Όσα πρόσωπα έχει ένας άνθρωπος, Άλλα τόσα έχει και ο έρωτας... Ποιος θα σωθεί; Και ποιος θα σώσει; Πάντα ήξερε ότι μέσα σε εκείνες τις μαύρες χάντρες, υπήρχε και λίγο καφέ... Σαν ένα άγριο τσακάλι που ηρεμία δεν έχει στο βλέμμα... Αν εκείνος ήταν όμως τσακάλι, εκείνη ήταν φωτιά ολόκληρη... Δεν ήταν Γεράκι, μήτε και λιοντάρι... Ένα άγριο ατίθασο άτι ήταν... Ένα μείγμα εκρηκτικό και ακόμα ποιο επικίνδυνο από όσο φαντάστηκαν οι γύρω της Πόσο ψέμα; Πόση ανάγκη για εκδίκηση; Όσες απώλειες κι αν μέτρησε, αυτή της ψυχής της ήταν η μεγαλύτερη... Don't copy ©2024-,2025 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μια οικογένεια Μία ιστορία... Το Γεράκι, επιστρέφει... Η αναγέννηση έφτασε... Καλώς ήρθατε στη Familia Nostra Πόσα Γεράκια αντέχετε; Δεν είναι ένα πια... Ούτε δύο... Τα αίματα δέθηκαν, η γενιά μεγάλωσε... Η ιστορία γράφεται ξανά μα το μελάνι δεν είναι το ίδιο... Don't copy ©2024 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Η Αρετή Ραΐση , μεγάλωσε... Τα αγοριστικα ρούχα που της άρεσε να φοράει στην εφηβεία , μετατράπηκαν σε σακάκια . Τα αθλητικά σε γόβες. Τα ανακατεμένα της μαλλιά σε ένα αυστηρό κότσο και το ύφος της, είχε χάσει εντελώς την αθωότητα έπειτα από όσα είχαν δει τα μάτια της. Τελείωσε με επιτυχία στη σχολή και κατάφερε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα σαν δικηγόρος και μάλιστα , ήταν από τις πιο σκληρές γυναίκες στο τομέα της που είχαν περάσει από τα έδρανα. Κι όμως...Εκεί που νομίζεις πως έχεις φτιάξει τη ζωή σου, όλα αλλάζουν... Ένα πρωί, πληροφορείται πως είναι πλέον η μοναδική κληρονόμος μιας κατοικίας, βαθιά μέσα στα βουνά της Κρήτης. Δεν είχε ιδέα από ποιόν. Δεν είχε ιδέα γιατί. Δεν είχε καν ιδέα αν είχε κάποιο συγγενή εκεί... Ποτέ κανένας δεν είχε αναφέρει τη Κρήτη μέσα στο σπίτι κι αυτό ήταν που της κίνησε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον... Μια μέρα, και ύστερα από ένα άτυχο γεγονός, αποφασίζει εν μια νυκτί να φύγει. Και η Κρήτη ήταν η επιλογή της... Μια επιλογή, ζωής μα και θανάτου. All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Όταν τα όρια πατηθουν και τα πάθη σκοτώσουν τη λογική , ο έρωτας θα ανοίξει τα φτερά του καταστρέφοντας τα πάντα στο πέταγμα του. Εκείνος πάντα ήταν δίπλα της. Φρουρός. Προστάτης από τη γέννα της... Δάσκαλος και μέντορας της. Εκείνη όμως μεγάλωσε...Άλλαξε. Η εφηβεία αποτραβιεται από πάνω της και τα ηνία παίρνει η γυναικεία της φύση . Η ατσαλακωτη ομορφιά της , το ταμπεραμέντο και η γοητεία μεγαλώνουν όπως κι εκείνη μέρα με τη μέρα. Δύο άνθρωποι δεμένοι σαν μια γροθιά, έρχονται αντιμέτωποι με συναισθήματα που δεν ήξεραν ότι υπήρχαν... συναισθήματα που απαγορεύονται. Μια αλυσιδωτή αντίδραση γεμάτη ένταση, πάθος, προδοσία, μίσος και ζήλειας ξεκινάει για να σπείρει τον όλεθρο. Η Ελίζαμπεθ, κακομαθημένη από τον ίδιο, έμαθε να παίρνει πάντα αυτό που θέλει. Έμαθε να ελέγχει. Να παλεύει για τα θέλω της, ψυχή και σώμα. Τι θα συμβεί όμως όταν αυτά που θέλει δεν μπορεί να τα έχει; Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Το λευκό δαντελενιο της φουστανακι, ειχε λερωθεί από τις λάσπες. Ήταν συνήθεια όμως... Πάντα έλεγε στη μητέρα της να μη τα φοράει για να βγει να παίξει... Έσφιξε τη δεξιά της παλάμη , γύρισε το κεφάλι και του χαμογέλασε. Έπειτα έσφιξε την αριστερή παλάμη, χάρισε ένα ακόμα χαμόγελο και γύρισε προς τον ουρανό. Ήταν ξαπλωμένη ανάμεσα τους . Λαχανιασμενη από το κυνηγητό και χαρούμενη. Κρατούσε στις χούφτες της τα χερια τους και χαμογελούσε. Τρία μικρά παιδιά που μεγάλωναν μαζί... Πολλά τους ένωναν και άλλα τόσα τους χώριζαν... Διαφορετικές ζωές... Οικονομική κατάσταση... Ενδιαφέροντα... Τρόπος ζωής... Μα ένα πράγμα είχαν κοινό... Τη δυνατή φιλία και αγάπη μεταξύ τους... Πόσο αντέχει όμως άραγε ένας τέτοιος δεσμός με το πέρασμα του χρόνου; Πόση δύναμη χρειάζεται για να κρατήσεις τα όρια; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Ένας καθρέφτης είναι η ζωή... Καμιά φορά , ίσως ζωντανεύει κι όλας... Η Ισμήνη με την Χριστίνα, είναι ένα πρόσωπο και δύο γυναίκες... Δύο χαρακτήρες αλλά μια μορφή... Ίδιες σαν δυο σταγόνες... Μέχρι που ένα βράδυ όλα ανατρέπονται Ένας ξυλοδαρμός είναι αρκετός για να τη κάνει να ψάχνει το ζωντανό της είδωλο... Η Ισμήνη θα μπλέξει σε μονοπάτια επικίνδυνα όταν η αδερφή της βρεθεί χτυπημένη μέχρι θανάτου σε ένα σοκάκι... Πόσο ίδιες είναι όμως; Πόσο ίδιο είναι το κορμί; Πώς μπορείς να ξεφύγεις όταν εκείνος ξέρει; Don't copy ©2024 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// 2022

Ο έρωτας ποτέ δεν άφησε κανένα να τον δαμάσει... Έχοντας για κούκλες τους ανθρώπους επλαθε , έκοβε και έραβε καταστάσεις γελώντας είτε με το πόνο είτε με τη χαρά τους... Γιατί αυτός ήταν ο έρωτας... Δεν ήταν ικανοποιημένος ούτε με την αγάπη αλλά ούτε και με το δάκρυ ... 5° μέρος ξεκινάει! All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Μισό μπουκάλι Μπρούσκο, λίγο γάργαρο νερό και η κυρά βγήκε μέσα στα αγιάζι... Στάθηκε απέναντι και κοίταξε τρομαγμένη... Οι μοίρες μέθυσαν , έμπλεξαν τις κλωστές τους και στης ζωής τον αργαλειό τα έβαψαν όλα κόκκινα... Πόσα είδη υπάρχουν άραγε; Το κόκκινο του πάθους... Το κόκκινο του αίματος.... Το κόκκινο της αμαρτίας.... Μια ψιχαλίδα πέφτει στα μαλλιά της και σαν σηκώνεται το χέρι του να αγγίξει, το Μπρούσκο σπάει... Κάποτε μια βεντέτα έκλεισε με πόνο και το χωριό βυθίστηκε στην αγάπη.... Δύο οικογένειες ενώθηκαν κάτω υπό το φως της ελπίδας και έμειναν χρόνια αγαπημένες... Κλείνουν άραγε οι βεντέτες; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη.... Ράβει κόβει και μπαλωνει και τη μοίρα τους ενώνει... Ποια μοίρα; Δύο αδέρφια μπορούν να ερωτευθούν; Κι αν το κάνουν, πόσο βαριές είναι οι επιπτώσεις; Τι κρύβει το παρελθόν; Τι κρύβει το παρόν; Πόσα μυστικά είναι θαμμένα; Don't copy ©2024 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.