Bir mahalle düşünün öyle bir mahalle ki o eski sıcacık mahalleler gibi. aile sıcaklığını bırakmamış mahalle. Dedii koducu teyzeler, oğluna ve kızına kısmet arıyan teyzeler, çapkın erkekler, deli kanlı adamlar, küçük çocuklar, neşeli ev hanımları, mahallenin güzel kızları, yardım sever koca yürekli bir mahalle düşünün. Vaveyla mahallesi. Bu mahalle öyle bir mahalle ki acısıyla, tatlısıyla, kavgasıyla, gürültüsüyle her koşulda bir arada olan bir mahalle Vaveyla mahallesi.

Kitapları rasgele çantama koyup çantamı sırtıma taktım. Sınıf kapısına doğru ilerlerken önümde beliren kişiyle nefesimi tutup gözlerimi kocaman açtım. Ciddiyetle yüzüme bakıyordu. Ölmem değil mi? "Korkma hemen." deyip yanımdan geçti. Tuttuğum nefesi yavaşça verdim. Başımı çevirdim güçlükle. Sıranın altından kitap alıp başını kaldırdı. Bana bakmayı sürdürdüğünde dudaklarımı araladım. Ne yapacağım ben? Kitap da yok elimde. "Benim yerimde sen de olsan korkardın bir kere. Suçlu sensin." dedim kekeleyerek. Beni anladığından emin değilim. Duraksadı. "Çok heyecan yapıyorsun konuşurken." dedi düşünceli hâlde. "İlerde zorlanırsın. Heyecanını yenmeye çalış." Gitti. Arkasından bakakaldım. Heyecan olmadan hayat sürer mi?

Asrın " Beni bekleme Deniz " Bu bana ve sevdama yazılmış bir sondu. Sonumuzu yazan ise aşık olduğum, sevdiğim adamdı. Vatanım ve sen diyen Asrın Karlıdağ, beni ardında bırakıp gitmişti. Sadece benden değil, herkesden gitmişti. O gideli tam tamına iki yıl , 3 ay ,on gün oldu. Ne ailesini bir kere aramış . Ne de sevdiği kadını.. Ve ben Deniz Bozbey artık sadece Deniz Bozbey değilim. Ben artık Dr. Deniz Bozbey 'im. Kendi ayakları üzerinde duran ve yeğenine anne olan bir kadınım. Ve artık yeni bir şehire , yeni arkadaşlara ve hayata adım atıyorum. Başlıyoruz ♥️

Daha 2 aylıkken zengin, soylu bir ailenin kapısına bırakılıp terk edilen bebek Onu kapılarının önünde bulup evlat edinen Asilzade ailesi Ve bu kız yıllar sonra öz ailesiyle karşılaşırsa neler olur Bakalım bu hikayede bizi neler bekliyor ~ Şu hayatta her ailenin bir eksiği vardır. Asilzade ailesinin eksiği ise bir kız evlattı. Papatya Hanım ve Mirza Bey, her ne kadar hep bir kız evlat isteseler de Allah onlara bir kız evlat nasip etmemişti. Ama onlar hiçbir zaman itirazda bulunmadılar; çünkü Allah onlara tam 4 tane aslan gibi erkek evlat vermişti. Hepsi terbiyeli ve naziklerdi... Sevdikleri insanlara karşı. Papatya Hanım her hamile kaldığında, Mirza Bey "belki bu kez kız olur" ümidiyle her zaman heyecanlanmıştı. Ama sonuç her zaman aynıydı. Asla şikayet etmediler bu duruma. "Allah'ın bir bildiği vardır." dediler her zaman. Ve bunu bir süre sonra anlayacaklardı ki: Allah'ın gerçekten bir bildiği varmış.

Gökyüzü kadar yalnız, yıldızlar kadar umut dolu bir kızın hikâyesi bu. Alin, küçük yaşlardan beri içine gizlenmiş bir yarayla büyüdü: gerçek ailesinin sıcaklığını hiç tanımamıştı. Hayatın ona sunduğu boş sokaklarda yürürken, yıldızlara bakıp sessiz dualar ederdi. Onu duyan tek şey gökyüzünün kendisiydi.

|Tamamlandı| •••••• "Alisa ak kim?" Dedi polis bey memur abi "Benim" dedim "Bu beyefendi sizin öz babanız olduğunu söylüyor " dedi Elindeki DNA testi kağıdını gösterdi. "Nöbetçi mahkeme kararıyla Velayetinizi bora beye verilecek" dedi "Aaa" dedim büyük bir oyunculuk edasıyla "Ben bu bora dediğiniz Bey abi'yi ömrüm hayatım boyunca ilk kez şuan görüyorum " dedim Şaşkın şaşkın "Abi mi?" Dedi Bora bey "Ne diyorsun Alisa?" Dedi Bora bey "Beyefendi siz ismimi nerden biliyorsunuz?" Dedim "İlk kez mi görüyorsun?" Dedi diğer polis "Yok vallahi tanımıyorum memur abi" dedim "Hem nerden biliyorsunuz doğru söylediğini Yapay zeka çok gelişti Teknoloji falan" dedim "Araştırılmasını istiyorum ve Tanımadığım insanlarla gitmeme izin vermeyeceksiniz değil mi" dedim Bora bey Bana 'Yuh' dercesine bakıyordu 'hadi bakim ' bakışı attım ona. "Abi kız haklı Yalan söylüyorsa? Bence bizim gözetimiz altında tekrar dna testi yapılsın o zamana kadar da Burda kalmaya devam etsin" dedi polis abi. Hay senin ağzına kurban abi. "Hayır Yalan değil o benim kızım " dedi Bora bey "Yalan külliyen yalan tanımıyorum Bey amca ben seni üstüme iyilik sağlık be!" Dedim Cennet mahallesi pembe modumu açmıştım.

Afel büyük bir intikam arzusuyla hayatının en kritik kararını vermiş, çocukluğunu paylaştığı ve derinden gelen bir bağla tutunduğu kızı geride bırakırken zorlanmıştı. Kızın on sekizinci yaş gününde tekrar karşısına çıktığında paylaştıkları anılar boyunca zamanla değişen duygularına bir cevap bulmuştu. Afel , Eflin'i öptükten sonra tekrar kaybolduğunda Eflin için hayat bir öncekinden daha da zor olmuştu. Kendisini bırakıp giden arkadaşı için içinde hissettiği boşluk daha da büyümüştü. Çünkü giden arkadaşı değildi artık. Kader onları tehlikeli bir bölgede tekrar karşılaştırdı. Bir muhabir ve bir askerin hikâyesi. Tehlikeli, tutkulu ama imkânsızlarla dolu. - "Dağılan mürekkepler gibiydik biz, aynı satırda başlayıp farklı cümlede biten."

Aile zoruyla evlendirilen adam, karısını gerdek gecesinin sabahında boşar. Boşanan kadının namusuna laf gelir ve yaşlı adamla evlenmek zorunda kalır. Yıllar sonra gerçek aşkı bulan kadın. Bu hikaye, gerçek hayattan ilham alınarak kurgulanmıştır. Karakterler, olaylar, zaman ve mekan tamamen yazarın hayal gücüyle yazılmıştır.

Bodrum'da yaşayan ve ailesinin sözünden hiç çıkmayan esnaf bir kızla, bir İngiliz dükünün torununun yolları nasıl kesişir? Kesişirse ne olur? Birbirlerini anlamakta bile tereddütleri varken, ortak paydada buluşmaları mümkün mü? Aşk her şeyi mümkün kılabilir mi? Uçurtma Masalı bu sorulara yanıt olurken, aradığınız tatlış yaz aşkı hikayesini de ayağınıza getiriyor!

"Rüzgar onu alıp götürdü,Karadeniz'in hırçın dalgaları onun adını haykırdı." "Eylül... Adı sonbahardı.Yıllar sonra rüzgar onu gerçeğine,ailesine geri getirecekti."