Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kefenim hâlâ üzerimde. Kimse görmese de ben görüyorum. Ben her gün öldüğümü sanırken, aslında o adamı gördüğüm gün öldüm ama bilemedim. Ben kim miyim? Hande İnanoğlu. Kerem Karahan'la evli, hayatı cehennemden daha cehennem sıradan biri... Çok sevdiğim arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla.. Sonsuz teşekkürler NOT: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR!

{ Asalet bedende değil kalpte taşınır } Babasını çok küçük yaşta kaybetmiş ve ona ömrü boyunca hep babalık yapan bir amcaya sahip Zengin bir adam. Poyraz. Ölüm döşeğinde olan Amcasınıda kaybetmek üzere. Amcası için herşeyi yapmaya hazır. Amcasının vasiyeti üzerine yıllardır görmediği hatta hiç tanımadığı kuzenini bu varlıklı hayattan nasiplendirmek için çabalayacak.Peki yıllardır annesinin ölümünden babasını suçlayan ve babasının parasını dahi hiçbirşeyini istemeyen bu kızı yani kuzenini bu hayata dahil edebilecek mi ?? Anlaşılan bu pek kolay olmayacak.Adı gibi nazlı ve inatçı. Aleda. Ezik bir kızmı? Dibine kadar hayır. O tam bir Asil Leydi. Kalbin sınırlarını zorlayacak, limitleri tüketecek bir ikili geliyor. Aleda ve Poyraz

Varsayalım gecekonduda oturuyoruz. Hayallerimizi gerçekleştiremezmiyiz? Yada kimseyi sevemezmiyiz? Kelebek kadar ömrü kısa sürmesin aşkımızın , bir daldan başka bir dala konmasın birdaha. Sadece bizim dalımıza konsun. Aşkımız konsun adı Aşk kondu olsun... ~~~~ " Gökçeeee durrr lütfenn " diye bağırdım. Buna karşılık Gökçe durdu. Yanına doğru hızlıca gittim ve aramızdaki mesafelerin çoğunu ona yaklaşarak kapattım. Hala o kadar masumdu ki. Betülün ettiği hakaretlerin hiçbirine yakışmayacak bir gökçeydi o.. Benim Gökçemmdi o. Gökçe " evini açtığın için teşekkür ederim fakat sadece bu kadar. " dedi. Bu canımı acıtıyordu. Kalbimi ağrıtıyordu. Ben birşey diyemiyordum. Ne diyecektim ki. Özür dilerim mi ? Hayır. Gökçe yanımdan uzaklaştı ve caddeye çıktı. Taksi beklemek içindi sanırım. " Gökçeee gitmeee ! Aklımdanda kalbimdende gitmee. Bırakmayacağım seni. İlk defa aşkı bulmuşken gitmeyeceğim. " dedim ve gökçe arkasını döndü. Birşey diyecekti sanırım. " Dön çınar. Betüle dön !! " dedi.

Yavaş yavaş öğrenmek ister insan..ne olduğunu , kim olduğunu , dünyada ne işi olduğunu bilmek ister. Ufacık bir ışığa bile muhtaçken sadece o karanlık yoldan , zifiri sessizlikten çıkmak ister.. İlk önce ufacık bir ışığa bile muhtaçken oda yetmez ona. Zamanla o ışığı meşaleye dönüştürmek ister.O da yetmez meşaleyi nûra dönüştürmek ister. İnsanoğlu bu. Her dakika doymadan birşeyler ister. Fakat en önemliside kimden istediğin ?? Sahii siz kimden istiyorsunuz ?!!

Kul ve köle olmak gerek Allah için. .... Aşk ve İslam gerek insanoğlu için. .... Bekleme insanoğlu , De ki ALLAH BİRDİR.