Elimde ki, az önce gülerek yol kenarından koparttığım lavinia çiçeği, şimdi kan rengine boyanmıştı. Doğru ya, lavinia ölüm çiçeğiydi. Bana mutluluk değil ölüm getireceğini anlamalıydım...

"Gitmek istiyorum, " Dedi kadın. .... "Nereye, " Dedi, sevdiği kadının kahvelerine bakarak. Hayatına gireli çok kısa bir zaman olmuştu ,ama yeri kimsenin alamayacağı kadar derinlerdeydi. "Senden gitmek istiyorum, " Dedi. Seviyordu. Bunu kabullenmemek için istiyordu gitmeyi, çünkü ona aşık olacağını hiç bilmiyordu. Düşüncelerinden bile.... "Gidemezsin, " Dedi adam. Son derece kararlı bir sesle. "Hayatıma bir anda girdin, ama bir anda çıkamazsın, " Olanak bile vermiyordu değil mi kadının gideceğine, halbuki düşünse neler çekicekti. Elindeki ilaçları yere atarak Bağırdı asel. söylediklerini , önce kendine kanıtlamak istiyordu. İnanmak istiyordu, sonra kameri inandırmak istiyordu. "Neler hissettiğimi mi merak ediyorsun, " Dedi. Gözlerine nefretle bakamıyordu o okyanusu andıran gözlerine nefretle bakamıyordu, çünkü nefret etmiyordu. Seviyordu. "Evet, " Dedi kamer. Duyacaklarlarından korkmayarak. Çünkü onun bir doğrusu vardı. Hayatına hiç kimse izin almadan giremezdi ve çıkamazdı onun doğruları bundan ibaretti. "Ayrılmak istiyorum, herşeyden, " Dedi. Çünkü kamer onun herşeyiydi. "Boş konuşmayı kes yat zıbar, sen uykusuz kalınca iyice saçmalıyorsun, " Bunları şaka manasında söylemiyordu. Seviyordu. Ve sevdiğine sahip çıkıyordu...

Annesinin ölümüne şahit olmuş, babasının ve teyzesinin söylediği yalanlara inanmış ve zorla tımarhane ye yatırılmış bir genç kız. Yıllar sonra annesinin intikamını almak için tımarhane den çıkıyor ve herşeyin başladığı yere geri dönüyor. Not:Bu kitabı 2 kişi yazıyor, ikimizde ilk defa kitap yazıyoruz. Yazım ve noktalama işaretin de hata olabilir. +18 vardır.