Hayatımın Çoğu zamanı aynı sorularla karşılaşırım.Bunlardan biri "Neden yazıyorsun?" olur.Fakat insanımız bunu kendi içinde aklın eremeyeceği sorulara boğup cevabını bulabilmek yerine bana sorarlar.Kolaya kaçma değil mi? Hayli garip! Bir çoğumuz,içimizde insanlara karşı dile getiremediğimiz sorunları kendi evrensel iç dünyamızda çözmeye çalışırız.Kaçımız kendi kendine konuşup,çözüm bulamadan kayboldu benliğinde ah bilseniz! Kimler oyuncak bi bebekle konuştu,kimler sigara dumanına boğdu da düşüncelerini öyle çözüm bulabildi ya da tamamen duman oldu.İşte bendeki yazma aşkını güdüyen,her daim dertlerimi çözümleyen sebepte bu. Bir kelebeğim bir de kavanozum vardır benim dertlerime hitaben kurulan.Kullandığım tabir kendi içimde yarattığım soyutluktan ibaret.Olur ya sıkkınımdır hayattan,kırgınımdır insanlarından,küsümdür ağacına kuşuna,dertliyimdir ayına yıldızına...Hah tam da böyleyken durum kelebeğim baş ucumda bekler ve yazmaya başalarım tam da o sıra..Kimseye anlatmadığım beni, zikrimde yıldıramadığım bütün düşünceleri ve kalbimde dile getiremediğim bütün söylemleri dökerim kağıda..Zaten elime kalemimi bir aldığımda çorap söküğü tarzında ilerler bu eylem.Bir kelime,ardından bir tane daha ve bir sürü kelime... İçimde dert olan bütün kifayetsiz kelimeler sanki damla damla kalemimden kağıdıma boşalır.Sonra mı? Sonrası koca bir göl! Kalemimden kağıdıma boşalan koca bir göl.Yazımın sonuna gelince de kelebeğimin kanadında birikiyor onca kördüğüm ve kavanozda yerini alıyor.Bu ne kadar birikiyor bilmekle meçhulüm.Ve öyle bi zaman geliyor ki tesadüflere kucak açan, bütün sorunlarım çözüm buluyor aniden.Ve daha da sonra çıkıyorum sokağa tavana bakıyorum.. Kelebekler uçuyor...Yarına aldırmadan... İşte yazmamı,kalemi elimde tutmamı olanak gösteren bazı etmenler.Benim için yazmak; Bana çi

Sevgiye dair...

Evet,cesaretini toplayıp bu kitabı okumak istiyorsun.Cesaretini toplayıp diyorum çünkü korku hikayeleri okumak için cesur olmak gerekir fakat bununla hiçbir ilgisi yok. Bu sıradan bir korku kitabı değil.Bu Gerçek Korku Hikayeleri.Aklındaki bütün korku hikayelerini,korkunç olayları unut ve sayfalar arasındaki soğukluğu o zayıf ruhunda hisset.Ellerin buz kesecek ve ensendeki ölümün o nefesini duyup hissedeceksin.Evet herkes bunu bir gün yaşayacak. Bu kitabı yalnız okumanı tavsiye ederim fakat bu kitabı okurken asla yalnız olmayacaksın.Okumadan önce geceyi bekle, ya da gerek yok o zaten seni bulur...

Korku, gerilim ve heyecan arayanlar... Okurken tüylerinizin ürpermesini ister misiniz ? Korkularınızı bir kenara bırakın ve cesaretiniz varsa okuyun ! Dikkat ► Gece evde yalnızken bu hikayeleri okumayın... Hikayelerin bir kısmı çeviri bir kısmı ise bizim yazdığımız hikayelerden oluşuyor ve çeviriler bize aittir.

Derin saf, iyi niyetli, bir okadarda kurnaz bir kişiliğe sahiptir. Fakat her zaman ilk hamleyi karşısındaki kişiden bekler bu nedenle hep kaybeder. Bir gün belki öleceği veya zarar göreceği sırada bir çocuk onu kurtarıyor. Bu çocuk Derinin ilk aşkı değil fakat en büyük aşkı olacağından habersiz kimsenin bilmediği gizli bir aşk. Derin böyle bir kişiliğe sahiptir. Bazen mantıklı bazen saçma düşünür. Fakat sabit fikirlidir. Kimse onun düşüncesini değiştiremez. Bu nedenle Poyraza olan duygularını hep saklamıştır. Fakat artık o onun KAHRAMANIDIR. Sizce onun İMKANSIZ sandığı aşk gerçekleşecek mi? Poyraz, ondan daha kurnaz, akıllı, umursamaz bir okadarda egoisttir. Fakat Poyraz hayattın gerçeklerini çok iyi biliyor. Onun yaşadıkları acımasız olaylar onu güçlendirmiştir. O artık acımasız, hissiz birisi olmuştur. Aşk, Sevgi gibi sözcükler onu güldürür, çünkü o tür hislere inanmaz, artık onun gözleri NEFRET e bürünmüştür Bir gün kendini kaybedip bir kızı kurtarıyor. Sizce hayatının hatasıyla mı yoksa hayatının anlamıyla mı tanışıyor? Acaba İmkansız olan sadece 'İmkansız' lafı mıdır?