*Acemi bir yazarın en başta kötü yazıp, sonradan iyileşen hikayesidir. Okumadan geçmeyin ve votelemeden, lütfen* ------------------------------------------------------------------------------ Hayatta sadece tek bir kişiyi severim sanıyordum. Yanılmıştım. Hep Oğuz Araf'ı seveceğime inanır ve benimserdim. Ta ki o havaal...
Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)
Bir insan bu kadar kendini beğenmiş ve ego yığını olabilir mi ? Birisi bana bunu açıklasın yoksa avukat tutmak zorunda kalıcam !!