Bir nü sanatçısı olan Leyla aylardır uğraş verdiği portresini bir gece yarısı tamamlamıştı. Ellerine bulaşan boyalardan bile arınmadan kendini hemen arkasında kalan yatağına atıvermişti. O gece hayatının hiçbir evresinde aklına gelmeyecek bir gerçekle sınanacak, sabah uyandığında hayatı olmadığı şekilde yön değiştirecekti. Kim hayallerinde nefes alan hayali bir adamın portreden sızarak bir gece yarısı çırılçıplak yanına uzanacağını düşünürdü ki? Leyla'da düşünmemişti.

Açelya çok iyi bir avukattır. Bir gün iş çıkışı arabasına binecekken O da ne!? Bir araba ona doğru gelir. ***Açelya'nın ağzından*** Hep saçma bulurdum o dizide araba onlara doğru gelirken sudan çıkmış balık gibi arabaya bakan karakterleri meğersem başıma gelince anlayacakmışım çünkü şu an hareket edemiyordum. O araba bana çarpacaktı 10 saniyede bunu kabulenmiştim zaten kabullenmekten başka çarem yoktu kımıldayamıyordum o an her şey film şeridi gibi geçti gözümden, dememi beklemeyin çok klişe sadece içimden dedim ki. "Değdi mi Açelya?" Bazı günler burnum kanayasıya kadar ders çalışırdım herşeyi dört dörtlük yapmak için, Annem ve Babam'ı gururlandıracaktım. Asla gururlanmadılar ve yapmak zorundydım onların gözünde... İstediğim gibi bir hayata sahip olmamıştım, doyasıya gençliğimi yaşayamamıştım, Annemle babam ünlü kişilerdi sosyetede adları bilinir ve saygı duyulurdu. Ben ise her şeyi dört dörtlük yapan o biricik kızlarıydım; Görgü kuraları, dersler,piyona, yönetim elime attığım herşeyde iyiydim peki ben mutlu muydum? Bunu ölmeden önce o 9 saniyede düşünmek beni güldürdü. O 1 saniyede bir şey diledim. "Yeni bir hayat..." *** Keskin bir baş ağrısıyla gözlerimi açtım her yer çok bulanıktı. Görüşümü netleştirmek için gözlerimi kırpıştırdım. Burası hastane miydi? Hayır hastane bu kadar lüks olamazdı her yer altınlarla süslenmişti. Kaçırılmış mıydım? Sonuçta başıma gelmeyen bir şey değildi, sonra bu düşünceyi aklımdan çıkardım kaçırılsam böyle bir yerde mi tutulurdum. O kazadan sonra nasıl gözüktüğümü merak ettim ve altın detaylı aynanın karşısına geçtim. Aynaya boş boş baktım bir resim miydi? Bu kız güzeldi ama ayna olduğuna emindim sonra resme dokunmak için elimi kaldırdım ve o kızın da elli hareket etti tam bu sırada çığlığı kopardım . Noluyor bu lanet yerde

"Bazen bir sır, yüzyıl boyunca saklanır... ta ki doğru kişi onu bulana dek." 13 Kasım 1918... İngiliz askerleri İstanbul'a ayak basar. İşgalin gölgesinde, "Leylak" kod adlı bir kadın, düşman saflarının arasından geçerek sayısız hayat kurtarır. Onun kimliği yalnızca birkaç kişi tarafından bilinir - ve onlar da sırlarını mezara götürür. 2025... Başarısızlıkla boğuşan gazeteci bir kadın, tesadüfen eline geçen bir davetle yıkılmak üzere olan bir konağa adım atar. Tozlu raflarda, sararmış mektuplar arasında, bir asır öncesinden uzanan bir hikâyenin izlerini bulur. Her satırda, işgal altındaki İstanbul'un direnişini, aşkını ve ihaneti yeniden yaşar. Fakat geçmişin sırlarını öğrenmek, bazen bugünü değiştirmekten çok daha tehlikelidir... Ve "Leylak" hâlâ nefes alıyor gibidir.

Güz Loceste bir katildi. Samet Kıranç ise, Güz'ün içindeki katili ortaya çıkaran ortağıydı. Birbirine söz vermiş iki ortağın savaşı, birbirleriyle olduğunda kazananı olabilir mi? Dikkat: Kitap 18 yaş ve üzeri okuyucular içindir. Şiddet ve olumsuz örnek oluşturabilecek unsurlar içerebilir.

"Arkanı dönme, daha değil." Sinirlerim iyice gerilirken gözlerimin kapalı olması elimi kolumu daha da bağlıyordu. "Bir insansın, değil mi?" diye sordum aklıma gelen ihtimalle. "Yani, sesin ve tenin insan gibi ama yüzün başka bir şeye mi benziyor?" Kapalı gözlerim sanki irileşti. "Korkunç mu?" Güldü. Yemin ederim kulaklarım, okyanustaki hırçın dalgalarda hissettiğim huzur kadar dingin bir gülme sesini işitti. Tüm tüylerim diken diken olurken farkında olmadan benim de dudaklarım iki yana kıvrıldı. "Ait olduğun yere geldiğinde hepimizi göreceksin." ~~~~~~~~~~~ Senelerce karada yaşayan Elis, okyanustan duyduğu sesler ve gördüğü rüyalar sonucunda ait olmadığı bir yerde yaşadığını anladığında her şey için çok geç olacaktı. Suyun kilometrelerce altında onu savaşın eşiğinde bir ülke beklerken muhafızları ve düşmanları çoktan karşı karşıya kalmıştı. Bir deniz kızı ne kadar boğulabilirdi? Okyanusta yaşayan son iki Zifiri, hem birbirlerini koruyup hem de hakları olan taht'ı alabilir miydi? Okyanus ülkesinin kanlı taht'ı kırılgan mührün sesi ile ilk çatlaklarını vermeye çoktan başlamıştı.

Hayatı, karmaşa ve mutsuzluk içinde sürüp giden Arya, bir gün tanımadığı bir ihtiyardan gizemli bir kitap alır. Kitabı okumaya başladıktan birkaç gün sonra rüyasında kendini, kitabın ana karakterinin yerinde bulur. Yoksa tüm bunlar rüya değil midir? (İlk bölümler biraz kısa, zamanla bölüm uzunlukları artıyor.)

Eiddwen "Umutsuzluğun Gölgesinde" adlı kitaba tutkundu. Kitaptaki iyi karakterlerden ve başrollerin aşkından ziyade Caden ile ilgileniyordu. Yalnız...öfkeli...kitabın kötü adamı olan Caden. O kadar bağlıydı ki kitaba kitabın sonunu değiştirme şansı elde ettiğinde kendisini Caden'i kurtarmaya adayacaktı. (Dipnot: bir mangadan esinlendim. Konunun temelini oradan aldım ama devamında kendi istediğim gibi devam edeceğim.)