Rapunzel hikayesi gerçek olsaydı ama katilerin olduğu bir laboratuvar'da. genç kadının ruhunun ve bedeninin tutsak olduğu bu evden kaçmayı başardı.katil sayesinden. İsmi olmayan bir katil,ismi Barlas. Kendini bulamayan bir kadın,katil bir kadın.katilin Rapunzeli. "Sen katilin Rapunzeli'sin,benim Rapunzelim."
Soğuktum. Buzdan farksız. Ama bu çetin soğukluğu ısıtacak birisi vardı. Abim. O ısıtırdı. O da en az benim kadar soğuktu. Hatta daha soğuk. Her savaş kazanılmazdı. Ama konu vatansa, Türkiye'min al bayrağıysa Pusu timine kaybetmek haramdı. Yüzbaşı Deniz Özer. Pusu timinin komutanı. Şehit olması beraberinde intikam iç...
"Daha dikkatli olmalısınız prenses." dedi. Ama öyle bir dedi ki ben ciddi mi yoksa alay mı ediyor anlamadım. Sakince "Dikkatsiz olan sizsiniz." dedim. Fazla çıkışmamın anlamı yoktu. Kimse benden şüphelenmemeli. Veya bana düşman olmamalı. "Benim dikkatsizliğim bana zarar vermez." Ciddi bir şekilde devam etti. "Dikkatli...
*Askeri Kurgu*(Bu hikayede iki karakter de asker) /ALINTI/ "Bu salaklığını narkoz etkisi sayıp devam ediyorum.", "Az daha geriye gidersek benim canımın yandığı gün sen geliyorsun.Yani biz arada ne kadar mesafe olursa olsun birbirimizi hissedebiliyoruz." Atakan'ın kafasında birşeyler oturmaya başlarken Alara heyecanla...
Aşkımı kalbime gömmüş bana bakmayan gözlerinde hayatta kalmaya çalışıyorum... ________________________ Göz yaşlarımı tekrardan silip gözlerime kararlı bir ifade yerleştirdim. Gözlerinin içine bakarak son vuruşu yaptım. İşte şimdi bitecekti her şey. Son bulacaktı herkesin duymasını istediğimiz sonsuzluğuna inandığımız...
PUKKA YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR. BÖLÜMLER, 3. KİTAP ÇIKANA KADAR WATTPADDE KALMAYA DEVAM EDECEK. Doğduğu ilk gün yetimhaneye bırakılan Rüzgar, hayatı boyunca bir şeylere ve birilerine bağlanmaktan kaçınan, soğuk bir tiptir. Aynı yetimhanede büyüdüğü yaramaz bir kız çocuğu dışında da bağ kurduğu kimse yoktu...
En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ''Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.'' demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime... Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebe...
Belki de yine bir tavşan mevsimindeydik. Bir avcı ve avcıdan kaçan onlarca, belki de binlerce tavşan. Ne kadar hayatta kalabileceklerdi? Neyin savaşıydı bu? Bir gün zaten ölmeyecek miydi, ölmeyecek miydik? Ölmeyecektik, ölsek bile yeniden dirilecektik. Ve biz, bir avcının elinde parçalara ayrılıp katledilmeyecektik...
"Ne yaptığın için bu hale geldiğimi biliyor musun, küçüğüm?" dedi dudaklarını dudaklarımdan birkaç santim araladığında. "Benim olanı başkalarına sunuyorsun. Benim olanla başkalarının altında inliyorsun. Şu an benden saklanmaya çalıştığın herşey zaten benim. Hayır, utanmıyorum. Hayatım boyunca arzuladığım tek kadına de...