"Bir ölüyü umut diriltemez, her ölen kefen giymez,mezara gömülmez ve her ceset bulunmaz." 🥀 Lavin Hera İz, geçmişin izini sırtında taşıyan canavarın pençelerinin kurbanı seçilmişti. Ölüm birkez uğramıştı ruhuna, canını almadı ama ölmüş hislerin cesetlerini tenine işlemişti... Zihninde kan kokan sessiz ölüm çığlıklarının ağıtları yankılandığında karanlığa sahipti hatırlayamadıkları . Bir gün mezarlığa gittiğinde yalnız değildir ve onu uzaktan izleyen biri olduğunu hisseder. Korkunun biçtiği kefen ile kaçmak ister ama Karsas'taki ormana girmekten başka şansı yoktur. Canavarların ve vahşi yırtıcıların avı olanların cesetleri bile bulunmayan ölümün ensesinde nefes aldığı kurbanların hikayesi olduğunu bilip bu ormana gitmeyi mi yoksa , Onu izleyen Azrail'in ölüm kokan kollarınamı gidecektir?

"Onu toprağın altına gömdüler, güneşin unuttuğu bir sır gibi. Ama unuttular kökler, karanlıkta da büyür. Agatha sustu, büyüdü, ve zamanı geldiğinde çiçek değil, kehanet açtı üstünde."

Turuncuyu andıran ama kırmızı olduğunu belli eden gözler... Hayatımı değiştiren gözler... Kendimi sevmemi sağlayan gözler... Görmeden nefes bile alamadığım gözler... Değerli olduğumu hissettiren gözler... Kim olduğumu öğrenmemi sağlayan gözler...

"Her insan bir sırdır. Bazıları, kendi sırrını bile bilmeden yaşar." Sanrıların gölgesinde uyanan bir kadın. Gözlerinin ardında başka yüzler gören bir adam. Ve birbirlerine dokunduklarında sarsılan bir gerçeklik... Aşk ile bağımlılık, şifa ile yıkım, delilik ile uyanış arasında ince bir yolculuk. Bazı kapılar, bir kez aralandığında... Artık geri dönüş yoktur. Kaçış artık mümkün değildir. ÖNEMLİ UYARI: Bu romanda; çocuklukta yaşanan fiziksel ve psikolojik istismar, hipnoterapi seansları, intihar girişimleri, dissosiyatif bozukluklar, psikotik ataklar ve geçmişle yüzleşme gibi ruhsal açıdan tetikleyici olabilecek temalar yer almaktadır. Her okuyucunun ruhsal sınırları farklıdır. Bu nedenle bu hikayeyi okurken kendinize kulak vermenizi öneririm. Zorlandığınızda yalnız olmadığınızı ve yardım almanın bir cesaret göstergesi olduğunu unutmayın.

SÜKÛT YASASI Sessizliğin kural olduğu bir dünyada, konuşan ilk kişi hedef olur. Bir kimyager. Devletin hizmetinde, bilimin içinde bir hayat... Ta ki babasının karanlık geçmişi her şeyi yerle bir edene kadar. Bir asker. Gizli kimlik, tehlikeli görev, sessiz bir sızma. Ta ki hedefindeki kadının suskunluğunun bir sır değil, bir haykırış olduğunu fark edene kadar. Zare Simar, ailesinin suçları yüzünden mafyanın eline düşmüş bir bilim insanı. Pars Zeyn Koral, Hakan Kılıç'ı çökertmekle görevlendirilmiş, isimsiz bir gölge. Yolları, ateşle çizilmiş bir kaderde kesişir. Ve artık ikisi de hem düşmanla, hem birbirleriyle, hem de geçmişleriyle savaşmak zorundadır. Aşk değil bu. Kurtuluş hiç değil. Bu; susmanın bile ceza olduğu bir dünyada, ses olabilme savaşı. Sükût Yasası... Konuşan yanar. Susansa çoktan küle dönmüştür. . . . . © Tüm Hakları Saklıdır

Her karanlıkta mutlaka bir iz vardır sen benim karanlığımdaki tek izimsin...

"KUZGUNLARIN GÖLGELERİ" 𝒦𝒢 "Gerçek diye bir şey yok Mia. Gerçeklerimiz var inançlarımızla varolan gerçeklerimiz. Senin gerçeğin ne? Kimsin sen?" ve aslında hikaye hiçbir zaman bir kuzgun için yazılmamıştı. Mia Ingrid Millers belki de hiçbir zaman bir kuzgun olmamıştı. "Katiller lider olamaz." ve belki de katiller bir çok kez lider olmuştu, gölgelerde ilerleyen, büyüyen. Solmuş,çürük kokulu çiçekler. Çiçekler burada hiç varolmamıştı. Çünkü güneş buraya ışığını hiç sunmamıştı. Belki de Güneş hiç varolmamıştı. "Söylesene Yuna, gökyüzünde hiç güneşi gördün mü?" Gölgeler vardı ardında, bedenine ait olmayan. Çünkü Gölge başka bir bedendi. Gölgeler bedenlerdi,Kuzgunların Gölgeleriydi. 𝒦𝒢

Bazen yaralı olmadığın halde yaranı fark edersin; iyileşmek zaman alır, bazen de iyileşmek kadar iyileştirmek istemezsin. "Şifa gibisin turuncu. Şifa gibi... Avuçlarının arasında cennet bahçelerinin en güzelini saklıyorsun." Kanadı kırık kuşun kanadına merhem oldun, oysa kuşun kalbine bıraktığı hasarı; avuçlarının arasından kanatları iyileşerek uçtuğunda, gitmesinden kalan hiçbir iz kalmadığında anlarsın. Gece yarısı tanımadığı bir insan tarafından öldürülmek için kovalanır Seren, ancak bu öldürülmeye baş kaldıran Leoni; Seren'i kurtarmak için yaralanır. Daha zaman olduğunu düşünmesine rağmen karşısına çıkmak zorunda kaldığı Seren'e ise bu durumu anlatmak için zorlanır; kendini anlatmak için hazır hissedene kadar, Seren'in yanında kalmasına sağlayarak ona desteğini sağlar. Kimseye inanma Seren, kimseye güvenme Seren; hayatın bir o kadar uzak, bir o kadar yakınında. Bazen düşmanı uzaklarda aramana gerek kalmaz; belki bir adım uzağında, belki bir nefes mesafesi yakınındadır. 🌇 Kitabın içinde geçen hiçbir kurum, kuruluş, olay ve karakterler; gerçek değildir, gerçek olamayacak kadar gerçeklikten uzaktır.

Bütün bu gerginliğin ortasında, Güneş bile sesini yükseltirken Aden yoldan geçenlerden farksız bir şaşkınlıkla bakıyordu bize. Giray'ın beş cümlesinden dördü "Tomris" diye başlasa da, kafamı ona çevirmiyordum. Bu bir çeşit baş kaldırış olabilirdi. Atakan çöktüğü kaldırımdan Aden'e doğru bakarken ben de onu izliyordum. En sonunda tüm bu karmaşadan rahatsız olmuş şekilde sesli bir nefes aldı. "Niye film izliyoruz ki biz?" dedi kollarını iki yana yorgunca savururken. Giray bile sustu. "Birbirimizi izlesek ya?" Atakan iki dakika önce ayağına takılan taşı, Giray ona çelme taktı zannedip öfke nöbeti geçirmemiş gibi kahkaha atarken ellerini iki yana doğru açtı. Haber başlığı sunarcasına, parkın ortasında bağırdı. "En çok izlenenlerde 1 numara!"