"Arabayı tekrar hareket ettirdi ve kaldığımız yerden yola devam ettik. Bir kaç defa bir şeyler söylemek istedim ama cesaret edemedim. Tartışmadık, sadece gitmemin daha iyi olacağını söyledi. ''Bunu kabul edemem '' dedi. Ben özür bile dileyemedim, özür dilerim diyemedim. Özür dilemek o kadar hafif kalıyordu ki hakaret etmek gibiydi. Keşke bana kızsaydı, bağırsaydı, kırsaydı, dökseydi ama böyle sessiz kalmasaydı. Belki vicdan azabım biraz azalırdı." Melike yaptığı hatanın farkında ve çok pişman . Ancak buradan dönüş var mı? Hatasını telafi edebilecek mi? Ya da şöyle soralım bu hatanın tamiri mümkün mü? Melike, onu geri kazanmak için elinden geleni yapacağa benziyor. Melike'nin aklında ne var? Neler yapacağını merak ediyorsanız buyurun o zaman sizi şöyle alalım. Okurken dinlemek isterseniz diye bir de şarkı önereyim: What's on your mind? -Madrugada

O büyük bir günah, bazen de Tanrı'nın hediyesi. Bu genç kız, bebekliğinden beri kâbuslarımın sebebi. ❦ Yüz yılı aşkın süredir eski tuğlalardan, kalın duvar kâğıtlarından, soğuk betondan ibaret olan karanlık evde ilk kez kahkaha sesleri yankılandı. İki yabancıyı aynı çatının altında birleştiren vasiyet, bir adamın ölmeden önceki son ricasıydı. Hans Alphan'ın tek vârisinin oğlu olduğu zannedilirken küçüklüğünden beri bir kızla daha ilgilendiği öğrenildi. O kızı yetimhanede ziyarete gitti, elbiseler aldı ve eğitim masraflarını üstlendi. Bir gün öldüğünde, oğlunun da aynısını yapacağına söz verdi. Aradan uzun yıllar geçmesine rağmen Leonard'ın kulaklarındaysa annesinin acımasız sesi yer edinmişti. 'Baban onu her zaman senden daha çok sevdi.' 'Kız, o gece fırtınada ölmeliydi.' 23.1.23 | karanligiyazar