesini tersler bu yüzden karşı çıkamamıştır. Mafya ile Beste güzel, kötü, garip anılar biriktirmeye başlar, hikaye ilerledikçe nefes kesen olaylar bile olabilir...

05**: Selamın aleyküm. Ben Kıdemli Üsteğmen Baran Kunt. Sistemde "diyetisyene yönlendirildi" yazıyor. 05**: Ben 1.95 boyunda 97 kiloyum. Kas var yağ yok. şuan brokoliyle dövüşsem kazanırım ama askeriye illa diyet yazıyorsa sizinle uğraşacağım demektir. Dyt. Duru: Sizede merhaba Baran Bey. Dyt. Duru: Diyet, sadece zayıflamak için değil, sağlıklı yaşam için de önerilir. Yani kısacası brokoliyi dövmeden önce hazmetmeyi öğrenin lütfen. Baran Bey: Yulafla yaşamak mı sağlıklı yani?

Alara: Ben artık bu ilişkiye devam edemiyorum Atlas. Alara: Aslında her şey bir oyundu. Alara: Bizim sevgili olmamız, ilk karşılaşmamız hepsi oyundu. Alara: Böyle öğrenmeni istemezdim ama artık seni kandırmak istemiyorum.

05***: Hanımefendi yeter artık. Sizinle evlenmek istemiyorum. Bu kadar ısrar etmenizi anlamıyorum. Asya: Oha ilk defa biri bana hanımefendi diyor? Doğru kişiye mi yazdın la? Asya: Ayrıca ben kimseye evlilik teklifi falan etmedim aq 💫 Tamamen eğlence amaçlı yazılacaktır, çerezlik bir kurgudur, ona göre okuyun lütfen. 29.03.25

Bu kitap, "Hiçbir üzüntü, mutsuzluk ve acı olmadan bir hayat sürülemez ve böyle bir kitap bile yazılamaz." diyen edebiyat hocama tepki olarak yazılmıştır. Trabzon Kurgusu olup, herkesin okuyabileceği ful mutlu, mutsuzluğa dair tek cümle bile barındırmayan bir kitaptır... Bu kitapta ne üzüntü ne mutsuzluk ne acı, ne sıkıntı, ne dert, ne de keder hiçbiri yok. Bu kitapta ölüm bile yok. Kötü kız ve ya kötü çocuk da onların çevirdiği dolaplar da yok. Bu kitapta mutluluk, kahkaha, sevinç ve tüm olumlu duygular var. Bu kitaptaki esas kız o kadar zeki ki diğer kitaplardaki klişe şekilde gözünün önündeki görmeyen kızların aksine her şeye bir fikri olan en olmadık şeyi bile tahmin edip bölümler hakkında spoiyi kendisi veren bir kız. İlk bölümden son bölüme kadar mutsuzluğa dair tek bir cümle dahi yok bu kitapta. Bunun garantisini verebilirim. Ve tüm ömür garantili. Böyle iki yıl garantili falan da değil. Memnun kalmazsanız anında iade edilir. Böyle sürekli mutluluk dedim diye vıcık değil. Okuyun ve test edin. Konusuna gelecek olursak, Açın ve tanıtımın tamamını okuyup fikir sahibi olun ♥ 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır. İsminde Trabzon geçen ve ful mutlu kurgu olarak yazılmaya başlanmış ilk kitaptır. Alıntı, "ESİNLENME" ve ya çalma durumlarında gerekli hassasiyeti o kişilere göstereceğim Trabzon'un hırçın bir kızı olarak... (Ve şahsen noterden kendi adıma tasdik edilmiştir)

Tüm kitaplarda kız ve erkek ya üniversite koridorunda hızlı giderken çarpışarak, ya erkeğin arkadaş grubu ile iddalaşması sonucu, ya rast gele numara sallayıp mesajlaşarak, ya yeni bir yere taşınarak, ya öyle, ya böyle, ya şöyle tanışıyor. Bizim tanışmamız böyle sıradan olsun olur mu? Sen sahilde böyle otururken ben senin yanına geldim. Aşk hikeyemiz böyle başladı. Ne ben kötü çocuğum ne sen saf kızsın. Ne ben egoluyum, ne de sen çılgınsın. Geldim. Girdim hayatına. Başladı sıradan aşkımız. Ne sen bana diklendin ne de ben seni zorladım. Böyle sıradan başladı..." Anlattıklarına güldüm. "Yani sen şimdi egolu olmadın mı böyle?" diye sordum. Oturduğu bankta geri yaslandı. "Hiçte bile. Tamamen sıradan bir erkek vatandaşım. Ne zenginim ne kötü çocuk ne egolu ne de yalancı. Baya baya sıradan biriyim." "Peki anlaştık. Ama bir şartla." dedim. İlgiyle bana döndü. "Nedir şartın?" "Beni sen inandır."

Teoman: Dün gece sövüp sövüp suratına telefon kapattığın kişiyim ben Elçin: Ya ne dün gecesi ne telefonu hiçbir şey hatırlamıyorum ne saçmalıyorsun? Teoman: Sen hala uyuyor musun? Elçin: Kısmen Elçin: Mesaj sesine uyandım aptal Teoman: Çok belli Teoman: Dün gece uykulu uykulu arayıp paket aşımı yaptığın için sövüp sövüp telefonu kapatmıştın Teoman: Bunu hatırlıyor musun? Elçin: Ah evet! Elçin: Sen o tüm bağırmalarıma rağmen sesini sakin tutan beni kanser eden müşteri temsilcisi misin? Teoman: Bingo! Teoman: Uyanmaya başladın sanırım Elçin: Ne istiyorsun lan benden? Elçin: Yaptırdığınız aşımlar kitlediğiniz faturalar yetmedi mi andaval Teoman: Az bir hakaret etmeyi kes kızım ya Teoman: Fark ettiysen seni müşteri hizmetleri hattından aramadım kendi telefonumla yazdım Elçin: Yani? Teoman: Hiç sese aşık olunabileceğine inanır mısın? * * Güncel sorunumuz paket aşımı!

Zihni birçok benliğe bölünmüş bir kız... Onu o bölünen kişiliklerinden kurtarmaya çalışan bir çocuk... /\ Sözcüklerin anlamını yitirdiği araf denen kısımda ikimizin ruhları idam edildi. O an gözlerimizin birbirine değen gözbebekleri birbirine uzattı ellerini. Akan her damla yaş çektiğim her acıdan intikam aldı. Büyük bir savaş başlattı gözlerimiz. Bu savaşta kazanan olmayacaktı. Yenilen olmayacaktı. Galibiyet kavramı çöplüğe atılmıştı. Ve her horoz kendi çöplüğünde öterdi. Galibiyet çöplükte yok oldu. Acıyan canımı avuçladı adam. Avcunu yakarım diye korktum. Avcunda yok olurum diye korktum. Halbuki yok oluşum en güzel de avcuna yakışırdı ya. "Bir gün ölürsem, ellerinde olayım." diye fısıldadım.

ASKIDA / Hani her insan kendi hayatının baş rolüdür diye bir söz var ya. Her insan kendi yalanlarının baş rolüdür. Hayat doğru yazılır. Yanlış yaşanır... \/\/\/\/\/\/ "İsmini neden sevmediğini anladım Hifa." dedi önümde diz çökerek. "Neden?" diye sordum. Bu kadar yakınımda olması tuhaftı. Hep mesafe olurdu bizim aramızda. "Doğduğunda ismini kulağına fısıldamamışlar sana. Benimsememişsin. Kabul etmemişsin bu güzel ismi. Ezan okumamışlar sana fısıltıyla. " Saçlarımı geri attı ve kulağımı ortaya çıkarttı. Hayır.. hayır. Bu kadar yakın olmamalıydı. Bana göre sorun değildi ama o, sorun olurdu onun için. Dudaklarını kulaklarıma yaklaştırdı. Yumruklarımı sıktım. "Allahu Ekber, Allahu Ekber." diye fısıldadı. Gözlerimi yumdum ve yutkundum. "Selim?" diye fısıldadım. Dinlemedi devam etti. En sonunda, "Hifa." diye fısıldadı. "Hifa." "Hifa." "Senin ismin Hifa, güzel kız."