Oda mermerden,kolondan üretilmiş koca bir metal yığını Şehrin içinde diğer yapılar gibi katları göğe doğru uzanıyor Işıkları yanıyor,içinde koşuşturan,bağıran acısını haykırmak isteyen Kaybını en derinine kadar hisseden insanlar var Dışardan baktığınızda gayet normal durabilir siz buraya sadece yılın belli zamanlarında geliyor olabilirsiniz ama bu koca binanın içinde, o yataklı servislerde nasıl hayatlar döndünüğünü bilemezsiniz. Buradan el ele çıkmak istiyoruz Sadece bir kez daha mavi,uçsuz bucaksız bulutların süslediği, gece yıldızların aydınlattığı gökyüzünü görmek istiyoruz.sahilde sıcak kumların üzerine uzanmak,kum tenimizi hafif hafif yakarken denizin dalgalarının dingin sesini dinleyip, bizi alıp uzaklara götürsün istiyoruz. Bir ihtimal hayat bizede acır mı sevgilim? Sonumuz güzel biter mi? -Angst fictir. -b×g -blue-yung kai🎵

Kapak:@1453ahilas Yürümekten yorulmuştuk ama kütüphaneye gelmiştik. Rafların birinde gözüme hiç okumadığım ve görmediğim bir kitap takıldı. Kitabı elime aldım. Fazlaca tozluydu. Üstüne üflemem ile çoğu toz gitmişti. Kitabın üstünde yazı yoktu. Hızlıca masaya döndüm ve okumaya başladım. Bu bir kitap değildi bu bir günlük gibiydi. Bir kısmında 'İblisler bize oyun oynadı. Karanlık vaatler ve insanlarla bilr oynadılar. Bizi çöküş için zorladı. Lordumuzu kaçırdı. İnsanları manipüle etti. Bize karşı kullandılar. Onlara güvenmek en büyük hatamızdı. Lordumuz bu olanları görse üzülürdü. İnsanları köle olarak kullanıyorlardı. Bizi de öyle.' Kitaba öylece baktım. O yıkılan krallığın insanlarının mahkum olduğunu bilmiyordum. Krallıktan hepsi yok olmuştu hani? Ve onlar lordunuzu mu kaçırdı? Yani lord yaşıyor muydu? Ve biz insanları nasıl manipüle etmişlerdi? Ryu'nun elini önümde şaklatması ile ona baktım. 'Dalıp gittin. Ve yüzün beyazlamış gibi. İyi misin?' Shu'ya baktım ve kafamı salladım. Mırıltı halinde ''iyiyim'' diyebildim. Ryu ise gözünü bir yere odaklamış bakıyordu. 'Noldu Ryu?' Bize baktı. 'Sen geldiğinden beri şu üçü sana bakıyor.' Güldüm. ''Bir şey olmaz gidip bir kitaba daha bakmalıyım. Alıp geliyorum.'' Kabul etti ve arkasına yaslandı. Kalktım ve aradığım kitabı bulmaya çalıştım. Arkamda duyduğum sesle tam dönerken biri ağzımı kapattı. 'Bağırma kötü bir niyetimiz yok sadece senden yardım istiyoruz.' Sakince durdum ve kafamı küçük bir şekilde salladım. Elini ağzımdan çekti ve bana baktı. 'Bize inandığın için teşekkür ederiz.' Kızıl saçlı olan bana baktı. Çok derin ve delici bakışları vardı. 'Kısa konuşacam. Lordumuzu bulmamıza yardım eder misin?' bxg

Kapak:@1453ahilas Ağlıyordum. Korku ve onları bulamamaktan. Ya öldüler ise ya yoklarsa artık. Sadece neden bunlar olmak zorundaydı. Bir kaç ses duyduktan sonra öylece ortada durdum. Yavaşça arkama baktım. Arkamda kocaman bir kurt sürüsü vardı. Birden hepsi dağıldı etrafımda daire oluşturdular. Korku tekrar içime sinmişti. En önde duran kişi bana yaklaştı ve gülümsedi. Bense derince yutkundum ve kolumu kendime siper ettim. İyice üstüme yürüdü ve ağaç ile onun arasında durdum. Yüzüme daha da yaklaştı. 'Neden sizin kadar güzel bir madam ormanda koşturuyor? Yoksa o korkak lord yüzünden mi?' Ona sinir ile baktım. Ve kendimi toparlayıp yüzüne dirsek attım. Yüzüne aldığı hasar ile benden uzaklaştı ve gülmeye başladı. Ardından yüzünde olan kanı sildi. Bunun bir şans olduğunu düşünüp ormana doğru koşmaya başladım. Arkamdan bağırmasını duydum. 'Kurtlar dan en güçlüsüne baş kaldırmak mı? Yanlış seçim Madam!' B×G

Zıtların Krallığı... -Kuralların hakim olduğu sıkı bir sarayda büyütülen Prenses Seraphina ve onun tam tersine esnek bir sarayda büyütülen Prens Valerian.. İlerledikçe daha da beğeneceğiniz; Sadakat Testleri, Aşk ve Zıtlığın bütünleştiği bir aşk ilişkisi belongs to: @hermosa_writes8 ! Acemi bir hikayedir, ilk kitap yazma deneyimim. Mantık hataları, anlaşılmazlıklar, yazım hataları vb içerebilir. !

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

"Sen kimsin ve düzenime nasıl burnunu sokabiliyorsun?" "Kim miyim? İçerde sesinden uyutmadığın için kıvrınan biriyim kime benziyorum?" Gözlerini biraz kısıp yüzüme baktıktan sonra kaşlarını havalandırıp tekrar masasına ilerledi ve sigara paketinden bir dal çıkarıp yakmadan geri sandalyesine oturdu. "Sen şu tipik ergen misin? Triplere girip büyükannesine sığınan küçük kız?"

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Özel yatılı bir okulda kalan Lara,bulaşıcı bir bakteri yüzünden zombi istilasına maruz kalır ve hayatta kalmaya çalışır.Arkadaşları;Lily,Violette ve Lily'nin kardeşi Rose ve Rose'un arkadaşları Penny,Chloe hep birlikte güvenli bölge olan konferans salonuna sığnır.Fakat bir sürü olay peş peşe gelmektedir,ve herkesin yem olmadan sıcak evlerine kavuşma umudu vardır.

Kapak: @1453ahilas Tüm bunların böyle olmasını istemedim ben.' Derin bir iç çekti ve kapıyı zorlamayı bıraktı. 'Aimi.' Hüzünlü bir sesle yere eğildiğini duydum. 'Seni asla üzmek istemedim. Seni bırakmakta. Seni seviyordum Aimi. Şimdi de seviyorum. Yaşlanınca da seveceğim.' Bende kapının önünde yere eğildim. ''Yalan söylüyorsun. Beni bıraktın. Ve artık bana eskisi gibi bakmıyorsun. Nasıl inanayım sana?'' Sinirden gözlerim dolmuştu. 'Aimi-' Sinirle tekrar bağırdım. ''O gün de böyleydi bakışların.'' Gözlerimde ki yaşlar artık kendini bırakmıştı. 'Aimi sadece zarar görmeni istemedim. Ve seni sevmeyi nasıl bırakabilirim.' Kapının arasındaki boşluktan bir kolye uzattı. 'Gideceğin gün bunu verecektim. Ama sen kabul etmezsin dedim. Ayrılmıştık sonuçta.' Ağlamaya devam ettim. ''Senden nefret ediyorum. Sana dair tüm anılarımı bir anda sildiğin için.'' Elindeki kalem başı gibi duran kolyeyi aldım ve kapıyı açıp köşede gözlerimi silmeye çalıştım. Arkadan sarılan kolları engellemek istesem de- Aslında istemiyordum. Onun sarılmasını istiyordum engel olmak değil. Yüzümü ona dönmem ile daha sıkı bana sarıldı. 'Ben senden hiç bir zaman nefret etmedim Aimi.' Yüzümü yavaşça kaldırdı. Gözlerimi itina ile sildi. 'Hadi ama Aimi. Yazdığın mahwada da ağlıyordun.' Gülmesi ile sinirlenmiştim. Ona yavaş yumruklar ile vurmuştum. Ama ellerimi tutup yüzünü yüzüme yakınlaştırması ile durdum. Dudaklarıma baktı ve eski flörtöz gülümsemesi ile dudaklarıma kapandı. Bende buna direnmek istemiyordum. Dudaklarımdan ayrıldıktan sonra güldü. 'Seni özledim Aimi.' BxG

kafama göre ♡☆