Klasik bir aile kurgusu. On yedi sene boyunca yetimhanede arkadaşları Su ve Zeynep ile büyüyen Ece sonunda ailesini bulur. Yeni ailesi, akrabaları ile anlaşabilecek miydi? Her şey Onun için tam bir muammaydı. Yine de her zaman yanında olacak arkadaşları onu destekleyecekti. Ece'yi bu macerada neler bekliyordu?

"Yanisi şu demek oluyor İlhami Bey," dedi hemen karşımda sonuçlara bakan doktor. Elimdeki telefonu sıkı sıkıya tutarken nefes dahi almadan dinliyordum karşımdaki adamı. Elindeki kağıtlardan başını kaldırıp sıkıntıyla iç çekti. "Her şey tahmin ettiğiniz gibi. Afitap sizin biyolojik kızınız değil." Beklediğim kelimeler doktorun dudaklarından tek tek dökülürken yutkundum. Başka ne yapabilirdim ki o an? Ne bir gözyaşı aktı gözlerimden ne de şok dolu bir nida çıktı dudaklarımdan; dediği gibi, her şey tahmin edilebilirdi. Başımı eğebildim sadece. Sanki yanlış bir şey yapmışım gibi tekrar tekrar yutkundum. Bu yaşadıklarım hangi günahımın cezasıydı? Ya da ne tür bir günah, tüm hayatımı bir anda hiç edebilirdi? Yüzüm yanıyor, başım çatlıyordu. O an çok şey istiyordum ama listenin başını yok olmak çekiyordu. Evet, o an sadece yok olmak, kimse tarafından tanınıp bilinmemek istiyordum. Şu koca evrende hiçbir önemi olmayan küçücük bir nokta bile olsam bir an bu evrene bile fazla gelmiştim sanki. Birileri bağırıyor, ağlıyor hatta feryatlar ediyordu. Kimi mutlulukla haykırıyor, kimi bunca yılın hesabını kime soracağını bilememiş gibi Allah'a yakarıyordu. Bana sesleniyorlar, adımı söylüyorlar hatta bana dokunuyorlardı. Garip olansa o an hiçbir şey hissetmiyor oluşumdu. Ne hissetmeliydim ki? Sonuçlar açıklandığından beri hiç başımı kaldırmadan elimdeki telefona bakıyordum. Bana sesleniyorlardı, başımı kaldırıp onlara bakmıyordum. Dakikalar önce titreyen telefonuma gelen bildirimlere baktım nemli gözlerle. Whatsapp'tan 2 bildirim. ilgi kaşarları ve mutlu yaşamları ✨💖 ballikiz: YANİ ŞİMDİ SEN BANA DOĞUMDA KARIŞTIĞINI VE ASLINDA İSHALMİ AMCANIN ÖZ KIZI OLMADIĞINI MI SÖYLÜYORSUN? ballikiz: OH! MY! ALLAH!

Her salı yeni bölüm! Aren ailesiyle mutlu bir hayat yaşarken birden bire gerçek ailesinin başka bir aile olduğunu öğrenir! Yıllardır beraber yaşadığı ailesinin minik bebeği olan Aren, gerçek ailesi ile nasıl anlaşacaktır? Narin ve kırılgan olan Aren'in kalp hastalığı hayatını yeterince zorlaştırırken birde gerçek ailesi ile hayatı yeterince zorlaşacaktır! Üstelik gerçek ailesi, kendi ailesi ile görüşmesine bile izin vermezken!

Aleda Soysan %99.99 oranla Mustafa Kandemir'in kızıdır...

Yaşadığı travmalar sonrası hayata tutunmaya çalışan bir kız, bir gün hiç beklemediği bir anda aldığı haber ile tekrar umutlarının yeşerdiği bir kız. Ya daha mutlu olacaktı, ya da daha beter... 'Gerçek aile' klasiği <3 ( DÜZENLENECEK )

Miray kaos dolu bir aileye sahip kızdır. Ergenliğin de vermiş olduğu duygularla baş etmek zorunda kalan mirayın hayatı ; gerçek ailesi olduğunu iddia eden ışıklı ailesi ile altüst olur. Sevdikleri ve kendisini sevenlerin desteği ile bu zorlu süreci atlatmaya çalılırken karşısına türlü zorluk ve engeller çıkacaktır bakalım neler olacak . İYİ OKUMALARRR 🤩🤩🤩 Kitap boyunca birçok yanlışım olabilir kusuruma bakmayın ilk kitabım ve bu kitapta geçen çoğu olayı kendi hayatımdan katacağım :)

/Aile Kurgusu/ Bunca yıllık abilerinden ayrılmak istemeyen Kumru, karşısında dimdik duran ve kararından emin adamdan kaçamıyordu. Her ne kadar kabul etmek istemese de babasıydı, o. İstemese de velayetini almıştı. Ne olacaktı? Ne olmalıydı?

17 yaşında birbirinden habersiz olan ikizler ve yıllarca onların hasretini çeken Karademir ailesi Üvey ailesi ile birlikte Makedonya'da yaşayan Eftelya Tomris 5 yaşında kaçırılan ve yetimhanede büyüyen Emir Teoman Bu ikizler beklenmedik anda asla haberleri olmazken karşılaşırlarsa Ardından ise öz aileleriyle yaşamaya başlarlarsa Neler olur?

Daha çok küçükken ayrılmak zorunda kalmışlardı. Düştüklerinde kaldıracak bir el yoktu, onların hayatında. Düşünce ayağa kalkmayı öğrenmişlerdi; deneyerek, acı çekerek ve pes etmeyerek. Mert, Kuzey ve Zeynep küçük yaşlarda ailelerini kaybederek, kimsesizliğin ne demek olduğunu bile bilmeden, yaşayarak öğrenmek zorunda kalmış üç kardeşti. *** Her zaman aile eksikliği ile yaşamıştım. Anne ve babam olmasada abilerimin olduğunu öğreniyordum. Bu iyi bir şeydi. Mutlu olmalıydım. Ama mutlu olmaktan ziyade tedirgin hissediyordum. Kendime mutluluğu yakıştıramıyordum belli ki. Neden normal bir insanın yapması gerektiği gibi boyunlarına atlayıp, abim oldukları için ne kadar şanslı olduğumu söyleyemiyordum ki sanki. Çünkü ben duygularını içinde yaşamaya alışmış, dışa vurmaya gerek duymamış, kalabalıklar içinde yalnız olan ve her hareketinden çekinen bir insandım. Böyle olmak istemiyordum. Ama demekle olmuyordu ki. Keşke her şey göründüğü kadar kolay olsaydı.

Gerçek ailem kurqusudur... Herşey Zehranın dedesinin sandığındaki fotoğrafı bulmasıyla başladı. Zehrayı ne gibi sürprizler bekliyor hadi hep birlikte öğrenelim.