"Canını yakmak istemiyorum ama beni zorluyorsun." Yanaklarımdan bir yaş süzüldü. "Senden nefret ediyorum." Kolumdan tutmayı bırakıp bedenimi hızla bedenine hapsetti. Kollarının arasında küçücük kalmıştım. "Biliyorum ve senin de bilmen gerek." Gözleri yüzümü yavaşça inceledi, irislerinde duygudan eser yoktu. Hep böyleydi. "Seni asla bırakmayacağım." • TAMAMLANDI✔

Gece Dua... Annesinin lanet ettiği, babasının bedduasına uğrayan bir kız çocuğu. Yaraları yalnızca teninde değil, ruhunun en derin yerinde taşıyan; yetimhanenin soğuğunda, dayak ve açlıkla büyüyen bir hayatta kalan. Onun dünyasında sevgi yok, güven yok, sadece ayakta kalma içgüdüsü var. Kural Koleji'ne adım attığında geçmişinin gölgeleri peşini bırakmaz. Dövüşlerin, ihanetlerin, kan ve sessizlikle örülü bir ortamda, hem düşmanlarını hem de kendisini tanımak zorundadır. Ona yaklaşan herkes bir soru işaretidir; dost mu, yoksa yeni bir yara mı? Ve Deniz... Denizin gözlerinde gördüğü şey, alışık olmadığı bir merhamet midir, yoksa yeni bir tehlike mi? Kalbe düzenlenen bir suikast, bazen bir kurşundan daha derin izler bırakır. Gece'nin hikâyesi; hayatta kalmanın, acının, öfkenin ve belki de umudun hikâyesi... Bu, sustukça kanayan, konuştukça daha derinleşen yaraların romanı. --- Bu kitap travma, PTSD belirtileri, ankisiyete, depresyon, intihar düşünceleri, bipolar sorunlar, gaslighting, manüpilasyon, toksik ilişkiler, kendine zarar verme, panik atak tasvirleri, detaylı kavga ve cinayet sahneleri, fiziksel istismar, cinsel taciz, tecavüz, zorla alıkoyma, kaçırılma, detaylı işkence sahneleri, taciz olabilecek imalar, aşırı derece uyuşturucu ve ilaç kullanımı, dini ve kültürel değerler üzerine eleştriler, ebeveyn ihmali, duygusal veya fiziksel istismar, aile içi şiddet ve cinayet, kan, vahşet, kesici ve delici aletlerin profesyonel kullanımı, ağır hakaretler gibi unsurlar içermektedir. Bu kitap hassas kişilerde tetikleyici etkiler bırakabilir. Kitapta karşılaştığınız rahatsız edici unsurlar karşısında bırakmaktan çekinmeyin. Ruh sağlığınız önceliklidir. Yazdıklarımdan sorumlu değilim, bu karışık. No.1~Koyu Siyah 07.02.2025 yeniden yayımlanma. Özgün hikayemdir, tüm hakları bana aittir. #aktif 🥇 #gece 🥈 Bu isimde yaz

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

"Seni kaybedemem." dedim. Avuç içleriyle yanaklarındaki taze ıslaklığı yok etti. "Beni kaybedeceksin." ~ Böyle, değil mi? Sadece hatıralar Aren. Önemli olan sadece, bu dünyaya bıraktığımız hatıralar." ~ Bana yönünü kaybedip boğulan, dalgalarla boğuşup denizlerin kıyılarında hayat bulan kaplumbağalar gibi hissettiriyordu. ~ PUSULA, ETKİSİNDE KALACAĞINIZ BİR KİTAPTAN DAHA FAZLASI... KİTABA GİRİN VE ROMANTİZM, DRAMA KRALİÇENİZE SELAM VERİN. ✨ 1# tablo 1# pusula 2# resim 4# ressam 6# yara 7# psikoloji 9# yeniyetişkin 10# psikolog 23# drama TÜM TELİF HAKLARI BU HESABA,BU YAZARA AİTTİR. ÇALINMASI, KULLANILMASI VB. HALİNDE YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR. 31|07|23p

mafyaları öldüren kadın ve mafya erkek

*biliyorum belki şuan konuşmuyoruz ama ben bu kitabı anılarımızla beraber sana itaf ediyorum kayram umarım bir gün seni, bizi affedebilirim *

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

"Hiç boşuna çabalama sen benimsin!" diye tıslayınca utanmasam oturup ağlayacaktım. Neden bu bana aşık oldu ve başıma bela oldu. "İstemiyorum anlamıyor musun? istemiyorum! Rahat bırak beni, burdan çıkar çıkmaz seni şikayet edeceğim" diye bağırdığımda yüzüme boş boş bakmaya devam ediyordu. "Bitti mi?" diye sorunca yine ve yine ben şaşkınlıkla yüzüne bakmıştım. "Geç içeriye" deyip eliyle içeriyi gösterdiğinde sakin olmak için derin bir nefes aldım. Bunların hepsi bir rüya! Bunları hepsi bir rüya! Gözlerimi kapatacağım ve içimden 10'a kadar sayacağım. Daha sonra her şey eskiye dönecek ve ben evde yatağımda yatıyor olacağım. Gözlerimi kapatıp yavaşça 10 kadar sesli bir şekilde saymaya başladım. Kendimi o kadar çok gergin hissediyorum ki ne yaptığımı ben de bilmiyordum. "1-2-3-4..." diye devam ederken kalçamın altında hissettiğim kollarla çığlık atıp beni omuzuna atan Kaan'ın sırtını yumruklamaya başladım. "Yaa bırak beni! Manyak mısın? Bırak beni!" diye çığlık atarak bağırmaya devam ederken, kalçama vurunca ayaklarımı sallaya bildiğim kadar sallamıştım. "Ne vuruyorsun yaa" diye cırlayarak bağırdım. Ama o umursamaz bir şekilde içeriye girip merdivenleri çıkmaya başladı. Daha çok bağırıp daha çok debelendim. "Seviyorum kızım seni! Ve şuan böyle yapmaya devam edersen bırakırım" deyince susarak gömleğini tutmuştum. Bu piskopattan her şey beklenirdi. Allah'ım resmen bir piskopat tarafından kaçırılmıştım!! *** Mafyanın sarışını kitabını merak ediyorsanız. Ailemiz size her zaman açıktır:)) Tüm hakları bana aittir.) (26.11.2020)