Trabzon'un dağlara yaslanmış sert coğrafyasında, yeni atanan öğretmen Elvin Demirkan, öğrencilerine umut taşımak için geldiğini düşünüyordu. Fakat bilmediği şey, bu şehrin umutla değil, Ferhat Taşkan'ın kurduğu görünmez yasalarla yönetildiğiydi. Ferhat, kimsenin tam olarak kim olduğunu bilmediği; fakat herkesin nasıl bir tehlike oluşturduğunu çok iyi bildiği bir adamdı. Karanlık onun ardında bırakılan bir iz değil, bizzat nefesiydi. Yüzüne bakan herkes, orada bir insanın değil, sabırla bekleyen bir infazcının soğukluğunu görürdü. Elvin şimdi iki seçenekle yüzleşir; Ya bu şehrin karanlıkla yazılmış kaderine boyun eğecek, Ya da Ferhat Taşkan'ın karanlığında kendi ışığını yakmanın bir yolunu bulacaktır.

"𝑺𝒆𝒏𝒊 𝒎𝒂𝒉𝒗𝒆𝒅𝒆𝒄𝒆ğ𝒊𝒎𝒊 𝒃𝒊𝒍𝒎𝒆𝒏𝒆 𝒓𝒂ğ𝒎𝒆𝒏 𝒔𝒂𝒏𝒂 𝒈𝒆𝒍𝒎𝒆𝒎𝒊 𝒊𝒔𝒕𝒊𝒚𝒐𝒓𝒔𝒖𝒏." "𝒀𝒂𝒏𝒍ış. 𝑺𝒆𝒏 𝒃𝒂𝒏𝒂 ç𝒐𝒌𝒕𝒂𝒏 𝒈𝒆𝒍𝒅𝒊𝒏. 𝑩𝒆𝒏, 𝒃𝒆𝒏𝒅𝒆𝒏 𝒉𝒊ç 𝒈𝒊𝒕𝒎𝒆𝒎𝒆𝒏𝒊 𝒊𝒔𝒕𝒊𝒚𝒐𝒓𝒖𝒎." Geçmişi yaralı olan, kirli ruhların hikayesi... - *Platformda ADAMLAR adında yazılan ilk kitaptır. Tüm telif hakları bana aittir. Kopyalanması durumunda hukuki işleme tabi tutulacaktır. 2021 yılında yazılmaya başlanmış, 2025 yılında düzenlenerek yayımlanmıştır.

Kayıp bir kız, suskun bir aile, ve çözülmemiş bir sır...

...

"Tefeciden para alıp kaçarsam ne olur?" "Seni bulur." ⛓️ Gerilim, korku ve şiddet içerir. Yetişkinlere yöneliktir. Her hakkı saklı tutulmaktadır. Benzerlik ya da çalıntı durumunda saklı tutulan tüm haklar kullanılacaktır.

Asena; geçmişi kayıplarla dolu, hayata tutunmayı bırakmış genç bir ressam. Kutay; korkuyla anılan, sert kurallarla yaşayan bir adam. Birbirlerinin karanlığına adım attıkları anda, hiçbir şey yerli yerinde kalmaz. Mafyalar, düşmanlar, itaatkârlar, tehditkârlar, zorunlu ilişkiler, kan davaları, sırlar, oyunlar, dövüşler ve muhteşem tablolar... Asena, kaçırıldığı adamı esir alacak kadar cesur; Kutay ise geçmişini öğrendiği kadına ilk görüşte âşık olacak kadar delidir. Soylarının bıraktığı kan izleri ve yanan şehirlerin ortasında tek sığınakları birbirleri olur. Bir aşk ne kadar büyükse, bedeli o kadar ağırdır. * "Silahımı çeneme yasladığında kehribar gözlerine bakarken bu kız beni öldürür dedim içimden. Çünkü o an âşık oldum. Âşık olmak benim için ölmek demekti. Ben yenilmez bir adamken hayatımda ilk defa, tek bir bakışta yenildim."

Bir ateş yanarken o ateşe kendi ayaklarınızla yürüdüğünüzde kimi suçlayabilirsiniz? Ateşi mi? Onu yakanı mı? Kendinizi mi? Yoksa o ateşin sizi yakacak güce sahip oluşunu mu? Kimi suçlayacağımı bilmiyordum. Tek bildiğim yandığım bu ateşe kendi ayaklarımla yürüdüğümdü. Şimdi cayır cayır yanıyordum ama beni öldüren şey ateş olmayacaktı. Beni öldüren, yandığım bu ateşin karanlığıydı. Siyahtı o. Siyah bir ateşti. Yanıyordu, yakıyordu ama aydınlatmıyordu. Zifiri karanlıkta yanıyordum. Her şey için çok geçti. Bu adam benim sonumdu ve ben, beni yakan bu siyah ateşe çoktan teslim olmuştum. 🌙 "Korkuyor musun?" diye sordu sesini yumuşatarak. "Evet," dedim düşünmeden. "Evet, çok korkuyorum." "Gözlerini kapatırsan korkarsın," dedi omzuma astığı ceketi sıkıca tutup kollarını bana sardığında. İrkildim ama korkmadım. Aksine bu yabancının dokunuşu bana kendimi güvende hissettirmişti. Bu his ise beni afallatmıştı. "Gözlerini kapattığın sürece her zaman karanlıkta olduğunu düşüneceksin. Her şeyi siyah göreceksin. Gürültüyle yanan, etrafı aydınlatan bir ateşi bile." Dudaklarımı ıslatıp söylediklerini düşündüm. "Burada bir ateş yok. Burası karanlık. Baksana, tavandan sızan ay ışığı dışında etrafı aydınlatan hiçbir şey yok!" "Sen varsın," dedi nefesi boynuma dökülürken. "Sen aydınlatıyorsun." KİTAPTAKİ KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ, KURUM VE KURULUŞLARLA ALAKASI YOKTUR. YETİŞKİN OKURLAR İÇİN UYGUNDUR.

Ben Okyanus, büyük bir Yangın'dan çıkmayı başarmış ama Kül'e dönmüş bir İstihbarat Ajanı. Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya... Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus'tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum? Okyanus'un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi? Okyanus'ta boğulacak mıdır? Yangın'da Kül'e mi dönüşecektir? Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır? Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi? Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus'un bilinmeyen geçmişi... Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus'un Kül'ü müydü? "Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!" "Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!"

"Beni hiç affetmiyeceksin değil mi?" " Affetmeyeceğim, Oğuz Aydoğan. " " Affedeceksin. Affettiğin an korkuyorum abi dediğinde burada olucam." " Ben Bilge Kayahan. Ve sana unutmaman gereken birşey söyleyeceğim. Ben bana yanlış yapanı ölsem unutmam."

Aşık olmak suç mu? Suçmuş... Hemde suçların en büyüğü. Bir aşk uğruna adaletin aydınlık tarafından karanlık tarafına geçtiğim gün anladım bunu. Sevdiği kadının attığı cehennemde masumiyetini kaybeden Selim Egeli... Sevdiği adamı öldü diye bildiği için deliren Sena Eroğlu... Seneler sonra masum Selim Egeli, acımasızlığı ile nam salmış ünlü mafya babası Aras Yiğitsoy'a dönüşürken Sena ise korkusuz bir avukat oldu... Ve hayat bu sefer farklı şartlarda yollarını kesiştirdi...