Hayaller vardır, yaşanamayacak kadar kurgusal... Gerçekler vardır, yaşanamayacak kadar acı... Ve tüm insanlar aynı karışımı yapıyordu: "Kurgusal Acı" iksiri... İlk kitabım. İnşallah beğenirsin... Desteklerini çok ama çok bekliyorum... İlerleyen bölümlerde görüşmek üzere... ✋👋👋👋 19.03.2021 Telif hakkı saklıdır.©

Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN " Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY" Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı. ... Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğimi karışıyor. Her defasında ateşe değdiriyordu. Yeşil gözlerini perdeleyen esrarengizlik altında yatan intikam bedenimi, titretmişti. Çığlık çığlığa bağırarak beni itelediği geçmişin izlerini acıyla izliyordum. Rutubetlenmiş, paslı bir kimlikti. Tutsaktım! Niçin, tutsak olduğumu dahi bilmeden bana nefret ile bakan, adamın elleri arasında esir edilmiştim. "Sen kimsin" güçlükle can bulan kelimeler, savsak bir edayla titrekçe dökülmüştü.Bedenime değen elleri, sert baskısını hissettirirken yerleşen sızı acı bir inlemeyle firar etmişti. Kolumdaki baskı arttı. Kemiklerimin birbirine dokunduğunu hissettiren acı yer almıştı. Dokunduğu her yer yanıyordu. Günahın azametiyle ıstırap çeke çeke ateş alıyordum. "Ben" dedi. Kısılan gözleri gizemine kimlik kazandırdı. Bütün acılarını intikama sürükleyecek bakış sunmuştu. "Babanın günahıyım.." Geçmişin sürüklediği gerçek, acı, entrika, aksiyon dolu bir hikaye "HİSS-İ İNTİKAM"

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Senin kim olduğuna bakmıyorum, kendini kenara çek bana ruhun lazım. Ruhunda gezinen cevaplarını istiyorum. İçinden ne geçiyorsa, ne hissediyorsan öyle yaz güzel insan...​ Değişük​ sorularım var canlar, anketimsi sohbet ortamına welcome plesa :). Not: Tek bir şartım var, argo - hakaret kullanmayalım lütfen. Hadi dökül bakalım :)...

Gülmekten, ağzıma isabet eden kartopunu göremedim. Bu kez Kayra katıla katıla gülmeye başlamıştı. Ağzıma gelen karları püskürtüp, güzel bir top daha yaptım. Onun dikkatsizliğini fırsat bilip, kartopunu fırlattım. Kartopu göğsüne gelince, gülmeyi kesti. Elini sol tarafına götürüp; -"Beni kalbimden vurdun..." dedi. Yüzüm aniden ifadesiz bir şekil aldı. Donmuş ellerimin içinde ki kan damarlarım sanki alevlere verilmişti. Bu alevin bütün vücudumu sarması 2 saniye bile sürmemişti. Birden sol tarafıma gelen kartopuyla, eğilmiş kafamı Kayra'ya kaldırdım. -"Şimdi sende vuruldun..." ------------------------- Hollanda'da yaşayıp, İslamiyetten nasibini alamayan genç kız, Türkiye'ye temelli dönüş yaparak hayatına bambaşka bir şekil verecektir. Babasının zulmüne sürekli boyun eğmek zorunda kalan Ayça, artık yaşama direncini kaybetmiş, kendine yeni bir yol çizemiyordu. Hayatına yeni giren insanlar sayesinde, bu durum düzelebilecek midir? Hadi, hep beraber görelim!