Hayata, dertlere, sıkıntılara kısa bir mola! Azıcık gülmek isteyenler buraya :)

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

Bir anlık hevesle tatile çıkmaya karar veren güzellerimiz, Mina'nın salaklığı yüzünden dolandırılmış ve adaya düşmüşlerdi. Adada onlardan başka birileri daha vardı ama onlar ne Mina'nın salaklığıyla, ne de doğa üstü olaylarla haber alarak oraya gitmişlerdi. Onların amacı başkaydı. Hedefleri başka... *** Lise yıllarında sevgilisi sandığı çocuk tarafından bekareti alınan, daha sonra okulda lakabı sürtük olan ve bu lakaptan kurtulmak yerine kabullenerek, aşka olan tüm kapılarını kapatan dobra, umursamaz, garip fikirli, dişi kanarya, salak görünen zeki bir kızıl. Dövmeli kızıl; Mina Koçyiğit. Kilolu olmamasına rağmen kilosu hakkında kötü yönde bir yorum duyduğunda devreleri yanan, yemek yemeden duramayan, yaptığı iğrenç esprilerle tanınan, gri saçlı dişi ayı; Tuğçe Kozan. Aşık olmak isteyen ama sonunun Mina gibi olmasından korkan ufaklık, mavi gözlü, içinde azgın Hayriye taşıyan, her olayın altında bokluk arayan, çabuk güvenen, şirin ve güzel bir kumral; Buse Uygun. Hayatını kendi yönetme taraftarı olduğu için kalbini hiç dinlemeden mantığıyla hareket ederek, kendi seçtiği erkeğe aşık olan, onunla sevgili olmayıp o gittikten sonra acı çekeceği ve aşk acısının ne demek olduğunu öğreneceği için sevinen, masum ve güzel, Buse'nin üvey kardeşi, Sarı kız; Ceren Uygun. Erkeklerimizden en aşık olanının kurduğu plan ile yolları kesişen bu çiftlerimiz adadan sonra mecburi bir şekilde -Buse ve Tarık ikilisi sayesinde- aynı evde, Mina'nın evinde kalırlar. Yaşanan maceralar, kurulan dostluklar , kırılan tabular ve yeni başlayan aşklar... Spastiklerin hikayesini okumaya hazır mısınız? ***Bu hikaye, 3 kişi tarafından yazılıyordur***

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Tek bir gece, iki gencin hayatını ansızın birleştirirse ne olur? Sessiz, ürkek bir kız; deli dolu, hayatını yaşayan, çapkın bir adam... Sevinçler, üzüntüler, pişmanlıklar ve tek bir hata. Geçmişinden gelen yükleri, genç bir kıza yüklemek istemeyen bir adam ne yapar? Geçmiş mi kazanır, yoksa gelecek mi? (Önemli not: İlk 21 bölüm yayındadır.)

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Ona hiç sarılamamıştım mesela. Hiç elini tutamamıştım. Hiç öpememiştim. Hiç koklayamamıştım. Hiç sevdiğimi söyleyememiştim. Hiç dokunamamıştım. Hiç beraber uyuyamamıştık. Hiç saçlarıyla oynayamamıştım. Hiç dizlerine yatamamıştım. Hiç özlediğimi söyleyememiştim. Hiç, hiç bu kadar değersiz hissetmediğimi anlatamamıştım. Bu kadar hiçin arasında, her şeyim olmayı nasıl beceriyordu? Çünkü bir gülüşü yetiyordu bana. Sayılı sayıda görsem de, yetiyordu. Kıvrılan dudakları hiçliğe meydan okuyup, her şey hâlâ benim elimde, diyordu adeta. 'İstersem bütün hiçliği, çivileri ile beraber tabanından söküp, yerine istediklerimi dikebilirim. Hiçi hep, zerreyi zirve yapabilirim. Her şey hâlâ benim elimde.' Umut var, sadece biraz naza çekiyor kendini. Tutarsam bırakmayacağımı, benim onu dibine kadar harcayacağımı ve ortalığın tozunu attıracağımızı biliyor. Hâliyle gelmiyor. Çünkü küçücük bir umut ile bütün dünyayı karşıma alacağımı bilen herkes gibi, o da korkması gerektiğini biliyor.

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

.