-Bence herşeyi boşverip gökyüzüne bakalım. Derin nefeslerinin arasında konuştu.Boğuk sesi sol tarafımda birşeylerin hızlıca hareket etmesine neden oldu.Bende bu kadar etki yaratmasına güldüm.Yüzümü ona çevirdim.Bana bakıyordu. Bir süre birbirimize baktık.İlk konuşan o oldu. -Gülüşün. Sustu.Hiçbirşey anlamadım. -Ne? -Gülüşün diyorum ,şu kararmış ruhumu aydınlatıyor. Bu adam benim sonum olacaktı.

Duyduğum sesle irkildim. Evet O'ydu. Emindim. O geceki çocuktan başkası olamazdı. Beni bulmuştu. Peki ben O'nda kaybettiğim kendimi bulabilecek miyim?

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.