Geçtiğin yolları iyi tanı derler. Ben geçtiğim her yolu iyi bilirdim ta ki onun yoluyla benim yolum çakışana kadar. Geçmişten gelen düşmanlık değildi, köklerinden saldıkları zehrin bize verdiği ölüm değildi onu bana getiren. Benim hatamdı onun tüm doğrularını götürüp geriye yanlışlarını bırakan. Nazenin Akel, her erkeğin arzulayacağı ama hayatının ortasına koymaktan çekineceği o kadındı ve ben o kadının hayatının ortasına tıpkı onun benim yoluma çıkması gibi aniden düşmüştüm. Şimdi ise bir karar verecekti ya ben onun hayatına kan olup akacaktım ya da o benim hayatımı varlığıyla dolduracaktı. Nazenin Akel... Naz... Nazenin.... Şımarık, nazlı yetiştirilmiş olan. Ben nazlı yetiştirilmiş olan değil nazla kendini kuytuda gizlemiş, o siste boğmuş olandım. Ve şimdi bir karar vermem gerekiyordu. Tüm Karadeniz'e Alpar lakabıyla kan kusturmuş bu adamın yanında mı olacaktım yoksa karşısında durup beni yıkmasına izin mi verecektim?

Aile-asker kurgusu✨️ 🪷 Gözlerime bakmaya devam ederken sordu. "Sen benim kim olduğumu biliyor musun?" kafamı aşağı yukarı salladım. "Abim!" dedim gür bir sesle. "Abimsin sen benim!" Afalladı. Ona, sen uzaylısın desem bu kadar şaşırmazdı hani. "Ne?" dedi. "Nil ben. Kardeşinim!" 🪷 07.09.24✨️ #aile 1 12.09.24✨️ #gençkurgu 1 21.08.2024🍭

Yan blok komşusunun geceleri oynadığı oyunlara kendini çok kaptırmasından şikayetçi olan Mehir, komşusuna uyarı mahiyetinde mesaj atar. Arkadaşla iletişime geçtikten sonra artık yapacağı tek bir şey vardır: O da uykusuz geçirttiği günlerin hesabını sormak.

simayildirim: Ben sadece akraba evliliğini sevmediğimi dile getirdim simayildirim: Evlenmeyeceğiz yani kaankaradag: Not aldım, iki ay on gün sonra görüşelim

Karısının ölmesiyle tüm dengeleri değişen ve kızının öğretmeniyle yeniden aşkı tadan bir baba ile aşkı hiç ummadığı bir adamda bulan bir öğretmenin öyküsü... Not: Mafya kitabı değildir. Yetişkin okurlar için uygundur. Yetişkin içerikli sahneler içerir. Ön yargılarınızı bir kenara bırakın ve hikayenin ilk bölümlerine göre hüküm vermeyin! Bu kurguda geçen kişiler, olaylar ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Başlama Tarihi: 16.06.19

Eski sevgilisinin hesabını çalsın diye bir hackera yazan genç kızın hayatı, sadece hacker sandığı adamın aynı zamanda italyan mafyası olduğunu öğrenmesiyle ve bu adamın kıza aşık olup onu yanında istemesiyle tamamen değişir. "Sen kaçsanda kader seni mutlaka bana geri getirecek Elif :)" **** Dark romance, karanlık mafya romantizmidir. Yetişkin sahneler içeriyor, etkilenecek kişiler okumasın. Kapak tasarımı: elisvespera Instagram hesabıdır. Yazımın en küçük detayına kadar herseyi bana aittir, sonsuza dek. Herhangi bir calinma veya kopya durumunda hic kibar olamayacagimin uyarısıni yapmak isterim. Bide tamamen hayal ürünüm olduğunu söylememe gerek yok herhalde? **** Tüm telif hakları saklıdır.Kurgusu tamamen bana aittir. Herhangi bir şekilde kopyalanamaz ya da paylaşılamaz. Aksi bir durumda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. **** Bölümler haftada bir düzenli olarak gelecektir. Editler ve spoiler icin profilimdeki hesaplara göz atabilirsiniz.

Aden Mila. Deli dolu, hayatı yaşamayı seven on altı yaşında bir genç kız. Yıllar önce bir intikamın kurbanı olduğunu öğrendiğinde, gerçek ailesine alışabilecek mi? . . . "Her yenilgi bir başlangıç mıdır aslında? Her parçalanma , bir bütüne mi gider. Her acı, sevdaya mı dönüşür? Peki her aşk, bir gün söner mi alevinde?" "Bizimki sönmez, sarışın."

Klasik karıştırılan çocuklar kitaplarından biri gibi gözükse de aslında bir çok farkı olacak bir kitap yani bence öyle. "Retrouvailles". Uzun bir aradan sonra sevilen kişiyle tekrar karşılaşmaya veya ayrı düşen kişilerin birbirini bulmasından duydukları sevince deniyormuş. Lena , bazı insanlar yüzünden babasıyla ayrı düşmüş ve hiç tanışamamış bir genç. Peki hayat bir şekilde babası ile tanıştırırsa ve Lena babasını bulunca sizce içindeki burukluk ve öfkesi geçecek mi?

*Yetişkin içerik barındırır. *Nefretten aşka/anlaşmalı evlilik kurgusu --- "Kimi öptüğünün farkında bile değilsin," dedim üzerime tüm ağırlığıyla kapanan bedenini omuzlarından hafifçe iterek. Yüzlerimiz arasında bir nefeslik mesafeden fazlası yoktu. Aldığı her nefes benden doğuyor, aldığım her nefes ondan kopuyordu. Az önce dudaklarıma dokunan dudaklarını diliyle ıslattı ve ardından göğsü şişerek göğsüme yaslandı. Altında ezilmeye, o isteyerek üstümden kalkmadıkça son veremeyeceğimi biliyordum. Yatakla arasında kalan bedenimi kıvrandırıp yormak yerine onu ikna etmek için dudaklarımı araladım. "Sarhoşsun, farkında bile olmadan beni öptüğün için pişman olduğunu haykırdığın bir sabaha uyanmak istemiyorum." "Kim olduğunun farkında olmadığımı mı sanıyorsun?" diye sorarken sarhoşluğunun izlerini taşıyan sıcak nefesi yüzümü okşadı. "Karımı öptüğümün farkında olmadığımı mı sanıyorsun?" İrkilerek gözlerimi kırptım birkaç kez. Etrafta birilerinin olup olmadığını görmek için delice odaya bakındım. Kimse yoktu. Cevahir Avcıoğlu'nun beni 'karısı' olarak benliğine katmasına sebep olacağı oyunumuzun seyircilerinden hiçbiri burada değildi. Dudaklarını biraz önceki hafif baskıdan çok daha yoğun bir biçimde yeniden dudaklarıma bastırdığında zihnim binlerce soruya aynı anda yanıt aramaya başladı. Bizim dünyamızda her şey sahteydi. Her şey oyundu. Seyirciler gittiğinde perde kapanır, oyuncular birbirlerinin yanından hızla kaybolurdu. Ama şimdi ilk kez, hatta belki de son kez seyircisiz oynuyordu oyununu. Avcıoğlu'nun kurallarına kendisinden başka kimse karşı çıkamazdı. Bizim için yıkımı getirecek olan da, işte bu nedenle, bizzat kendisi olacaktı. --- '260224

"Bütün çatılar tepemize yıkılabilir, hiç sorun değil. Sen; kendi başına benim dayalı döşeli evimsin."