Rozalia dzięki neuroplastyczności swojego mózgu pamięta wszystko od ukończenia dwóch lat. Była bita i gwałcona przez ojca alkoholika. Miał on długi, które chciał spłacić Rozalią. Sprzedał ją do burdelu dla pedofili, a za pieniądze spłacił długi. Miała tylko trzy latka gdy zaczęto ją brutalnie gwałcić, poić alkoholem i podawać narkotyki. Cały ten koszmar skończył się gdy udało jej się uciec dzięki poświęceniu jednej z dziewcząt. W wieku dziesięciu lat zamieszkała na ulicy. Spotkała tam miła kobietę, która ją przygarnęła. Mimo, że Rozalia jej ufa, nigdy nie powiedziała jej o atakach paniki, które dostaje na myśl o przeszłości. Często zdarzało jej się pić alkohol i ćpać, bo uzależniono ją od tego w burdelu. Chciała z tym skończyć, ale to było zbyt dużo dla niej. Poddała się temu. Kobieta pomogła jej z nauką i zapisała Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Krakowie (tego z TVN). Często się cięła i przypalała zapalniczką.

Nina zawsze czuła, że coś w niej jest innego, ale bała się tego odkryć. Zdolność do widzenia duchów, czytania kart i proroczych snów sprawiała, że czuła się odizolowana od reszty świata. Przez wiele lat starała się ignorować swoje talenty, wstydząc się ich i bojąc, że inni uznają ją za dziwaczkę. Jednak po tragicznej śmierci brata, wszystko się zmienia. Nina nie potrafi dłużej milczeć - postanawia wykorzystać swoje moce, by pomagać innym, łącząc świat żywych z tym, co po drugiej stronie. Wyrusza na drogę, która zmienia nie tylko jej życie, ale także losy wielu ludzi, którzy nie wiedzą, jak poradzić sobie z bólem i niewyjaśnionymi tajemnicami. „Medium" to opowieść o odwadze, miłości, poświęceniu i odkrywaniu swojej prawdziwej mocy w świecie pełnym niewidzialnych więzi.

Salvia była obdarzona darem niezwykłym, lecz jednocześnie przekleństwem. Jej łzy, czyste jak poranna rosa, miały moc uzdrawiania. Jedna kropla potrafiła zasklepić najgłębsze rany, uleczyć choroby uznane za nieuleczalne, a nawet ocalić życie. Wieść o jej cudownych zdolnościach rozeszła się po świecie szybciej, niż mogła to sobie wyobrazić. Ludzie przybywali z najodleglejszych zakątków, prosząc o ratunek. Na początku Salvia czuła, że jej dar jest błogosławieństwem. Pragnęła pomagać, przynosić ulgę i nadzieję. Jednak z czasem serce jej zaczęło się łamać. W oczach ludzi dostrzegała już nie wdzięczność, lecz żądzę. Niektórzy zadawali sobie nawzajem rany tylko po to, by zmusić ją do płaczu i skorzystać z jej uzdrawiających łez. Salvia stawała się więźniem własnego daru. Bywały dni, gdy celowo tłumiła swoje uczucia, by nie zapłakać, bo wiedziała, że jej łzy staną się narzędziem dla tych, którzy widzieli w niej jedynie źródło korzyści. Tęskniła za prostym życiem, w którym ludzie kochaliby ją nie za jej zdolności, lecz za to, kim naprawdę była. Każda kolejna łza przynosiła komuś ulgę, ale dla niej samej oznaczała kolejny krok ku samotności. Zaczynała rozumieć, że największym ciężarem nie jest dar, lecz sposób, w jaki inni próbują go wykorzystać.

Z dedykacją dla moich kotów :3

Jako dziecko obsesyjnie bałam się nocy i cieni. Szczególnie tego jednego... Stał i gapił się na mnie zza drzwi szafy. Widać było tylko jego białe ślepia, a światło go płoszyło. Uciekał zawsze. Gdy skończyłam 13lat dalej bałam się spać bez światła, ale tej nocy przyszły do mnie koleżanki i trochę wstyd spać z światłem w towarzystwie...

Sophie Fowler, młoda dziewczyna zmagająca się z samotnością i bólem, odkrywa, że jest chroniona przez tajemniczą siłę. W desperackich próbach zakończenia swojego cierpienia, zaczyna dostrzegać obecność niewidzialnego opiekuna. Zdeterminowana, by odkryć prawdę, rozpoczyna podróż pełną tajemnic i napięcia, ucząc się akceptować swoją moc i wykorzystać ją do przetrwania. W świecie pełnym mroku i tajemnic, Sophie szuka odpowiedzi na pytanie, kim jest jej opiekun i dlaczego nie pozwala jej umrzeć.