Her türlü doğaüstünün bulunduğu bu vahşi evrende, beş sürünün de güç için peşinde olduğu bir kadın.Asena, tek dişi kurt.

Emir vermekten hoşlanan bir vampir ve geri adım atmak zorunda kalan bir kız -"sana birgün yalan söylersem ne yaparsın?"kaşlarını hafifçe çatıp -"seni ilk yanımda tuttuğum zaman ne dediğimi hatırlıyor musun?"sadece başımı eğince -"söyle!"diye sesini yükseltti. Gözyaşlarım akarken -"hatalar bedellere mahkumdur"dedim. -"cevabını kendin verdin"kafamı onun göğsüne koydum. -"ne yapacaksın bana?"sessizce sorduğum sorudan sonra omzumdan tutup geriye çekti,gözlerime baktı. -"bana birdaha yalan söylememeni sağlayacağım" ++++++++++++++++++++++++++

Daha genç ve masum olan bir kızın vefat etmiş büyükannesinin evine ve kasabasına yerleşmesiyle başlar her şey aşkı, okulu, hayatı ve arkadaşları. Hayattan haberi yokmuş oysa. Gözleriyle şahit olmasa asla inanmazdı onlara. O sarı gözlere. Siyah, gri, beyaz... kürklere. Ve başka neye inanmazdı biliyor musunuz? O masmavi gözlerin kendisini sevebileceğine. Kurtlar hiç bu kadar masum gözükmemişlerdi gözüne çünkü düşmanlarının kirlenmişti elleri bir kere. Kurtların yaptıkları sadece kendini savunmaktan ibaret değildi aslında... en önemlisi Laura'yı savunuyorlardı... Öğrendikleri şeyler onu krize mi sokacak? Yoksa kendi de mi şekil değiştiren ve tüylü bir varlık olacak? Eğer onu tanıyorsak, o masmavi gözlerle beraber olacak. Bir sorun daha vardı, o mavilerin ortası siyahtı. O kadar karanlıktı ki duygusuz bakmayı iyi biliyor, işine gelince de belli ediyordu. Laura o karanlıkta neler gizlendiğini bulacaktı... inat etmişti bir kere. Ayrıca merakı hep ondan üstün çıkardı. -BİR KURT BİR KIZ KADAR MASUM OLABİLİRSE, BİR KIZ DA, BİR KURT KADAR YIRTICI OLABİLİR. Küfür ( var ) Mizah ( azıcık var ) ( bana destek olmak için beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayın (: şimdiden teşekkürler )

Benim eşsiz eşim... Sana mühürlenmek, bu hayatta bana verilmiş en büyük armağan . Kaderimin sayfalarına senin adını yazan Tanrı'ya hangi iyiliği yaptım da, böylesine kıymetli ve nadide birini bana layık gördü, hiç bilmiyorum.

Bu kadar güçlü olduğunu bilmiyordum küçük mühürlüm dedi ve ben donup kaldım Bölümler düzensiz gelecektir ilik bölümler geçmişten bahs edilecektir

Bacaklarımdan akan kanları umursamadan bir umut koşmaya başladım.Fakat tekrar beni arkamdan itmesiyle yeri boylamıştım.Yüzüme giren karla kaplı çamurlardan birşey göremiyordum. Direnmeyi bırakmış ve haykırarak ağlamaya başlamıştım.İki canavar benim yenilgimi görünce zaferle yakınlaşmışlardı. Gözlerimi kapatarak ölmeyi beklerken gelen acı inleme sesleriyle hemen ağlamaktan yanan gözlerimi araladım. Karşımda gördüğüm şey ise kalbimin teklemesini sağlamıştı.Karşımda duran boy devasa büyüklükteki kurta gözlerim takılı kaldı. Bu gerçek miydi?

"Mühürlendiğini gözünün içine baktığımız kişiyle yaşayacağımız anıları gördüğümüzde anlıyoruz. Ben seni, bizi o kadar güzel gördüm ki Ayçıl... Parlayan bir ateştin dağılan kızıl saçlarınla, parlayan yeşil gözlerin, toprağa oturmuştun dizlerini saran sarmaşıklar, elinden yayılan sularla bize kalkan oluşturmuştun. Bütün sürüye... En önemlisi de beyaz elbisenin altında kendini belli eden karnındı Ayçıl'im. O an anladım ki sen bu sürüye, bize, bana bir armağanken diğer herkesi yakan parlak ateşsin. Ateş parçamız için her şeyi, herkesi yakabilecek ateş" Barlas&Meyra Ayçil: Ay ışığı Valiant Melezi adındaki ilk hikayedir.

Arkama bakmadan koştum çünkü onun ayak seslerini duyabiliyordum. Ayaklarımda akıl almaz bir acı vardı. Koşarken çıplak ayaklarımın altı ve etrafı hep yara bere olmuş, kan akmasına sebep olmuştu. Ayak sesleri daha da yakından geldi ve ormanın sonuna geldiğimi önümdeki taştan yapılmış mağaradan anladım. Aslında bu gece dışarıya çıkmayacaktım ama tam bir aptal gibi kaybettiğim annemden kalan kolyemi aramak için gecenin bir yarısı ormana gelmiştim. Arkamı dönüp kaderimi kabul ettim. Ben bu kurdun akşam yemeği olacaktım. Gözlerimi kapattım ve sonumu beklemeye başladım. Fakat düşündüğüm gibi bir darbe yemeyip ayaklarımda tırtıklı ve sulu bir şey hissedince gözlerim faltaşı kadar açıldı ve ayaklarıma bakmaya başladım. Şuanda yaralarımı yavaş yavaş sıcak dili ile yalayan bir kurt vardı. Tanrım sanırım deliriyordum! Ona baktığımı hissetmiş olacak ki onunla göz göze geldik ve gözlerim kapanmadan duyduğum sözler ise şunlardı."Sonunda sana kavuştum vahşi kızım... sonunda..."

Okul gezisi için hayvanat bahçesine giden Eşay; kendisini, tuhaf hisler içinde, devasa büyüklükte siyah kurtun karşısında bulur.

Kral Carl: Peri Krallığı'nın varisi olarak o baloya katılmak zorundasın Tiana! Bütün diyarlarda senin yeteneklerin ve güzelliğin konuşulurken oraya gitmezsen bu nasıl bir etki yaratır haberin var mı senin? Dünya üzerinde sekiz farklı tür bulunurdu: Periler, kurtadamlar, vampirler, büyücüler, iblisler, gölgeler, element bükücüler ve insanlar. Bu türler arasında da türler bulunurdu fakat büyük bir felaketin ardından büyük güce sahip olan çoğu canlı yıllar önce varlığını sonlandırmıştı. Tiana da bu büyük güce sahip olan perilerin yaşayan son üyesiydi; Ayrıca kendisi oldukça güzel, güçlü ve saygı duyulan bir prensesti. Üç kardeş arasında ortanca olandı. Doğaüstü canlıların temsilcilerinin bulunduğu meclisten dönüm noktası olacak bir karar alınmasıyla Tiana'nın hayatı tamamen değişecekti. O geceden sonra; Gardını asla düşürmeyen, kalbinin yollarını açmayan, disiplinli prenses mühürlü olduğu kişi ile tanışmıştı. Peki ya prenses bu durum karşısında nasıl bir yol izleyecekti? Tiana, meclisin kararı üzerine doğaüstülerin variskerinin katıldığı bir "tanışma" balosuna davet edilmişti. Krallık, Tiana için her şeydi ve eğer herhangi bir kargaşa oluşursa, krallığın o savaşta tek kalmaması gerekirdi çünkü her ne kadar güçlü olsalar da iki krallığın birleşmesi ile tamamen yok olmazdı fakat ciddi bir çöküş yaşayabilirdi. Tiana, bu olasılıkları göz önünde bulundurduktan sonra oraya gitmesi gerektiğinin kararını almıştı fakat nereden bilebilirdi ki bu kararın onu değerli biriyle tanıştıracağını?