හිත හයිය නම් ජිවිතේ දින එක ගේමක් නෙවේ. ඔයාට ඕන දේකට මම ඉන්නවා. ඔය ඇස් අයිති මට, මටම විතරයි. ඒක මතක තියාගෙන වැඩ කරන්න.

ගිහින් අහපං අහසින් සෙංකඩ ප්‍රේමයේ පරිමාව දැන් හෙලන වැහිකැට ගනිනු හැකිනම් ආදරෙයි එපමණකි මං ❤️‍🩹

" ඉතින් මන් ආසම මල මන් අහන්නෙ ඔයාටත් පර වෙන්නම ඕනිද 🥀"

"මම තමුන්ගෙ ලොකු තාත්තා කියලා මතක තියාගන්නවා" ~ යසින්ද්‍ර තිව්මාල් ගජනායක ~ "ලොකු තාත්තා නෙවේ සීයා තාත්තා වුනත් තමුසෙ මගේ සින්දෘ එච්චරයි" ~ මිහිනරු කේත්මිථ ගජනායක ~

යකෝ ඒ මගෙ නන්ගි උන් මැරුවෙ මගෙ නන්ගිව... මන් කොහොමද කට පු*ක වහන් බලන් ඉන්නෙ ... ඔව් මන් උන්ව මැරුවා.... මන් උන්ට කැත්තෙන්ම කෙටුවා. අහවල් එකටම කෙරුවා.උන් දැන් කටුගස් නහිනවා ඇති.. කාළකන්නි බල්ලො...

තලන්නට පෙලන්නට ඉපදි හස්තයක සිරව ආලයේ තතු කියාදුන් සියුමැලි කැලෑමලක්. . . . පෑරුණු තුවාල ආදර පැලැස්තර වලින් සුවකරන මායාකාරී ආත්මයක්.

සුදුපාටට පිච්චමල් ගොඩක් අහසින් වැටුණා. දළදාව වහගෙන පිච්චමල් වහිනවා... සාධු සාධු සාධු මන් අත් දෙක දොහොත් මුදුන් දීල දළදා වැන්දා... කාලෙකට පස්සෙ දළදා තේවාව මගෙ කන් වලට ඇහෙනවා... " අයාශ් ඔතන හිටන් ඉන්නෙ ඇයි.. එන්න ඇතුලට යමු" මන් හැරිල බලද්දි සුදු පිච්චමල් වට්ටියක් අතේ තියන් ආරෝන් මගෙ දිහා බලාගෙන හිටගෙන හිටියා. මන් ඌ එක්ක හිනාවෙලා උගෙ ලගට ගියා.. වට්ටියෙන් පිච්චමල් දෝතක් අරන් ඌ මගෙ අත් දෙක උඩින් තිබ්බා. මුලු මාලිගාවටම අපි දෙන්න විතරයි . මහා පින්වන්ත දවසක්. පිච්චමල් වැස්ස අස්සෙන් මට ආරෝන්වත් පෙවුනෙ පිච්චමලක් වගේමයි. ඒකට හරියන්ඩම ඌ සුදෝ සුදු කලිසමකුයි සුදු කමිසෙකුයි ඇදන් හිටියා. මන් ඇදන් හිටියෙ අවුරුදු පහලොවක් තිස්සෙ මන් ඇදන් හිටිය ඇදුමමයි. ආරෝන් දුන්න මල් දෝතත් අරගෙන මන් දළදා මාලිගාව ඇතුලට ගියා. කවුරුත් නැති උනත් මාලිගාව ඇතුලෙ මහ හයියෙන් තේවාව ඇහුනා. " සාධු සාධ

උඹට අමතක උනා මඟක් වෙනකම් ලියපු අපේ කතාවට පසුවදනක් ලියන්න....... 💔🥀 සතී💕හේෂ් කාළි💕ජානුල්

'ඕයි තමුසෙගේ ඔය කකුල් දෙක පල්ලෙහා දානවා 😑😒 ' ඔව් ඔයාලා බලනවා ඇති ඒ කව්ද බුරුවෙvක් වගේ කෑගැහුවේ කියලා...... ඒ තමයි මගේ අයියා ඇත්තටම කිව්වොත් එකා මගේම අයියා නෙවේ මගේ අම්මාගේ අලුත් කසාදේ මිනිහාගේ පුතණ්ඩියා..... මගේ අලුත් taekook story එක nonfic