Sırrın olduğu yerde yalan vardı... Körün olduğu yerde hisler vardı... Ama hisler yalan söylemezdi... Denizin mavisi ve gecenin karanlığı kalbimi sarmıştı, orada gülün rengine yer yoktu ... Orası soğuktu , huzursuzdu, donmuş cesetlerle doluydu... Orada bir gül yetişebilirmiydi ki rengi olsun ?.. Bir adet güle dokunabilirmiydi cesetler... Üşürmüydü orada? Peki zorluklara karşı savaşırmıydı dikenleriyle? Yada biri gelip ısıtırmıydı güneşi ? Gülü yetişmesi için sarıp sarmalarmıydı ? ●●●● Bu hikaye geçmiş ve geleceğin , ateş ve barutun hikayesi . Bu hikaye Sadece Deniz'in değil , Bizim hikayemiz... Bu hikaye hep seçim yapmak zorunda olanların , çelişkide kalanların , yalnızlığa alışanların , Ruhlarına boşluk olanların hikayesi ... Burada , belki satırların arasında belki noktasında virgülünde , belki Denizinde yada Okyanusunda da kendimizi bulacağız ... Peki kendinizle yüzleşmeye hazırmısınız?..

Yağmurdan kaçarken doluya yakalanmak nedir bilir misiniz? Ezgi biliyordu. Hayatını zindana çeviren üvey babasından kaçtığı bir gecede, onu bu hayata tutsak eden adamla karşılaşmayı beklemiyordu. Bilseydi o adamla karşılaşacağını, yine kaçar mıydı o ödül töreninden? Onunla yüzleşecek cesareti bulur muydu? Yine de her şey için çok geçti. Bir karanlık gecede, İki lacivert göz kesişmişti. Biri nefretle diğeri ise yabancı gibi bakarken daha da acıtmıştı gerçekler. Asaf Kandemir tanımamıştı kızını. Ona nefretle bakan gözlerin ardında yatan anlamı görememişti. İki silah sesi duyulmuştu sonrasında sokakta. Yere düşmüştü kızın bedeni, sokak lambasının altına. O lamba bile kızın kimliğini aydınlatamamıştı. Eğer bilseydi o sokağa girince hayatının değişeceğini, geçmezdi o sokağın önünden belki. Atmazdı adımını. Ama geçmişti iş işten. Birçok şey gibi buna da geç kalınmıştı.. --- Hikayeden Kesit --- 15 yıldır, nefret ederek büyüdüğüm bu adam, bir kaç gün içerisinde bütün dengemin şaşmasına neden oldu. İçimde filizlenen, baba hayaliyle yanıp tutuşan çocuk, yine terk edilmenin verdiği kırıklıkla ağladı. Ağladı ağlamasına ama sesini duyan olmadı. Karşımda, acımasızca bakan lacivert gözleri her şeyi açıklıyordu. Onun gözünde bir hiçtim ben. Koca bir boşluk. Hikayesinde bir yerim yoktu. O ise benim hikayemin büyük bir kısmını oluşturuyordu. - Sözler hayli çıkmazlarda, Söz ver haydi sen.🎶 Dün birini gördüm yolda, Gözler aynı sen.🎶 Bizler aynı kalmadık ki, Hayat değişirken.🎶 Ben birini sevdim ama, Gözler aynı sen 🎶 Hikayenin şarkısı: Gözler Aynı sen-Yaşar

18 yaşında gerçek ailemle nasıl mı tanışıyorum? Oynat bakalım!

Başak Aksel'in hayatı on yedi yaşındayken geri dönüşü olmayan bir şekilde değişmiş, tamamen tepetaklak olmuştu. On yedi yıldır ailesi sandığı kişiler aslında gerçek ailesi değildi ve o da artık Başak Aksel değil, Başak Uluöz'dü. Dört abi, bir ikiz ve bir erkek kardeşle hayatı artık eskisinden çok daha farklı olacaktı.