මේක Supernatural category එකට යන කොටස් කිහිපයක BL කෙටි කතාවක්. මේ කතාවෙ එන නම් ගම් ස්ථාන සිදුවීම් සියල්ලම මනඃකල්පිත වන අතර කතාවෙ ඇතුලත් මන්තර පාඨ සත්‍ය මන්ත්‍ර පාඨ වන බැවින් ශබ්ද නගා කියවීමෙන් වලකින ලෙස ඉල්ලා සිටින්නෙමි මන්දයත් යම්කිසි අතුරුඵලයක් පැමිණිමට ඉඩ ඇතැයි මා තුල පවතින විස්වාසයයි. එහෙනම් අපි විශ්වාසත් අවිශ්වාසයත් අතර දෝලනය වන අපූර්ව සිද්දි දාමයක කොටස් කරුවො වෙමු.

ඉටි සුවඳ විහිදුනු කබානාව ඇතුළේ ගතවන රෝමාන්තික මොහොත කුමාරිහාමිට වගේම නිළමෙටත් නැවුම් වෙද්දි තමා දෝතෙහි පූදින්නට පේ වුන කාල රෝස කුසුම දිහා ගිනිගත් දෑසින් ඔහු බලාසිටියේ යළිත් ඒ හිත හිස් නොවේදැයි යන සැකයෙනි. "උඹ මගේ ළඟට ගන්න දවස වැඩි ඈතක නෑ..... උඹට මගේ දෝතේ පූදින්ට බැරි නම්, පරවෙන්න ලෑස්තිවෙයං......" දසත විහිදුන අඳුරෙහි ගිලීගත් ඒ ගුගුරන හඬේ ගැඹුර කුමාරිහාමිගෙ සවනත නොවැකෙන තරමටම ඈ හිටියේ නිළමගෙ සියුම් හාදුවලින් මත්වෙලා වෙද්දි ඇගේ නාස් පුඩු දිගේ රුධිර බිඳු කීපයක් ගලා ආවේ ගිනිගත් දෑස් ඇත්තාගේ මුවඟ වියරු සිනහවක සේයා මවමිනි. "සුදූ..... ඔයාගේ නහයෙන්...." කුළුඳුල් හාදුව අවසානයේ නලල්තල මත සැනසුනු ඒ දෙහිස්, එකට පැටලුණු ඒ දෑස් හමුවේ වුව නුයාරාට නොදැනුනත් ඒ රුධිර බිඳු ෂෙවෙන්ගේ ඇහැගැටුනා.... "ආ.... රෑ එළියේ හිටි නිසා පීනසට වෙන්නැති....."

එය අසුර හදක දළුලා වැඩුන ආදරයක් ❤️