Artık insanlara güvenmeyi bırakmış durumdayken elinden birisi tutup kaldırırsa ve sen tekrardan umutlanırsan hayat senin için yeniden başlar. Peki ya tek başınaysan? Tek başına kalkmaya çalışırsan? hayatını başkalırı olmadan, kimseye güvenmeden, tek başına yazmaya başlarsan ne olurdu peki? PEKİ BU CESARET KİMDE VARDI? KİM HAYATINI DEĞİŞTİRİP YAZABİLİRDİ?

Şhh... Dinleyin, cennet çığlık atıyor, cehenneme kafa tutyor. Araf mahşer olmuş, üzerinde dumanlar tütüyor. Kim bu kız, iki farklı dünya onun için kavga ediyor? Kim bu kız, cehennem bile onu almayı reddediyor? Bir ayak sesi kapladı bu defa Dareyni. Ve herkes, her şey sustu. Sanki dünya durdu, bir tek o kızın adımları yol buldu. Kim bu kız? Kızın yürüdüğü yolun kenarlarından aynalar yükselmeye başladı. Avuçlarından bir şeyler dökerek geliyordu kargaşaya. Haplar dökülüyordu teninden. Ve aynalar bitiyordu onların düştüğü yerden. Kız giderek yaklaştı, melekler gelecek olan emire hazır beklediler. Ve kızın yüzü güründü... Bendim o kız! Aynalar bir anda bana döndü. Aynalardaki akislerimden biri avuçlarındaki hapları ağzına attı. Bir diğeri yüzme bilmeden suya atladı. Diğeri; bileklerini kesti, bir başkası kendini ateşe attı... En son ayna en kötü intiharı tattı. Aşık oldu...