Her katil arkasında mutlaka bir iz ya da bir işaret bırakır. Peki ya bir yıldız neyin işareti olabilir?

Ben deli değilim sadece bir hayale aldandım... Kapak tasarım @demon_girl-

T

✧ Wattys 2016 Çığır Açanlar Kazananı ✧ Bilim Kurgu #1 ✧ ''Adım Dolunay. İnsanların Dünya adını verdikleri gezegende yaşıyordum bir zamanlar.'' ✧ Yeni Dünya projesinin asıl amacı halka duyurulmamıştı. Daha önce gidilen gezegenlerin nedenlerine benzer fikirler öne sürülmüştü; keşif, koloni, kaynak... Fakat asıl neden bunlardan hiçbiri değildi. Yeni Dünya'yı diğer gezegenlerden ayıran bilinen ve bilinmeyen onlarca, belki de yüzlerce farklılık vardı. Bunların başında gezegene gidecek olan kişilerin seçilmiş kişiler olması geliyordu. Hepsinin bir ortak noktası vardı fakat hiçbiri bunun farkında değildi. Dolunay Ateş de onlardan biriydi. Üstelik ilk gruptaydı. Ve belki de Yeni Dünya'nın etkisini en çok hissedenlerden biri olacaktı. Dünya'dayken de sıradan biri değildi, başka bir gezegende sakin duracağını kim söyleyebilirdi? Ametist şehri o yılın dönüm noktasıydı. İsyanların, devrimlerin ve savaşların ilk kısmı Yeni Dünya'nın kalbi olan bu şehirde başlayacaktı. Yüzlerce dostun ve düşmanın, aşkın ve nefretin, yok oluşun ve yeniden doğuşun hikayesinin başladığı yerdi. ✧ Ametist ve Kalsedon, Öne Çıkanlar listelerine eklendi ✧ Ametist kitap olmuştu, şimdi yeniden Wattpad'de Yazılma Tarihleri: 15.07.2014-15.11.2014 Yeniden Başlangıç: 05.12.2020

Babası yanında oturan kızını izliyordu. Küçük bedenine tam oturmuş Beşiktaş Forması ve yüzündeki siyah beyaz şeritler onu tam anlamıyla tatlı gösteriyordu. Kız küçük ağzını açarak " Goool baba " diye sevinçle bağırdı. Babası onu kucağın aldı ve elini gösterdi " Çak bir beşlik " dedi. Buket küçük ellerini babasının ellerine değdirdi. Maç bitmişti Beşiktaş gayet iyi bir performans sergilemişti. Babasının elinden tutmuş beraber çıkıyorlardı. Babasının yönelttiği " Beni ne kadar seviyorsun Buket? " sorusuna " Seni Beşiktaş gibi seviyorum baba " diye cevap verdi. Buketin babası buketin saçlarını gülümseyerek okşadı. " Asla vazgeçmek yok tamam mı benim kartaliçem? "dedi. Buketin yüzü güller açıyordu. " Tamam Kartal bey " diye cevap verdi ve babasına sıkıca sarıldı. Böyle güzel bir hayatı olan kızın elinden hayat , babasını aldı. Çok ağlıyordu o. Her dinlediği Beşiktaş Marşında her izlediği Beşiktaş Maçında aklına babası geliyordu. Acısı her seferinde yeniden acıyordu. Ama o sevmekten vazgeçmiş miydi? Hayır vazgeçmemişti. Çünkü babasına " Seni Beşiktaş gibi seviyorum baba " diyen bir kızın sevgisinden vazgeçmesi kolay değildi. © Tüm hakları saklıdır.