HAYAT ACIMASIZDI , ACIMADI DA . . . Hayat Atabeyli ailesini hiç acımadan yakmıştı 17 yıl önce. Onlardan biricik kızları Aslı'yı almıştı daha doğduğu günün ilk gecesinde. Aslı gitmişti ardında acılı ve yıkılmış 5 abi , anne ve babasını bırakarak. Almışlardı onu, ayırmışlardı daha minicikken ailesinden. ------------------------------------ Hayat Aslı'nın ailesini almakla kalmamış yaşamak istemeyeceği şeyler yaşatmıştı... Ailem dediği insanlardan çok acı çekmişti ama kendine ve hayatındaki tek yoldaşına, kardeşim dediği insana bir söz vermişti her şeye rağmen çektikleri acılara rağmen hayatın onlara yaptıklarına rağmen yaşayacaklardı. --------------------------------------- Aslı ve Atabeyli ailesi birbirlerine kavuşunca ne olacak ? Haydi hep beraber bakalım...

-Gerçek ailem kurgusu- 17 yıl sonra gelmişler biyolojik aileniz diyorlar. Hadi oğlum, nerede bende o şans? TAMAMLANDI✅

17 yaşındaki Defne Elanın hayatının basit bir DNA testi ile mahf olması yetmemiş gibi birde yıllar önce onu terk eden eski sevgilisi dönerse ne mi olur? İşte devamı...

Okulun en inek kızını düşünün. Sizce sosyal bir kız olabilir mi? Peki ya telefondan gelen bir mesaj onu bu asosyalliğinden çekip alırsa? ~~ anonykşklı : evet yakışıklı ben ( gönderilmedi ) anonykşklı : selam, ben yakışıklı (gönderilmedi ) anonykşklı : hey naber inek !( gönderilmedi ) Anonykşklı : bugün de yine çok güzeldin. (Gönderildi)

Öz ailesi sandığı için bütün acıları kabullenen bir kız çocuğu. "Ailemi bulmadan önce etrafa güçlü taklidi yapardım. Onlar hayatıma girdikten sonra birlikte iyileştik ve gerçekten güçlendim." Kalabalığı hiç sevmeyen Balca 4 abi ve 2 kardeşle neler yaşayacak?

Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti. Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti. Bu zamana kadar her işini kendi halleden bir kız şimdi nasıl alışırdı etrafındaki kalabalığa? Bazı sırlar, hiç ortaya çıkmayacak sanılırdı.. Fakat hiç bir sır sonsuza kadar saklı kalmazdı.

İnsanın ruhu acır mıydı? Ya da Ruhun acısı hemen geçer miydi? Belki fiziksel olarak bazı yaralar, acılar geçerdi....ama ruha işlenen kalıcı hasarlar, izler asla geçmezdi... Zihnimiz sürekli o anı yaşatır asla unutturmazdı. O evden kurtulmuştum ama bir sürü şeyle yüzleşmek zorunda kalmıştım. Dövülmüştüm, itilmiştim, daha önemlisi sevilmemiştim ,vücuduma onca sayısız hasarlar bırakmışlardı. Başımı yastığa koyduğum zaman sadece bana yapacaklarını izlemiştim. Kendimi o küçük kız çocuğuna karşı koruyamamıştım.....

Yıllarca öz ailesi sandığı insanların öz ailesi olmadığını öğrenen Bilge, 5 abi ve 1 kardeşe sahip olduğunu öğrenir.

Kızının varlığından bile haberdar olmayan iki baba ve babasının kim olduğunu bilmeyen bir kız.

İnsan her yara aldığında daha çabuk iyileşir mi gerçekten? Yoksa o yaralar zamanla sadece daha derine mi işler? Acı, yalnızlık ve bitmek bilmeyen karanlık... Bunlar büyürken bana eşlik eden tek duygulardı. Çocukluğum onların nefretin gölgesinde sessizce kayboldu.Sevilmenin ne olduğunu bilmeden, ağır bir sessizlik içinde geçti. Büyüdüğümde yanımda yalnızca alıştığım o soğuk boşluk vardı. Yaralar birikti, izler derinleşti. Hepsi bir şekilde geçti ya da geçmedi. Şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum; sadece bir boşluk, sessiz ve sonu olmayan bir boşluk...