Henüz 4 yaşına girmeden babasının eski sevgilisi yüzünden bırakıldığı yetimhaneden 13 yaşında iki arkadaşı ile birlikte kaçar. Ailesinin kim olduğunu hiçbir zaman önemsemeyen Ekin Şimal, arkadaşının ısrarıyla çalışmak için gittiği barda gördüğü kişiyle ailesini bulacağını bilemezdi. Ekin Şimal 4 abisine, ikizine ve kardeşine alışabilecek mi? Hep birlikte görelim. ∿∘∿ "Ekin." "Ne?" "İsmim Ekin, Tekin'in ikiziyim. Kim olduğumu da öğrendin, mutlu musun?" "Nasıl ikizisin? Tekin'in ikiz kardeşi yok, ben onu on yıldır tanıyorum, bana hiç bahsetmedi. Ayrıca ben seni neden daha önce görmedim?" "Bu evde yaşamadığım için beni görmemiş olman gayet normal." "Tekin senden hiç bahsetmedi, bana herşeyinden bahsederdi. Sen neden bu evde yaşamıyordun?" "Aile meselelerini sana anlatacak değilim. Topunu aldıysan evine dön. Bu saatte topla ne yapıyorsan yapmaya devam et." "Sinirlenme sadece merak ettiğim için sordum. Topla antreman yapıyordum." "Sorduğumu hatırlamıyorum." "Sen bayağı sinirlenmişsin, ben en iyisi gideyim." "İsabet olur." "Görüşürüz sinirli kız." "Sanmıyorum." 𝐘𝐚𝐳ı𝐦: 𝟎𝟕.𝟏𝟎.𝟐𝟒 𝐘𝐚𝐲ı𝐦: 𝟎𝟏.𝟎𝟐.𝟐𝟓

❝Unutmamalısın denizkızı, devrim ilk kendi çocuğunu yer.❞ (BAŞROL ÜVEY ABİ DEĞİL!!! O deccal.) Cumhuriyetin Batı Kıyısı Çöplüğünde, yetim bir kız çocuğu olarak dünyaya gözlerini açan Eren Siren; annesinin şehrin kralıyla evlenmesiyle birlikte Kızıl Saray'a taşınır ve Tek Adam'ın üvey kızı olarak statü(!) atlar. Evine taşındığı adamın, dokuz yaşında olmasına rağmen dışarıda gördüğü tüm kötülükler ve kalleşliklerin sebebi olduğunu anlayan (artık) Eren İpek Şahin'in üvey babasıyla tek sorunu şehrini katletmesi de değildir ayrıca: Tek Adam'ın varisi, Karan Sezer Şahin doğduğundan beri işkence görmektedir. Karan farklıydı. Eren'e sarılan ilk kişi ve en sevdiği. Aynı maddeden yapılmıştı ruhları, hakeza savaşçı ruhları! Küçükken yoldaş oldular ve birlikte 'Suç Günlükleri' yazmaya başladılar, bir gün Tek Adam'ı içeriden yok edip Batı Kıyısı Çöplüğünü kurtaracaklardı. 312 günlük. Karan 20, Eren 17. 0 günlük. Karan delirdi, yargı da devlette haindi. Toplum cahildi ve soytarılar popülerdi. Karan zayıftı. Karan beyaz olup kirleneceğine kara olup kirletmek istedi; böylesi daha temizdi. Eren güçlüydü. Yazmaya devam etti. Üvey abisinin onu saraya hapsettiği 3 yıl boyunca yazmaya devam etti. Moira'nın kader ipleri bir yerde sarmal haline gelir, karışır ve kimi seçimler insanın ta kendisine kaçınılmaz olarak sunulur. Gizli ve uluslararası Anastasia Federasyonuna bağlı General; dört yıl önce kızı izlerken öldürmek yerine sırtında taşımıştı. Kutlamanın ortasında, Karan'a kız kardeşinin nerede olduğunu sorar. Eren dört yıl sonunda 16'dan 20'ye varmıştır ve General'e göre hep istediğini yanına alma zamanı gelmiştir. 21. Asrın Arıkan'ı, General'in peşinden gidecek mi yoksa devrimin lideri olarak Batı Kıyısı Çöplüğünde hakimiyet savaşlarına katılacak mıdır? ❝Ben sana kıyamıyor

"Daha önce yaptığım hiçbir hırsızlık bu kadar ağır gelmemişti." 🕸 Sadem, kimsesizliğin onu düşürdüğü pis işlerin bir gün ondan sahip olduğu tek kişiyi, birlikte ailesini aradıkları en yakın arkadaşını da alacağını bilmiyordu. Ağlayıp sızlanmaya bile vakti yoktu, hayatta kalmak istiyorsa önünde yalnızca bir yol vardı. Ölen arkadaşının ailesini bulacak, onun yerine geçecekti. Aksi takdirde arkadaşının canını alan adamlardan kaçamaz, kendi de son nefesini günler sonra tesadüfen bulunmak üzere bir ara sokakta ve yahut bir binanın bodrumunda, geriye cesedinden başka hiçbir şey bırakamayarak verirdi. Her zaman kendisini düşünmeyi küçük yaşta öğrenmiş, duygularını uzun zaman önce ardında bırakmıştı. Oysa yıllarca arkadaşının ona hasretle anlattığı ailenin arasına, kızları olduğu yalanıyla girdiğinde vicdanının sesi her saniye daha çok yükseliyordu. Hayatında ilk kez böylesi bir sevgiyi tatmak, ona pişmanlığı da öğretecekti çünkü bu insanları kandırmaktansa ölmeyi yeğlerdi. Peki... Ya sandığının aksine hikayenin asıl yalancısı kendisi değilse?

Kanlı bir yara, barut kokusu içinde kaybolan bedenler. Kan kırmızısına boyanmış hayatlar... Ay yıldızlı bayrağımız göklerde olduğu sürece kanının son damlasına kadar savaşmaya ant içmiş bir asker . "Ölüyüm, çünkü ruhum savaşlar'ın ortasında kayboldu. " Çocukluğunu yaşamayan bütün çocuklara...

"Çok merak ediyorum Gazel?" Diye mırıldandım sert çıkarmaya çalıştığım bir sesle. Gazel'in yumrukları yavaşladı. Bir süre bekledi ama sonra bana döndü. Acı kahveleri yüzümü incelemeye başladığında benim gözüme ilk çarpan göğsünde, tam kalbinin üzerinde olan ize takıldı ve aklımda bir söz canlandı. Yüreğinde iz taşıyan. Kadının söylediği bu söz geldi aklıma, düşünceler taşmak için yer aradı ama şu anki acım daha baskın geldi. "Neyi?" Diye sordu Gazel. Aklımdaki düşünceleri bir kenara atıp birkaç adımda Gazel'e yaklaştım ve tam karşısında dimdik durdum. Boy farkımız yüzünden başımı kaldırmak zorunda kaldım. Acı kahveleri, elalarımla buluştuğunda benim gözlerim dolmaya başlamıştı. Onunkiler ise cansız bir nesneye bakarmış gibi hissizdi. "Senin gibi aşağılık bir adam, nasıl olurda o çocuklara yemek verip, gülümseyebilir." Gözlerimdeki göz yaşları akmak için çabaladı. Kalbimin külleri tekrar yakıldı ve küller daha da çoğaldı. "Tek vicdansızlığın benim kardeşime miydi?" Dedim sesimin titremesine engel olamayarak. Gerçekten tek vicdansızlığı benim kardeşime miydi? Ne yapmıştı benim Umut'um ona? Neden kıymıştı benim aileme? Gözlerimdeki yaşlara daha fazla tutamadım ve göz yaşları yanaklarımdan süzülerek akmaya başladı. Ben aylar sonra ilk göz yaşımı Umut'un yanında değil, onun katilinin önünde döktüm.

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi. Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi. Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi? İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri. Mumlar üfledim, dilekler diledim. Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim. Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim. 🏀 "Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?" "Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."

21. yüzyıl modern Mısır prensesi x Antik Mısır'dan gelen (savaşçı-kralların soyundan) adam ❗️ Bu isimle yazılan ilk eserdir ve konusu da benim tarafımdan bir ilk olarak üretilmiştir. Özgün eserimin tüm hakları bana aittir. İlham adı altındaki uyarlamalar, benzerlikler ve tema kopyalamaları hoş karşılanmayacaktır.

İntikam ateşi yüreğine düşen küçük bir kız çocuğu. Ailesinin kanını yerde bırakmamak için çabalayan bunun sonucunda çok şey feda eden güçlü bir kadın. Yedi yaşındayken yaşadığı köye baskın yapılması sonucunda ailesini kaybeden Umay yıllar sonra intikam almak için ela gözlerinin sahibi olan kişinin karşısına çıkar. İntikam yolunda adım adım ilerlerken hayatına giren yeni insanlarla gerçeklere kavuşur. Bir aile kaybederken yeni bir aile edinir. Çıktığı bu yolda intikamın en çok kendisini yakacağını bilmeden adım atar. Oysaki önünde onu bekleyen yalanlar, ihanetler ve daha fazlası vardır. Peki asıl gerçekler yüzüne vurduğunda intikam almaya devam edebilecek miydi? BU KURGUDA GEÇEN OLAY VE MEKANLAR BİRER HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK OLAYLARLA HİÇBİR BAĞLANTISI YOKTUR. BU HİKAYE TÜM ŞEHİTLERİMİZE VE UNUTULAN ŞEHİTLERİMİZE İTHAFEN YAZILMIŞTIR. Hayallerini yaşatmak isteyenlere...