Öfkesini kontrol edemeyen, müziğe aşık Akif Yücel... Yüksek sesten ve ani hareketlerden korkan, her gözlerini açışında kendinden nefret eden Aynura Türkmen... Biri tiryaki, diğeri astım hastası. Tek ortak noktaları müzik olan iki insan, ortada sadece bir gitar ve gitarın ilk perdesine gizlenen duygular var. Tüm Hakları Saklıdır ©

Ötekileştiriverebileceklerinizdenmişçesine... Not: Bu kitap sınıfta en arka sıradan uyuklayan tayfaya ithaf edilmiştir. (Kapak için canım bebişim @ppluiee aşkıma teşekkür ederim.)

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

05**: 500 gram çiğ köfte ve yanında büyük boy ayran istiyorum, Lavanta Çiçek'e getirirsiniz. Çiğ Köfteci: Ne çiğ köftesi? Askerim ben

Bilinmeyen numara: Neden bu kadar sinirlisin? Bilinmeyen numara: Polisler intihar etmene engel olduğu için mi? Bilinmeyen numara: Ne kadar öfkelenirsen öfkelen. Seni yaşatmak için her şeyi yapacağım. Bilinmeyen numara: Senin yaşaman gerek. Arel: Kimsin bilmiyorum ama şunu merak ediyorum. Arel: Neden yaşamamı bu kadar çok istiyorsun? Bilinmeyen numara: Çünkü, yaşamam için yaşaman gerekiyor can parçam. Kurgu yazılma tarihi: 10.04.09.2024

İntikamı için bir şirkete sızmaya çalışan Lizge'yi aslında onu çok daha önceden bekleyen ve daha öncesi olan Emir Mirza karşılayacaktır. Yollarının kesişmesi ikisine de bir seçenek sunarken,bu seçenek çok daha öncesinden belirlenmiştir. Lizge ve Emir'de bunu yeri geldiğinde öğrenecektir.🕯️🔗

"Uşağum kimdur?" diye sordu yaşlı kadın beni gözleriyle göstererek. Sanırım Turhan'ın söylediği kişiydi. Nenesiydi. Turhan ilk bana baktı sonra nenesine. "Karım." dedi bir an da. O an her şey benim için durdu. Turhan rahat bir tavırla bana baktı. Gözlerine baktım. Gözlerime baktı. Sonra bir ses duydum. "Karın mi?" diye bir ses yükseldi. Ama benim gözlerim kahve gözlerden ayrılmadı.

"ADEN" İSMİYLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir. "Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediğinde boğazıma oturan yumruyu zar zor yutkundum. "Bir şeyleri değiştirmeye niyetim yok Güneş. Buraya kendi isteğimle gelmedim." dediğimde yüzüne yerleşen alaylı ifadesi ile yüzünün tam ortasına bir yumruk geçirmek istedim. Yakışırdı... "İyi en kısa sürede gideceğine emin ol. Ne annem ne babam ne de abilerim seni istiyor. Bir an önce def olup gideceksin. " dedi ve odadan çıkıp gitti. Bense her zaman olduğu gibi yapayalnız kaldım küçücük odada. Boğazımın tam ortasına oturan yumru gözlerimi yaşartırken şansıma bir kez daha ana avrat küfür ettim. Bu hayatın benimle ne alıp veremediği var bir anlasaydım keşke... *** Aden Saygın'ın hayat hikayesine hoş geldiniz. Bir nebze klişe, bir nebze dram biraz eğlenceli ve asabi abilerle dolu bir hikaye sizleri bekliyor. Buyurunuz hikayemize efendim...

TGİ yetimhanelerdeki çocukları küçük yaşta alarak eğitip şehirlerini korumaları ve ülkenin güvenliğini sağlamaları için oluşturulan özel bir tim.Devletin bilgisi doğrultusunda kurulan devletten bağımsız çalışan tim ülkenin karanlık sokaklarını aydınlatmak için çalışıyor. Alin Bükre Karadağ ve Duha Hazar Bulut iki kurucu ailenin çocukları . TGİ için yıllarca eğitim almış son derece iyi iki ajan. İkisi de başarı istiyor,ülkelerine tutkun,hırslı,güçlüler ve her ikisi de tehlikeyi,risk almayı seviyor.Bu başarı istekleri ve tehlikeye olan tutkuları yollarını birbirine çıkarıyor.Alin Bükre başarılı olduğu kadar zeki ve inatçı,Duha Hazar başarılı olduğu kadar kararlı ve bir o kadar da hırslı. Peki iki büyük kurucu ailenin başarılı ve bir o kadar zıt olan çocukları bir araya gelirse ne olur?Gelin birlikte okuyalım. .............................. "Sen benim üstüm değilsin,bana emir verme!"bir süre bana baksa da şu an üstüm olduğunun farkındalığıyla yüzündeki pislik sırıtmasıyla konuşmaya başladı: "Bu görevde sana emir verebilirim ve sen bana karşı çıkamazsın çünkü operasyonun yöneticisi benim."sinirlerimin gerilmesiyle hemen karşı çıktım "Öyle mi?Peki bana emir verebileceğini kim söyledi Bulut?" "Ben karar verdim Karadağ" "Sen,sen ukala bir pisliksin Duha Hazar BULUT" "Sen,katlanılmaz bir dırdırcısın Alin Bükre KARADAĞ" Alin Bükre KARADAĞ&Duha Hazar BULUT Kapak Tasarımı; @erisbia 💞 Kitapta yer verilen kişi ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür.