Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yo...
Bir insan nasıl kendi acısından zevk alabilir? Soruyu düzeltiyorum; Genç bir kız gölgede sürdüğü hayatına kendisinden daha karanlık bir insanı nasıl sokabilir? - "Şu akan kanı görüyormusun? İşte bu benim tek eğlencem." "Biliyorum, benimkide sen olacaksın.." - DİPNOT: Bu hikaye kötü çocuk/masum kız tarzı bir hikaye de...
Sizce yaşadığımız ve yaşlandığımız dünya trafik ışıkları, arabalar, evler ve insanlardan mı ibaret? Gerçekten bir ömür boyunca algılayacağımız şeyler sadece günlük hayatın realitesinde kaybolmuş anlamsız kısır döngülerin içinde mi olacak? Hiç sanmıyorum. Bence bu korunaklı ve klişe yaşantılarımızı bozmamak adına artık...