𝐙𝐚𝐜𝐳𝐞𝐥𝐨 𝐬𝐢𝐞 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐩𝐚𝐝𝐤𝐢𝐞𝐦. 𝐓𝐚𝐤 𝐣𝐚𝐤 𝐰𝐬𝐳𝐲𝐬𝐭𝐤𝐨, 𝐜𝐨 𝐩𝐨𝐳𝐧𝐢𝐞𝐣 𝐦𝐢𝐚𝐥𝐨 𝐳𝐧𝐚𝐜𝐳𝐞𝐧𝐢𝐞. Madelyn, 24-letnia studentka fotografii, chciała tylko zrozumieć, dlaczego ktoś komu ufała, zniknął bez słowa. Ale spóźniła się. Zamiast odpowiedzi spotkała chłopaka, który wyglądał, jakby niczego mu nie brakowało, choć nie miał 𝐧𝐢𝐜 poza pieniędzmi i spojrzeniem, które zostaje w głowie na długo. Nie zakochali się. Nawet nie potrafili ze sobą normalnie rozmawiać. Ale to 𝐧𝐢𝐞 𝐛𝐲𝐥 𝐤𝐨𝐧𝐢𝐞𝐜 ich przypadkowych spotkań. Cornflowers to opowieść o przypadkach, które może wcale nie są przypadkowe. O milczeniu, które mówi więcej niż słowa. I o tym, że czasem trzeba się spóźnić, żeby trafić tam, gdzie trzeba. Słuchajcie, to skrócona wersja większej historii. Zachowuje najważniejsze wątki, bohaterów i emocje. Może kiedyś rozwinę ją w pełną książkę :) 30.07.2025 #3 𝐖𝐚𝐭𝐩𝐚𝐝 25.10.2025 #3 𝐓𝐞𝐬𝐤𝐧𝐨𝐭𝐚

Nicoletta to wampirza księżniczka, która nie marzy o niczym innym jak życiu jako normalna śmiertelniczka, niestety wraz z tajemniczym zniknięciem jej starszego brata jest jedyną sukcesorką do objęcia tronu. Nie ułatwia tego też fakt, że jako niemowlę została obiecana synowi Alfy, jako warunek sojuszu, który nie pragnie niczego innego jak rozprzestrzenienia swoich wpływów na kolejne królestwa czy tereny innych Sfor. Czy Nicoletta również ulegnie wymagającemu i agresywnemu synowi Alfy, a może postawi na swoim i pokaże, że nie tak łatwo można zmusić wampirzą księżniczkę do uległość? Co się stanie kiedy na drodze dziewczyny pokażą się też duchy mrocznej przeszłości, a jedynym ratunkiem będzie osoba, której nienawidzi? Fragm. "Czyli mówisz, że tylko mnie wykorzystałaś? - Nie! Cholera, to wcale nie tak [...] to jest odruch bezwarunkowy, nawet nie byłam przytomna gdy to zrobiłam - Ja i moja koszula uważamy co innego, dosłownie ją ze mnie zerwałaś" Najwyższe notowanie :D #1 miejsce w O Wampirach - DZIĘKUJĘ KOCHANI

Druga część trylogii „Królewska Uległa"

- Jesteś teraz moją Uległą - poczułam, jak Dominat pochyla się nade mną, przystawiając wargi do mojego ucha. - A to znaczy, że nie jesteś tym kim byłaś wczoraj. Zadrżałam. Tamten wyraźnie to zauważył. Jego dłoń przesunęła się w stronę mojej spódnicy. Bez wahania złapał jej skrawek i uniósł, odsłaniając jeszcze większą część mojego pośladka. - A to znaczy, że nie będziesz chodzić po ulicy jak wcześniej - kontynuował, dotykając skóry na moich udach. - Nie będziesz robić niczego tak, jak do tej pory. Nawet oddychać nie będziesz, bez mojej zgody [...] rozumiesz? Kiwnęłam głową. - Odpowiedz - jego ton, był zimny jak lód. - Rozumiem, Wasza Wysokość.