Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

'Aradığın seni arayandır' İki ailenin düşmanlığını bitirmesine karşılık ortaya atılan iki can ve sonrasında yaşananlar... Yalanlar, ihanetler, sırlar, sevinçler, mutluluklar, aşk, intikam ve tutkuyla harmanlanmış bir hikaye. Elif Kamer Bozan, hayallerinden eskiden beri süregelen bir düşmanlığın kanlı kanunları nedeniyle vazgeçmek zorunda kalmıştır. Ama tek vazgeçtiği hayalleri değil kendi hayatı da olmuştur. Her şeyin bittiğini sandığı noktada ise tek bir kişiye güvenmiş, tek bir kişiyle nefes alabildiğini hissetmiştir. Ama yazgının kanlı kaleminde intikam oyunları asla bitmemiş ve tutunduğu dal da elinde kalmıştır. Bundan sonraki nokta hepsinden daha büyük bir mücadele gerektirecektir. Çünkü düşmanlık ateşi daha da harlanmış, araya giren zaman daha da kinlendirmiştir herkesi. Peki tüm bunlar olurken geçmişten gelen bir yabancı bu hikayenin neresinde duracaktır? Bir töre kitabıdır. Not: Kurgunun ilk kısmı 41. Bölümde final yapmıştır. İkinci kısım yine buradan devam etmektedir. Elif K. BOZAN & Baran D. İZOL

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Gözlerinizi kapatıp kendinizi yeni okulunuzda ilk gününüz olduğunu düşünün ve gelir gelmez kendinizi hiç tanımadığınız birinin kavgasına ortak olup ve artık onlardan biri oldugunuzu hayal edin. Çünkü siz bu hikayenin zaten bir parçasısınız. ●KİTAP'IMI BENİM İZNİM OLMADAN HİÇ BİR ŞEKİLDE KONU EDİNİP KULANMAYINIZ.

"Umarım odadan çıkan sen olursun, küçük mercan," diye fısıldadı. "Bizi sen kurtarırsın diye söylemiyorum bunları. Yaşamı bir tek sen hakkettiğin için söylüyorum," dedi sıcak, samimi bir fısıltıyla. Küçük mercan. "Bana neden mercan diyorsun, Victor?" Ölmeden merakımı gidersem bir şey değiştirir miydi? "Çünkü sen onu temsil ediyorsun. Bilgelik, ölümsüzlük ve ateş. Gerçek mercan taşını alevlendirmek için bir çakmak gerekli, Rose. Sen mercansın. Sinirlendiğinde veya gerildiğinde gözlerin ateşin silueti gibi harlanıyor," dedi ve ayağa kalktı. "Sen ateşsin, Rose. Sen bilgesin, savaşçısın. Sen, bizim karanlık dünyamıza tek ışık verensin." Ben ışığın olduğu yeri karanlığa çeviren tek kişiydim. Bu böyleydi ve hep böyle devam edecekti. "İlk günden beri böyleydin ve hâlâ böylesin." Tam karşımda durdu, tek elini yanağıma dayayıp bana doğru eğildi. "Sen umutsun, Rose. Benim kaybolan umudum seni gördükten sonra alevlendi. Bana o duyguyu sen yaşattın ve yaşatmaya devam edeceksin. Ben yaşamı değil, bu duyguyu istiyorum. Ben bu duyguya açım..." Dolgun dudakları dudaklarımın üzerinde ufak dokunuşla durdu, küçük bir öpücük kondurup kendini geri çekti. "Son günümüze kadar, mercan," diye fısıldadı gözlerimin derinliklerine bakarak. ... Vicdanım merhametimin önüne geçtiğinde o benim için bir idam ipi oluyordu. Kalbimin acı sızıntısı, gerdanımı oraya bağlamamam için yalvarıyordu. Kana bulanan ellerim toprağa gömülmek istiyordu. Gördüklerine inanmayan gözlerim karanlığa davetiye veriyordu ve duyduklarına inanamayan kulaklarım kendi sesimi bile duymak istemiyordu. Ancak şeytana olan kinim her geçen gün artıyordu.

"Hiç ölmek istedin mi?" Beklemediğim bu soru karşısında ilk önce şaşırmış sonra kıkırdamıştım. "Neden güldün?" Oturduğum yerden kalkıp eğilerek reverans yaptım. "Karşınızda defalarca intihara kalkışan bir kız var bayım." Suratı ifadesizdi fakat umursamadan yerime oturdum. "Neden hala yaşıyorsun?" "Birazı acemiliğime geldi, birazı kurtarılmışlığıma." Bu ikilinin aşkını ve acılarını okurken, kaderin cilvesinin sahiden de bu kadar merhametli olup olmayacağını merak edeceksiniz. Aynı kadere içinizden küfürler de etmek isteyeceksiniz. Bu hikaye herkesin kendinden bir parça bulacağı ve hayatı sorgulatacağı izler taşıyor, Eylül'ü okurken kendinizi sevecek, kendinizi teselli edecek, belki de kimsenin göremediği yaralarınızı onunla birlikte selamlayacaksınız. Kitabın tüm hakları noter onaylıdır, kopyalandığı taktirde yasal işlem başlatılacaktır. © Tüm Hakları Saklıdır. | ©All Right Reserved. Tarafım dışında kopyalanamaz, çoğaltılamaz, paylaşılamaz.

*WATTYS 2023 KAZANANI* Eski hayatından kaçıp onu terk etmeye hazırlanan erkek arkadaşıyla beraber İstanbul'a taşınan Yasemin Altan'ın yolu Bağ Bozumu adlı bir antikacıya düşer. Antikacıda çalışan, dikkat çekici genç adam ona hayatını değiştirecek bir armağan verir. Yasemin, bu armağanı kabul ettiği andan itibaren karanlık bir yola girer. Yeni taşındığı bu şehirde artık elinde yalnızca derin bir trajedi, taze bir kalp kırıklığı ve geri dönülemez bir gücü vardır. "Hediyenize çok iyi bakmalısınız, o artık size ait.'' Kara Ayna'nın size göstereceklerine hazır olun... Başlama Tarihi : 03.06.2022 Bitiş Tarihi: 03.02.2023 ** Kitaba ulaşmak için: https://www.dr.com.tr/kitap/armagan/edebiyat/roman/turk-romani/urunno=0002146288001 https://www.bkmkitap.com/armagan-883630?waw_keyword=Armağan%20aleyna

Monoton bir bir hikayemi istiyorsunuz? O zaman bu kitaptan hemen çıkın! Çünkü burası hayatı hem yalan hemde macera ile yaşayan Laçin'in evreni. Hayattan ümidini kestiği an kitapları ve müziği bulan, Acılarını içine gömen, Yaralarını sarmayı kendi öğrenen, Yalanlar da usta olan o kız, Evet o kız, bizim Laçin. Bir oda da aylar geçirmek ne kadar zor olabilir ki, Yani alt tarafı garipden sesler duyabilir,yok olmak isteye bilir, mutsuz olabilirsiniz. Hayatınız zaten zorken daha da zorlaşıp ardından tam normale dönüyorken karman çorman bir hâl aldı mı? Laçin'in hayatı tamda böyle. Bir şans verin derim ;) ^^ "Yıllar önce yetimhaneye bırakırken akılları nerdeymiş? Oyuncak mı bu! Sıkıldım bırakayım, sıkıldım alayım!" ^^ *Mantık hataları bulunabilir *Tüm olaylar , kişiler ve kurumlar kurgudur.* *Reklam yapmayınız!*

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK