Avukat Kadın & Savcı Adam ⚖︎ Üst komşunun evinden gelen müzik sesinden rahatsız olan Avukat İzgi Merza Soylu komşusuna yazar. Halbuki bilmediği bir şey vardır: Yazdığı adam, sevgilisinin ezeli rakibi olan "VSD" lakaplı boksör bir savcıdır. ★ "O zaman bana bir masal anlatsana." Dedim kafamı yastığa yaslayarak. "Mutlu sonlu olsun ama." Soner'in yüzündeki gülümseme buruklaşmıştı. "Mutlu biten bir masal bilmiyorum." Dedi kirpiklerini kırpıştırarak. "Nasıl bilmiyorsun?" Gülümsemesindeki burukluk daha da büyüdü. "Bana bu zamana kadar sadece 'bir varmış bir yokmuş' anlatıldı. Devamını hep kendim tamamlamak zorunda kaldım. Mutluluk nedir bilmediğim için de benim masallarım hep mutsuz bitti." ★ Kitap çok kısa bir texting bölümüyle başlayıp, sonrası düz yazı olacak şekilde ilerliyor. İlk 4 bölüm çok kısa ama diğer bölümler gittikçe uzuyor, bilginize. Ayrıca yorumlarda başka kitaplardan ve başka kitap karakterlerinden bahsetmezseniz sevinirim. Başlangıç tarihi: 28 Mart 2025. Kitapta geçen tüm kişi, yer, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünü olup, gerçeklikle hiçbir ilgisi yoktur. Her sahne kurgudan ibarettir.

Karadeniz'in kalbi sisliyse, aşk da puslu başlar. . . Bu hikaye... Karadeniz'in sisli dağlarına sakladığı sırların, gecenin koynunda fısıldayan rüzgârların ve bir bakışla ömrü devrilen insanların hikayesi. Ne bir başlangıcı vardır onun, ne de söylenmiş bir sonu. Sadece bilenlerin sustuğu, bilmeyenlerin içinde kaybolduğu bir masaldır... Fakat masallar hiç bu kadar acımasız olamaz.

Karaca kendisini derinden etkileyecek bir sırrı öğrenmesiyle beraber kendini Doğu'nun incisi Mardin'de bulur. Ailesinin geçmişini içinde barındıran bu şehre bir özel görev için gelen Karaca, görevi sırasında içinde yaşattığı duyguların kontrolünü kaybeder. Suçlu olduğunu kanıtlamak için her şeyi ardında bırakıp geldiği adamın kendisine aşık olmasıyla işler içinden çıkılmayacak bir hâl alır. Peki ya bu savaşın kazananı kim olacaktır? *** "Araf ben," diyeceğim sırada işaret parmağını dudağımın üstüne koydu. "Bu topraklar benim. Her bir karışı bana ait. Ve madem bu toprağın ayazı sensin. O zaman hoş geldin." Durdu ve gözlerimin içine bakarak devam etti. "Bana." Ve işte o an kazandığımı hissettim. Araf Zahirbey abayı yakalı çok olmuştu. Bu oyunda aşka ve duygulara yer yoktu. Mantığını susturduğun an kaybettiğin andı. Ve Araf Zahirbey kaybetmişti. Yani ben öyle sanıyordum... 'Lider' isimli kitapla bağlantılı karakterler içermektedir. Kitabı okumak için 'Lider'i okumanız gerekmemektedir.

"Ben Karadenizliyim," dedi dudakları tehlikeli bir gülüşle kıvrılırken. "Biz sabahları ilk olarak hırçın dalgaları görmek isteriz." Gözleri gözlerimdeydi, sıcacık nefesi dudaklarıma çarpıyordu. "Ya evimizin manzarasında... Ya da kollarımızda uyanan kadının bakışlarında..." Dudakları ansızın boynuma değdiğinde, titreyen dizlerime söz geçiremeyip onun kaslı kollarına tutundum. Tırnaklarımı tenine batırdığımı fark edemiyordum. "Çok şey istiyorsun gibi geldi bana," dedim kendimi tutamadan. Güldü. Ona çok yakışan, nadiren görebildiğim bir gülüştü bu. "Karadeniz..." dediği anda, başparmağı nefesimi kesercesine dudaklarımı buldu. "Hırçındır. Asidir. Zapt edilemezdir, vahşidir. Derinlerinde ne olduğunu asla bilemezsin. Onun azgın sularında yüzmeye alışkın değilsen akıntısında kaybolur gidersin. Ve sen Hazel... Tıpkı Karadeniz gibisin." Bir KOR EVRENİ Romanı BU KİTAP YETİŞKİN OKURLAR İÇİNDİR! © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim dahilinde olmaksızın alıntı yapılamaz. Bu başlık Arhavili adıyla, 2016'da açılmıştır. Bölümlerin yayınlanmaya başlama tarihi 22 Aralık 2023'tür. Wattpad'de ARHAVİLİ adıyla yayınlanan ilk ve tek hikâyedir. * Bu kitapta okuduğunuz bazı kişiler, kurumlar, olaylar ve kavramlar yalnızca hayal ürünüdür. Gerçekle en ufak bir ilgisi bile yoktur.

... "Soğuk, açlık, susuzluk, uykusuzluk, işkenceler.. Aklının alıp alamayacağı her şeyi göğüsleyebilirim. En karmaşık bombaları imha edebilir, en büyük savaşlardan tek bir sıyrık almadan çıkabilirim. Gözümü kırpmadan ölüme bile koşabilirim ama.." dedi ve susup derin bir nefes aldı. "Ama?" dedim hevesle gözlerine bakıp. Nefesini dudaklarıma verip alnını alnıma yasladı yeniden. Ve gözlerini kapattı. "Ama sensizlikle nasıl başa çıkılacağını bir türlü bulamıyorum." dedi ve sağ elimi tutup kalbinin üzerine koydu. Benimkinden farksız bir şekilde, sabırsızca çırpınıyordu güzel kalbi. "Sen olmadığında burada bir şeyler ters gidiyor. Nefes aldırmıyor. Herkesi tek bir emriyle dize getiren Fırtına, kalbine söz geçiremiyor. Çünkü.." dedi ve derin bir nefes daha aldı. Bu aldığı kaçıncı derin nefesti? Neden buna takılmıştım şu an? Hiç mi hiç sırası değildi.. "Çünkü içinde öyle bir kadın var ki.. Öyle masum, öyle güzel, öyle zeki ve.. Ve öyle benim.. Bazen çıldırtan, delirtip çileden çıkaran; boynunu sarıp sarmalayan atkısını, saçlarına değen beresini, yansımasını izleyen aynasını bile kıskandığım.. Öyle bir kadın ki; sevmemek mümkün değil. Öyle bir kadın ki; adını duyan herkese karanlık, bir bana aydınlık.." ... Not: Başlamadan önce Doğu'yu okumak mecburiyetinde değilsiniz. Gecenin En Doğusu'nu ondan bağımsız olarak da anlam kargaşası olmadan tamamlayabileceğiniz şekilde kurguladım. Ufak tefek noktaları da elimden geldiğince açıkladım. Sevgiler.

Bedenini öne doğru büktü ve koyu kahvelerini kısarak dudaklarını büyük bir yavaşlıkla alnıma dokundurdu. Tam da o anda midemin aniden kasıldığını hissettim. "Eğer benden istediğin gerçekten buysa, abin olurum." Sarfettiği sözler ile kulaklarımda bir uğultu ve hemen ardından boğazımda bir yanma meydana geldi. Onu göğüsünden tutup kendimden uzaklaştırmak ve bu yakınlığın gereksiz olduğunu savunmak istedim ancak dudakları temasını kesmeden ve onu itmemden gram etkilenmeden sürtünerek burnumun ucuna kadar indi. "İhtiyaç duyduğunda, baban olurum." Dudakları burnuma küçük bir baskı uygulayarak kısa süreliğine tenimden ayrılırken çok geçmeden sıcak dudaklarının varlığını yanan yanaklarımda hissettim. Göğüsümde binbir çabayla canlı tutmak için çabaladığım, özenle sakladığım o minik kuşun kanatlarını delicesine çırptığına şahit oldum. Yutkunuşlarım arttı. Nefes alış verişlerim hızlandı. Dudaklarını aralayıp kısa bir nefes aldığı esnada burnunu bir kedi misali usulca yanağıma sürttü. "Sığınmak isteğinde, liman olurum." Ilık nefesini sertçe dışarı bırakarak aralık dudaklarımın arasından içeri sızmasını sağlarken kollarının arasında titredim. "Korktuğunda, kalkan olurum." Dudakları temasını kesmeden bir yol izlercesine dudaklarımı es geçip çeneme ilerledi ve bir sonraki durağında yumuşak bir baskıyla çeneme yaslandı. "Ne olmamı, neyin olmamı istiyorsan o olurum." Başını aşağıya eğmeden hemen önce bakışlarını gözlerime çevirerek yüz ifademi dikkatle inceledi. Rahatsız olup olmadığımı kontrol ediyor olmalıydı. Değildim. Biraz garip hisler içindeydim ancak bu senelerdir hissettiğim huzursuzluk, rahatsızlık ya da korku hislerine hiçte benzemiyordu. "İhtiyacına, isteğine göre şekillenirim ama bu durum kocan olduğum gerçeğini değiştirmez."

VURGUN I, Kelebek Çiçekler çok yakında Lapis Yayınları ile raflarda!.. Geçmiş; yazılmayı bekleyen bir romanın ilk cümlelerini kulağıma fısıldadığında kurtarıcım olan adamın rahesinde ağzımdan akan kan vardı. ''Seni bulduğum gün kollarıma almasaydım, bunca kan durmazdı,'' dedi, sesi çığ düşüren dağların aşınmaz karlarını taşıyordu. Dağlar onun yuvasıydı, sinesine sakladığı yalnızlık ise bendim. Ondan ağabeyini alan acımasızlar benden de zihnimde taşıdığım hatıraları almıştı. ''Seni bulduğum günden sağ kurtulurdum ama affet, Leylifer. Sadece enkaz altında kalırım sanırken, sana bakarken titreyen sol yanımdan vuruldum.'' Bir eşikten öbürüne atlarken anladım; kanatları siyah benekli, kırmızı zehirli kelebek, ben senin dağlanan yarana vurgundum. Eğer bir gün ümit etmekten vazgeçecek olursan hatırla; göğsünün içindeki ağrılar seni bulduğum uçurumun kalbinde sızlamaya başlar. 🌨

ㅤㅤ Yaşadığı herşeye rağmen güçlü kalanlardandı o.Baba sevgisini abisinden gören, annesinin arkasında dağ gibi duruşu ile Güçlü kalandı Dilda Erbani. Sevdiği adamın evlenmesi ile kırık kalbi daha da paramparça olurken, evlendiği kadının çocukluk arkadaşı olması yakıyordu en çok canını. "Benden başkasına seni yar etmem" dedi adam...lakin unuttuğu bir şey vardı. Kendisi başkasına yar olmuş,sevdiği kadını öldürmüştü çoktan. "Aşkımdan ölsem gebersem bile ne kuma gelirim ne de senin gibi şeref yoksunu birinin kadını olurum" dedi kadın. Sevgisi ne kadar ağır basarsa bassın kendi gururunu, kendi hemcinsini kurtarmak için savaşmıştı ailesine karşı. ~ "Hayata dair umudum yok" dedi kadın. Yaşadığı hayatın ağırlığı yok etmişti umutlarını,hayallerini. Adamın ise yemini vardı kendisine.Kırık kalbi paramparça olmuş kadını kendi elleri ile iyileştirecek ona merhem olacaktı. "Umudun ben olurum, yeterki yanımda kal" dedi adam.. tek isteği yıllardır uzaktan sevdiği kadının yanında olması idi. Kadın kabul etti, abi bildiği adama eş olmayı. Kabul etti kaderine razı gelmeyi. Onun savaşı kendisineydi, onun savaşı kadınları ezenlereydi, onun savaşı bir kadını hor görendeydi. O Dilda Erbani'ydi...Eskiden sevdiği adama kuma gitmemek için abi bildiği adama eş olmayı kabul eden Kadın. ㅤㅤㅤKapak tasarımı ; @hayalliruzgarlar 23.02.2023'🦋🧡

(KİTAP TAMAMLANDIĞINDA DÜZENLENECEKTİR) Elena karanlık ve huzursuz bir geçmişin gölgesinde büyümüş, kalbi kırık ve ruhu yara almış bir genç kadındır. Hayatını, yaralarını iyileştirme arayışıyla sürdürürken, bir gün Ateş gibi parlayan bir adamla karşılaşır Binbaşı Alaska Kaytar Tunga İlyas adını tam anlamıyla taşıyan bir Askerdir. Geçmişi, ona hem tutku hem de felaket getirmiştir. Ancak Elena'yla ile karşılaştığında, ruhunun derinliklerine bir şeyler uyanır. Elena'in masumiyeti, ona yeniden yaşamayı hatırlatır. Ama bu aşk, kolay bir yolculuk olmayacaktır. Aralarındaki çekim, bazen yakıcı, bazen de dondurucu olur. Bütün zorluklara rağmen, İlyas Kaytar ve Elena'nin yolları birbirine her geçen gün daha da yaklaşır. İlyas Kaytar'in karanlık tarafı, Elena'in ışığıyla dengelenmeye başlar. Ancak Elena, her an kalbinin ne kadar savunmasız olduğunu fark ederken, İlyas Kaytar'in geçmişiyle yüzleşmek zorunda kalır. Aşkları, yalnızca birbirlerini değil, aynı zamanda kendi içsel savaşlarını da kucaklamalarına neden olacaktır. Bir yanda tutkularının ateşi, diğer yanda geçmişin gölgesi... Mahsen ve Ateş'in hikayesi, hayatta bazen en karanlık anlarda bile bir ışığın yanabileceğini gösteriyor. Bu aşk, yalnızca kalpleri değil, ruhları da aydınlatacak kadar güçlüdür. "Sen benim geçmişimin gölgesisin."Dedi Gözlerimi yumdum umudumu karanlığa teslim ederken derin bir nefes aldım, Adımları hızlandı,boynuma değen nefesin sıcaklığı kalbimi hızlandirdi. "Benim geçmişimin her anlamı sensin, Senin olmadığın bir geçmiş benim için bir cehennemin içinde yanmaktır."dedi dudaklarını boynuma bastırdı,ısındı kalbim göğsüme sakladığım geçmişte solan çiçekleri tekrardan filizlendirdi. tıktok; vasely0 YouTube;kralmiralmişko