izdunyasi
- Reads 235,419
- Votes 8,983
- Parts 33
Bir yalanın en derin kesiğinden oluk oluk akıyorum ve o an bu yalanın ilk mürekkebi oluveriyorum; pıhtıları günah olan kıpkırmızı bir kana dönüşüyorum.
O an güneş ilk defa tersten batıyor, dünyam alt üst oluyor.
Kalemi alıyorum elime ve kapkara bir deftere zihnimden koluma doğru bir yol izleyen kanımı akıtıyorum; belki de o defterin ilk sayfasında bir yerlerde izim olsun istiyorum.
O iz zaman zihnimde papatyalardan bir taca dönüşürken onun tarafından karalanıyor ve ortalığa bir koku yayılıyor; mükemmel bir koku.
Papatyalardan geliyor ruhumun en acı kökü kokan bu koku.
O an anlıyorum...
Ruhum yanıyor ve zihnimdeki papatyalar ölüyor; bu bir ölüm kokusu, bu bir ölüm şarkısı, bu tam olarak bir ölüm oyunu ve yanımda her zaman o var.