İnsta: assa.sll0 Her şey bir kaza ile başladı. Bir kaza, 3 can, geride kalan küçük bir kız daha 7 yaşında. Daha 7 yaşında olmasına rağmen ailesinin kanlı bedenlerini gören küçük bir kız. Herkese, Herşeye rağmen kendi ayakları üstünde duran bir kız. Jiyan Neva Zemherioğlu Ailesinin annesinin, babasının ve abisinin ölüsünü, o kanlı bedenlerini gören bir kız. Ailesinin vefatından sonra Aşiretinin tek varisi olan bir kız. Tüm Doğu'ya hüküm süren ve Doğu'nun en büyük aşiretlerinden biri olan Zemherioğlu aşiretinin tek Varisi. Babası Mustafa Zemherioğlu... Zemherioğlu Aşireti başta olmak üzere Doğu'nun bir çok Aşiretine sözünü geçiren bir adam... Hain bir pusu ile kendisi ailesi ile hayattan göçen bir adam... Göçen ailesinin ardından kimsesiz kalan Jiyan Neva Zemherioğlu... Aşiretinin, Doğu'nun ve ailesinin Yöneticisi Jiyan Neva Zemherioğlu. Kimsesizliğinden vurmak isteyen insanları aklı ile vuran kız. ~|~' Bu hikaye acının kalıplaşan kalın duvarlarına rağmen geleceği için savaşan bir kızın hayatını anlatır... ~'| Hayaller kurulmak için, Hedefler başarmak içindir... Ve ben Hedefleri için savaşan bir Kızım. Herhangi bir saçmalık istemiyorum. Keyifli okumalar dileğiyle Staretate mîn 🌟💫

Bizim mahalle biraz gariptir. Sokaklarda çocukların sesleri, kadınların kapı önündeki dedikoduları eksik olmaz. Ama bir de herkesin dilinde olan isimler vardır. Mesela Mirza Alacahan... Mahallenin ağır abisi. Bir bakışıyla bile insanı korkutmayı başarır. Onun geçtiği sokakta çocuklar topunu alıp eve kaçar. Ama herkesin içten içe de bir saygısı vardır. Bir de bizim Meryem var... On dokuz yaşında, mahallenin öğretmeninin kızı. Elinde kitabıyla görürsünüz hep. Çocuklara ve kadınlara okuma öğretir. Utangaçtır. Her zaman gözlerini yere diker konuşurken. Çok konuşmaz ama konuştu mu da kalbe dokunur. Meryem küçüklüğünden beri Mirzaya hep abi der. Onu abisinin arkadaşı bilmiş, öyle görmüş. Mirzanın bu abi kelimesinden içten içe nefret ettiğini bilmeden hemde... Ama Meryemin safiyane sesinde öyle bir şey vardır ki, Mirza o kelimeyi yutkunarak sineye çekerdi. İşte bu hikaye, mahallenin ağır abisiyle, utangaç kızın hikayesi...

O hayalleri olan bir genç kızdı. Hayallerini çalmışlardı. Almila Beliz Ayyüce mutlu değilken Arslan Kılıçsoy hayatında hiç bu kadar mutlu olmamıştı. Çünkü 2 yıldır sevdiği kadın ile evlenmişti. Mardin'in sahibi ve en acımasız ağası sonunda sevdiği kadını yanına, kolları arasına almıştı. Geriye sadece Almila'nın onu sevmesini beklemek kalmıştı... Almila Beliz Ayyüce=18 Arslan Kılıçsoy=27 Yaş farkı vardır! +18 unsurlar bulundurur! Kuma yoktur! ARSLAN AĞA adlı ilk ve tek kurgudur. (Bebeklerim alıntıyı bölümler ilerledikçe koyacağım buraya) Zorla evlilik🥇/05/03/2025 Ağa🥈/08/03/2025

Kurgu Değişmiştir. Aşkın ne demek olduğunu ihanetten gören, kaybın ne demek olduğunu bir cesedin soğuk ellerinden anlayan ve intikamın tadını her gece boğazında büyüyen öfkeyle soluyan bir adam. Usta ve altı çocuk. Altı yaralı kalp. Altı kanadı kopartılmış masumiyet. Onları eğitti. Onları yılların intikam hırsıyla harmanladı. Karanlığı kucaklayan herkes için o karanlığı kefen yapacaklardı.

Masum kitabında başrol karakterleri olan Ayza ve Pamir'in kızı Aymira'nın hikayesidir. Kitabı daha net şekilde anlamak için MASUM okuyunuz. ~ "Beni kullandın yani?" Hayal kırıklığı ile parçalandı kalbim. Sesim bir fısıltıdan farksızdı. Bakışlarımı yerden kaldırarak siyah gözlerine baktım, dolu siyah gözlerim ile. Eskisi gibi şefkatle, aşkla bakan gözleri değildi bu gözler... Şimdi bana olan bakışları, bir yabancıya bakarmış gibi bakışlardı. Oysa ben ona hamile olduğumu söyleyecektim değil mi? O yüzden onu görmeye gelmiştim. Şimdi bu yaptığı da neyin nesi oluyordu. Daha fazla bu sessizliğe katlanamayarak yumruklarımı göğsüne indirdim. Güçsüz yumruklarım ona etki etmiyordu ve bu beni daha fazla çıldırtıyordu. "Cevap ver! Cevap ver bana! Beni intikamını alırken kullanmadığını söyle!" Boğazımdan bir hıçkırık firar etdiğinde bileklerimi avcuna alarak acımasız sözlerini yüzüme doğru fısıldadı. "Seni kullandım" Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

TOPRAK SERİSİ 1 Yaşadığı topraklarda adaletiyle nam salmış bir Bey... Başakların kıskandığı sarı saçları olan, Geveze bir Bülbül... Geçmiş, sıkıştığı karanlığı aydınlanmak için onların bir araya gelmesini bekliyordu. Onlar bir araya gelip de kalplerine aşk ateşi düştüğünde, geçmiş saklandığı karanlıktan çıkmaya başladı. Aşk ateşiyle yanan kalpler, intikam ateşiyle kül olur muydu?

▪︎TAMAMLANDI▪︎ Mutluluk neydi? Yani gerçek mutluluk? Baba sevgisi, aile sıcaklığı? Peki size bir soru. Size hiç kendi hayatınız için söz hakkı verildi mi? İşte bana verilmedi. Benim kaderimi onlar çizdi ve beni bir avuç sevgiyle uğurladılar yaşadığım evde baba sevgisi olmadan, saygı olmadan büyüdüm. Her gün gözlerimin önünde annemin dayak yediğine şahid oldum. Peki benim hayatımı paylaşıcağım adam bu kadar cani mi? Peki ben annem gibi buna boyun eğicek miyim yoksa dik durmayı başarabilecek miyim? Kitap kapağı için @s_mila1 adlı kullanıcıya teşekkür ederim.

Herkesin iş adamı olarak bildiği Kaya Eroğlu ve jesti yüzünden işinden olan bir Anaokul öğretmeni... Ya o öğretmen, bakıcı olarak işe başlarsa? Hem de bir mafyanın çocuk bakıcısı... Kaya Eroğlu'nun minik oğlu Aras, okuldan kaçtığı için kaybolmuştu. Rüya kendisine doğru koşarak gelen çocuğu farkettiğinde, oturduğu banktan yavaşça kalktı. Aras'a doğru ilerledi. Tam önünde durunca dizlerinin üzerine çökerek, minik ellerini tuttu. Ağladığını görünce minik Aras'ı kollarıyla sarmaladı. "Merhaba küçüğüm. Neden ağlıyorsun bakalım?" dedi şefkatli sesiyle. Rüya kendisini bildi bileli çocukları çok seviyor, ağlamalarına dayanamıyordu. Minik Aras bu sıcacık kollarda kendini güvende hissedince, o da kendince sarılmasına karşılık verdi. "Ben kayboldum." dedi. Rüya ilk başta yapması gereken şeyi yaptı, ismini sordu. "Adın ne senin yakışıklı?" diyince Aras utanarak kafasını eğdi. "Adım Aras, Aras Eroğlu." Uyarı: Kitap cringe olabilir çünkü bunu birkaç yıl önce yazmıştım. Sonra ay çok saçma, cringe, klasik mafya işte vs. Yorumlar gelirse anında engellerim.

Sigarasını dudaklarına götürüp siyah gözlerini benden uzaklaştırarak yanındaki esmer kadına çevirdi. Kadın, onun bakışlarını fark eder etmez gülümsedi ve başını Pamir'e çevirdi. Pamir, bana bir kez bile bakmadan elini kadının beline yerleştirdi. Kadın, dudaklarını Pamir'in kulağına yaklaştırıp fısıldadı. Ne söylediğini duyamadım ama Pamir'in dudaklarında beliren hafif kıvrım, her şeyi anlatmaya yetti. Başını usulca salladı. Boğazıma oturan düğümü yutkunarak bastırdım ve gözlerimi onlardan uzaklaştırıp elimdeki kadehe indirdim. O gün, hastane odasında, hiçbir açıklama yapmadan beni terk ettiği o günden beri sigara ve içki, hayatımdan hiç çıkmadı. Ben Pamir'in değerini onu kaybettikten sonra anlamıştım. Tam içkimi yudumlayacaktım ki, naif ve heyecanlı bir ses duyuldu salonda. "Evet değerli konuklar, lütfen buraya bakar mısınız?" Sesin geldiği yöne döndüm. Rana. Elinde mikrofon, yüzünde her zamanki neşeli ama kusursuz gülümsemesiyle Pamir'in elini tutuyordu. "Hepinize bir haberimiz var!" dedi sevinçle. "Biliyorsunuz zaten, iki gün sonra evleniyoruz." Bir kez daha yutkundum. İçim acıdı. "Sevgilim, sen söylemek ister misin?" diyerek mikrofonu Pamir'e uzattı. Pamir önce kısaca başını salladı, sonra gülümseyerek mikrofona uzandı. Gözleri bir anlığına bana kaydı. Sonra, hiçbir şey olmamış gibi başını çevirdi ve konuşmaya başladı. "Fazla uzatmayacağım" dedi sakin bir tonla. Ve ardından içimi yakan cümle kurdu. "Rana ve ben anne baba oluyoruz." Kitapta; dram, 18+, ihanet, şizofren, küfür ve travma olayları movcuttur! Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

"Mirza saçmalıyosun! Duyuyo musun beni?! Aç şu kapıyı! Aç dedim! Mirza! Sana diyorum! Aç şu kapıyı!" Bir yandan boğazım yırtılırcasına bağırıyor, bir yandan da kapıyı yumrukluyordum. Kapının iki yanında olan cama geçip ona baktım. Sanki ben burda çıldırmamışım gibi elindeki telefona bakıyordu. Önündeki korumalar emrini bekler vaziyette elleri önünde kafaları eğik duruyorlardı. Nihayet telefonunu cebine attı ve tekrar cama vurdum. Kafasını çevirip bana boş gözleriyle bakmaya başladı. "Evden dışarı çıkmayacak. Ölse dahi bu kapı dışarı açılmayacak. Duydunuz mu?" Gözlerini benden ayırmadan konuşmaya devam ederken çaresizce çırpınmaya başlamıştım. Klişe sevenleri şöyle alalım, buyrun efendim...