Acımasız mafya liderinin aşkı... Aşk hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı...

Nehirde yıkanırken kendisini izlediğinden habersiz olduğu adam onu boğulmaktan kurtarır. Fakat suni teneffüs yaptığını gören köylüler onları sevişiyor sanınca olaylar bir namus davasına dönecek şekilde karışır. ❝Bataklığın neredeyse son bulduğu bu noktada karşısına çıkan manzara onu şaşkına çevirmişti. Bu kadar tenha ve tehlikeli sayılabilecek bir yerde bir insan neden yıkanmayı seçerdi? Aklına ilk olarak suyun serinliğinin cazibesi ya da bataklığın hemen ötesindeki doğal kaynaktan gelen berrak su ihtimali gelse de mahremiyet ihtiyacı düşüncelerine hiç uğramadı. Genç kadın önce ıslaklığı sebebiyle üzerinde yalnızca ince bir tabaka gibi duran kombinezonunu ağır hareketlerle çıkarıp bir kayanın üzerine bıraktı. Ardından sütyeninin kancalarını çözüp omuzlarından kaydırdı ve onu da aynı yere bıraktı. O an suyun yansımalarıyla parlayan bembeyaz, dolgun göğüsleri gözlerinin önünde bütün çıplaklığıyla belirmişti. Bakışları istemsizce o dik ve kusursuz yuvarlaklığa kaymış, ardından ucundaki canlı pembe tomurcukları seçmişti. Bu görüntünün şimdiye dek gördüğü en baştan çıkarıcı şey olduğunu düşündü bir an.❞ ▪︎Rayiha : Hoş koku ▪︎Yaş farkı vardır. ▪︎Cinsellik ve küfür barındırmaktadır. Rahatsız olacaklar, duyar kasacaklar uğramasa çok iyi olur. Tamamen eğlenmek amaçlıdır. Kadına şiddet ve tecavüz yoktur.

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Gerçek aile, illegal grup kurgusu Çocuklar ruhlarına sızan Karadul'un gölgesine sığınırken gelecek tekrar yazıldı. Anlaşma yapıldı ve geleceğin sillesi hayat, çocukların sinesine Karadul imzası kazıdı. Çocuklar büyüdü, sinelerindeki Karadul imzası onların kalbi oldu. - Tüm Dünya'ya nam salmış olan Karadul'da kimlerin olduğunu kimse bilmiyordu. Adaleti sağladıklarında, insanlara yardım ettiklerinde geride bıraktıkları Karadul resmi onların varlığının imzasıydı. Ve bu ekip bir gün hiç tanımadıkları bir kızla karşılaşır ve yolları birbirlerine çıkan bu gençlerin ortak bir amacı vardı artık. Neva annesine neler olduğunu bulmak için hiç tanımadığı akrabalarını bulur ve yanlarında yaşamaya başlar. Fakat yaşadığı mahallede kimse Neva'dan hoşlanmaz ve ondan nefret eder. sebebi ise mahalledeki herkesi annesinden nefret etmesi. Şimdi ise Neva'nın başka bir amacı daha oldu. Annesi bulmak, annesine neler olduğunu öğrenmek ve annesinin suçsuzluğunu ortaya çıkarmak. Ona tek bir ekip yardım edebilir o da Karadul. Çünkü karşısındaki düşman acımasız ve çok güçlü. Ve siz, Karadul'a hoş geldiniz.

Ben bir Kan Avcısı'ydım. Kan için kanar, kan için kanatırdım. Tanrıçam için nefes alır, varisi olduğum Zanosrit Kardeşliği için yaşardım. Tahtım için kandırdım, çaldım, öldürdüm ve yok ettim. İntikam için, tanrılarımızın ve tanrıçalarımızın inançlarının lanetlendiği bu diyarın en büyük kâbuslarından biri oldum. Her şey uğradığım ihanete kadardı. Yükselmek için bir bedel ödedim, bir yemin ettim. Şimdi; ezeli düşmanımla müttefik olmak zorundaydım. Alcard Rhyvar Zaolyen. Ruhunda bir iblisle yaşayan tehlikeli, kurnaz bir Kara Savaşçı. Bir lider. Aşık olmaya başladığım adam. O da bir yemin etmişti. Kanım için inancına karşı gelmişti. Sakladığım sır, gizlediği yalanlar kaderlerimizi birbirine mühürlemişti. Yan yana bir savaşa yürüyorduk. Ama kader sizi bir kere düşman yazdıysa, tanrıların ve tanrıçaların oynadığı bir oyundaki canavarsanız; aşkınızı ve ruhunuzu ne kurtarabilirdi? *Yetişkin okurlar içindir. Cinsellik, şiddet ve bolca kan içerir.

❝ Ortada kırık bir taç Bilinmez parçalar Kör ve şeytan şimdi aynı masa da Yıkımların en güçlü olanı tırmanır zorluğa bilinmez tahta... ❞ TAHT SERİSİ HANGİ SERİDEN BAŞLARSANIZ BAŞLAYIN HER ŞEKİLDE SPOİ YİYECEKSİNİZ. KİTAPLARIN BİR SIRASI YOKTUR.

En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.

Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti. Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti. Bu zamana kadar her işini kendi halleden bir kız şimdi nasıl alışırdı etrafındaki kalabalığa? Bazı sırlar, hiç ortaya çıkmayacak sanılırdı.. Fakat hiç bir sır sonsuza kadar saklı kalmazdı.

Dudakları tenime hafifçe değdiğinde kulağıma doğru eğildi. "Sana sahip olmadan ölmeyeceğim." Göğsüm hafifçe inip kalkarken, sıcak nefesi boynumda dolaşıyordu. Parmakları kalçamda sıkılaştıkça bedenim ellerinin arasında kıvranıyordu. Bedeni tamamen benimkine yapışıktı, aramızdaki mesafe artık sıfıra inmişti. Ona olması gerektiğinden fazlasıyla yakındım ve bunun bir hata olduğunun da farkındaydım. Çünkü onun her dokunuşu ve her hareketi içimde bir ateş yakıyordu. Gözlerimi kapatsam da arzum daha da artıyordu. Dudakları çenemin hemen altına değdiğinde, parmakları belime doğru kaydı. Sesini neredeyse hırıltıya çevirerek devam etti. "Ve sen bana ait olmadan seni öldürmeyeceğim." Tehlikeli ve baştan çıkarıcı sesi bende tek bir duyguyu uyandırmıştı: Kaçmak.

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.