Belieberil
Gökyüzüne baktı genç kız.Sonsuz maviliğin arasında kendini aradı.Bulamadı.Duygularını yokladı ve fark etti ki içindeki tek duygunun''çaresizlik'' olduğunu...
Yaşamasının nedenini düşündü.Zevk almadığı,mutlu olmadığı ve zorlandığı bu hayatı neden yaşıyordu?Artık olmayan hayalleri içim mi?Yoksa,hiç onun olmamış sevdiği adam için mi?Kızgınlığı kendisine değil hayata karşıydı genç kızın.Hangi kapıyı aralasa hangi yola koyulsa karşısına hayat çıkıyordu ve artık bıkmıştı.Fazla sevmekten,çaresizlikten ve de kendinden.Ne yapacağını bilmeden yaşıyordu,kararsızlık içinde.Sevincini kaybetmişti,neredeydi bilmiyordu.Hiç bıkmadan arasa da kaybolmuştu sevinci,belki de çoktan ölmüştü...
Kendisine sorduğu sorulara cevap ararken boğuluyordu içindeki boşlukta.Ne tutunacak bir dalı ne de bir dayanağı vardı genç kızın.Eskiden bir umudu vardı şimdi o da terk etmişti onu...
Kısacası genç kız,umutsuzdu hayata ve her şeye karşı.
Haydi gelin,genç kızın umudu olalım,ne dersiniz?