"Pretty When She Bleeds" İstanbul'un arka sokaklarında, sıradan bir kafede çalışan Elif'in hayatı sakin ve tekdüzedir. Ta ki bir gece, yanlış bir anda, yanlış bir yerde bulunana dek. Bir cinayete tanık olur. Ne var ki bu, sıradan bir suç değildir. Katil, acımasız, soğukkanlı ve tehlikelidir.Geçmişi, ardında iz bırakmadan yok olan hayatlarla doludur. Onu gören adamın gözünde Elif artık bir tanık değil, bir saplantıdır. Kaçmaya çalışan bir genç kız... Ve onu asla serbest bırakmaya niyeti olmayan karanlık bir adam... "Ne dersin Elif? Koleksiyonumun 100.parçası olmak ister misin..." 12.02.2025-13.06.2025 Katil#3 Kan#2

Kızı zorla kendine tutsak eden bir mafya. Ondan kurtulmak için herşeyi yapan kız.

"Onu seviyor musun" Dedi yutkunarak sanki cevabımdan korkar gibiydi Cevap vermedim onu izliyordum Bı anda "öldürücem onu yaşatmam" dedi çok sinirlendiği her halinden belliydi.

* Siz: Ay acaba lamalar uçsa nasıl olurdu? Siz: Düşünsene, kafana tıpkı martının sıçması gibi tükürüyorlar. Siz: Çok komik olmaz mıydı? ÜSĞĞDDĞSPDĞPFĞEPEĞFPĞSSĞG 05******: Kimsin? Siz: Lamaların efendisi. Siz: Sen kimsin canım? * * Bu hikayedeki her şey kurgudan ibarettir. Ve bence bu kurgunun mafyalarla alakası yok.

Bazen en derin kopuşlar, en güçlü dönüşlerin başlangıcıdır. Gecenin sessizliğinde kırılan kalpler, kaybettiklerini bulmak için tekrar bir araya gelir. Terk edişin acısı ve özlemin ardından gerçek aşk yeniden ortaya çıkar. "AY IŞIĞI Geri Dönüş" Kaybedilen güvenin ve unutulmayan umutların hikayesi...

Kabul etmek istemiyordum. Ben yıllardır tek başımaydım. Bundan sonra bir aileyle yapamazdım. Fakat içimdeki bu hisse bir türlü anlam veremiyordum. Yüzüme beklentiyle bakıyordu İpek Hanım. Peki benim cevabım neydi?

Kehanetlere inanır mısınız? Ya da aşka? "Aslında en iyi aşk, değil tanımak, hiç görmediğin kişiye duyulan aşktır." Der Orhan Pamuk. İşte bu yönüyle aşk, kehanetten ayrılır. Önceden bilemezsiniz aşık olacağınızı. Sezemezsiniz. Seçemezsiniz. Bir parçam haline gelen tarot kartlarım bile aksini söylerken kalbim delicesine onu istedi. Kapıldım rüzgarına. Savruldum ayazında. İşte o gün anladım. Aşk denilen illet, tüm kehanetleri önünde diz çöktürecek bir kudrete sahipti.

Kesilen daldan yeşerir yeni çiçekler, umudu kalbinize çiçek gibi iliştirin diye... 🌿🌸

▪︎Düşmandan Aşka ▪︎Yazar Kadın - Mafya Erkek ▪︎Dark Romance ▪︎Smut/Yetişkin İçerik "Çukura düşmekle bir sorunum yok." dedi beklediğim şekilde. "Hele ki o çukurda sende varsan... Kendimi o çukura seve seve iterim. " Elimi çenesinden çektim. "Savaşmak istiyorsun değil mi?" inanmaz bir şekilde güldüm. "Anladığın tek şey bu. Sevişemiyorsak savaşalım istiyorsun." "Sevişmeyi tercih ederim tabi ama savaşmak istiyorsan savaşırım. " durup gözlerimin içine sanki görünenin çok daha derininde geziniyormuş gibi baktı. "Seninle hiçbir şey olmak istemiyorum. Senin için herhangi biri olmaktansa, düşmanın olmayı tercih ederim. " "Düşmanım olmak canını yakacak olsa bile mi?" "Düşman olmak canımızı yakacak olsa bile." **** Katre Mafya babasının hayat hikayesini yazmayı kabul ettiğinde önüne çıkacak engellerden haberdardı ve sonuna kadar savaşmayı seçti. Bu savaş zamanla tutkuyu beraberinde getirdiğinde Göktuğ Talu hem düşmanı hem de tutkusu oldu. Kim kazanacak, kim kaybedecek? Kesin olan tek şey var Günahlar yazılacak. +Kitap tamamlanmıştır.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."