Tüm dünyanın ona ait olduğunu zanneden bir avcının hikayesi... Yalnızlığından güçlenen, karanlıkta avlanan, bedenini başkalarının acılarıyla besleyen bir sadist. Hüznün şarkısını fısıldayarak gelen bir Eylül... ~~ஐ ''Karanlığından ne zaman çıkacaksın?'' -Eylül ''Sen beni ne zaman çıkarırsan'' -Aslan ~~ஐ ''Güzel ve çirkinin gerçek hayata uyarlanmış hali gibisiniz'' -Çakal ~~ஐ ''Bu saflığın ve korkaklığın bazıları için paha biçilemez bir servet'' -Aslan ~~ஐ ''Sen en iyi, kötü kalpli adamsın'' -Eylül ~~ஐ ''Israrla kalbime kimseyi almayışımın nedeni neymiş?'' -Aslan ''Çünkü kalbin hayal kırıklıkları ve acıyla dolu. Oraya alacağın birini bunlarla ağırlayamazsın...''-Eylül ...adam acıyla güldü: ''Kalbim masanın üzerindeki bir fanusta. Ruhum uzun zaman önce vücudumu terk etti. Birini sevmek gibi bir derdim, isteğim ya da amacım yok''

O an aklıma Eva'yla bu gün havuzda aramızda geçen saçma konuşma geldi. O beni.. arkadaş olarak seviyordu. Sadece arkadaş. İçim yanıyordu aslında. Küçükkende farkındaydım beni diğer anlamda sevmediğinin, fakat neden bilmiyorum, şimdiki kadar umursamazdım. Eva yanımda olsa, yeterdi.Artık öyle olmuyordu, olması için çok uğraşıyordum fakat olamıyordu. Eva'nında beni o anlamda sevmesini isterdim, her şeyden çok isterdim. Beni bu duruma o öpücük getirmişti. O masum öpücük. Yıllardır merak ettiğim şeyi yaşamıştım, Eva'nın tadını almıştım. Tam unuttum derken içimde bir yerlerde hiç bitmediğini hatırlatmıştı bana, hep orada olacağını.. Hızla yatakta doğruldum ve bana soru işaretleriyle dolu bakışlarla bakan Mustafa'ya kaşlarımı çatarak baktım, "Sevmiyor lan beni! O anlamda sevmiyor, oldu mu?!" (Hikayeden alıntı bir kısım.) - Bir tatilde işler en fazla ne kadar karışabilir ki? "Aynı olabilir miydi duygular?" © Tüm hakları saklıdır.