PIERWSZA CZĘŚĆ DYLOGII SZTUKI Zniszczone rzeczy mają najpiękniejszy odcień. Dlatego Valentina Carrera, córka polityka Stanów Zjednoczonych, słynie ze swojej urody, oraz rozpustnego życia. Ignoruje blaski fleszy, które gonią ją przez całe życie, szczególnie w momentach, w których wychodzi na niegodną swojej pozycji. Christian Bradford, syn najbardziej rozchwytywanego biznesmena, pragnie jedynie łapać swoje nastoletnie życie pełnymi garściami, nie widząc żadnych konsekwencji. Szczery do bólu, zuchwały i wyniosły jedyne co pokazywał, to środkowy palec do wszystkich paparazzi. Dlatego ich drogi skrzyżowały się po wpadkach przekraczających wszystkie granice. Bo przecież dwa minusy dają plusa, prawda?

DRUGA CZĘŚĆ DYLOGII SZTUKI. Zniszczony poeta to najpiękniejsza forma sztuki. Christian Bradford po skrzyżowaniu życiowych dróg z skomplikowaną Valentiną Carrerą staje się zapierającym dech w piersi przykładem zdewastowanego artysty. Po wyjeździe swojej udawanej, lecz prawdziwie kochanej dziewczyny kończy liceum, wyjeżdża na studia i próbuje przetrwać początek ich drugiego roku. Uwalnia się od rodziców, zapisuje się do uniwersyteckiej drużyny koszykarzy, i wszystko wskazywało na to że czeka na niego umiarkowanie spokojne życie. Dopóki Valentina nie wraca. A wszystkie jego uczucia do niej zastępuje nienawistny żal. I gdyby mógł, sprawiłby żeby nie była by druhną narzeczonej jednego z jego przyjaciół, a on nie zgodziłby się być jego drużbą. Ale byli prawie najważniejszymi pionkami w ślubnej gorączce, i tylko zły ruch mógł prowadzić do (nie)szczęścia.