Her şey normal görünüşlü bir adama yardım etmemle başladı. Onun benim şeytanım olduğunu bilmiyordum. Yoksa onu derin uykusundan asla uyandırmazdım. En uygun olduğu anda beni avladı. Hiç bilmediğim, dışardan normal görünen pahalı kafesin içine kapattı. Özgürlüğümün karşısında bana günah dolu teklifte bulundu. Ve şeytanımı her reddedişimde başıma neler geleceğini acı bir şekilde gösterdi. Şeytanımın teklifini kabul etmek istemiyordum. Çünkü onun kurduğu oyunda benden sadece bedenimi istemiyordu ruhumuda istiyordu. Beni korkutan en az şeylerdi bunlar. Asıl beni korkutan şey karanlığın içine çekildikçe bundan büyük zevk almamdı. Kendi karanlığım beni korkutuyordu.

Vahşi pençeleri sırtımda asılı kaldı. Yüzüm, tıpkı ellerim gibi duvarın soğuk yüzeyine tutundu. Güç, hırs, belki biraz da tutkunun karıştığı nefesi boynuma dökülürken sıcak göğsü içindeki vahşeti susturmak istercesine sırtıma yapıştı. Ellerini, duvara yaslanmış olan ellerime kenetledi, kendini bana bastırarak duvarla arasında bütün olmama neden oldu. Enseme sürttüğü ateşli dudaklarının arasına boynumu alıp emerken beni kasıp kavuran, dünyamın hortumu olan adamın kolları arasında boyun eğdim. Zira... Bir ateştim. Yakıp alevlendiğim günahımı kendim seçtim. "Kartlar, Solin... Sana ve bana karşılar."

✶ Kişilik bozukluğuna teslim olan Vera Arslan, karanlığın tamamen onu teslim alması için gün sayıyordu. Süresinin dolmasına az bir süre kalan Vera'yı kararından döndürebilecek kimse yoktu hayatında. Ta ki Evran Balamir onun karşısına çıkana kadar. ❝Vera, beni acıttığın kadar öptüm yaralarından. Yine de gidecek misin?❞ ✶

"Ölürken bile onu unutamadım, Ama onun yanındayken öleceğimi bile unuttum."

Akıl hastanesine yatırılmış olan Dolunay, geçmiş günahlarının ağırlığıyla baş edebilmek için kalbini mühürlemiş ve insanlığını buzdan bir kabre gömmüştür. Yıllar boyunca hiçbir şey onu bu kış uykusundan uyandıramamıştır; ta ki, kalbinin sahibinin dönüşü, karanlığa bir kıvılcım çakıp bütün unutulmuş anılarını tutuşturana kadar... Şimdi, kül olmuş aşkıyla, sevgili dostlarının hayaletleriyle ve en büyük korkusu olmuş katiliyle karşı karşıyadır. Masadaki sandalyeleri saymıştır. Dostları eksik, düşmanı ise tam çıkmıştır. Görülecek hesapları vardır. Felaketini getirmiş katiliyle, ikisini de büyütmüş o soğuk topraklarda yüzleşecektir son defa. Bu kez, Dolunay bu savaşı kazanmalıdır. Çünkü kaybedecek bir şeyi kalmamış düşmanı, bu savaşı kazanmak için değil, her şeyi yok etmek için savaşacaktır. Kapak, Instagram üzerinden @dilhunsu ve @dilhunguzeli 'e aittir.

Seneler... Seneler sonra, dünya, nefes almanın bile zarar verdiği geri dönülemez bir felaketle sarsıldı. Ve hiçbir şey aynı kalmadı. Milyonlarca insan öldü, geriye kalanlar ise hayatta kalmak için dünyalarını yeniden kurmak zorunda kaldı. Burada doğmak ve ölmek yasaktı! Kuzeyin en uç noktası, gecenin aylarca hüküm sürdüğü o yer kuruldu. THALRON! Ve insanlar dört sınıfa ayrıldı... Din İnsanları, Asiller, Tüccarlar ve Köksüzler... Fakat yarattıkları dünya onları daha da büyük bir felakete sürükleyecekti. Çünkü duygular yok edilemezdi: Güç, Savaş, Tutku, Aşk, İhanet, İntikam, Fedakarlık ve Kader... Kaderle savaşmak mümkündü ama kazanmak asla. Çünkü kader çoktan kararını vermişti.

[DÜZENLENİYOR] HER CUMARTESİ YENİ BÖLÜM "Kanımda dolandığını hissediyorum, bana bir şekilde zarar verdiğini biliyorum. Beni yıpratışının verdiği zevki tatmaktan nefret ediyorum. Kollarımdaki damarları tırnaklarımla kazıyasım geliyor bazen. Onu yok etmek için. Tamamen ve ebediyen... Hiçbir şey yapamıyorum, engel olamıyorum. Teslim olmak istemiyorum. Beni ele geçiriyor, tekrar ve tekrar. Karşı koymak öylesine zor ki... Bilirsin, çünkü bu senin zehrin." Kitaptaki tüm karakterler, olay örgüleri, kısmen mekân ve kurumlar hayal ürünü ve kurmacadır. Gerçek kişi, şahıs veya örgütlerle alakası yoktur. Bazı paragraflar dini kitaplardan ilham alınarak yazılmıştır. İnancı yüceltme ve yerme üzerine eleştirel ahlaki bir felsefe yapılmakta ve bu çatışmayı konu almaktadır. Kesinlikle hiçbir kesimi aşağılama veya yüceltme söz konusu değildir. Kitap yetişkinlere yönelik olup küçük yaştaki kişilerin okumaması şiddetle tavsiye edilir. #zehir

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Aksiyon 1. sıra 30.09.2017 Yalnızdı. İlk doğduğu andan itibaren, emeklemeye başlarken, ilk harflerini söylerken ve büyürken. O hep yalnızdı. Kimsesiz büyümüştü ona yabancı insanların arasında. O kimsesizdi. Tüm hayatı boyunca tek istediği şey sadece bir aileydi. Şimdi ise bir aileye sahip olacağını düşünüyordu ama nereden bilebilrdi ki kendisini ülkenin en çok aranan soygun çetesinin bir üyesi olarak bulacağını? Bilemezdi. Peki ya kendisinden nefret eden ve hatta korkan bir adamı seveceğini nereden bilebilrdi? Bilemezdi. Başlangıç Tarihi: 16.10.2016 Bitiş Tarihi: 30.09.2018 "Kiralık Cehennem." Adıyla yayınlanan ilk Wattpad eseridir. Tüm telif hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da paylaşılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.

Geçmiş yıllarda yaşanan bir patlamada çıkan yangın sonucu ailelerini kaybeden bazı veliahtlar bu olayın ardındaki gerçeği açığa çıkartmak için çok küçük yaşlarda bir araya getiriliyor. Aralarına sonradan katılan iki veliaht dengeleri herkes için değiştirirken gerçekler her birinin içindeki yangınla ortaya çıkıyor ve tüm bilinenler aynı ateşin içinde yanıp kavruluyor. Yangın, tek bir sözle başladı. Tetiğe ise tüm veliahtlar için basıldı. Hırs, ihaneti getirdi. İhanet, öfkeyi besledi. Aşk arafta kalmışken Amaç hiçbir zaman değişmedi. Çünkü intikam, onlar için sıcak yenen bir yemekti. Onları bir araya getiren geçmişlerindeki yanık sayfalar. Onları bir arada tutan ise kaderin ördüğü ağlar. Onlar, emanet bırakılan veliahtlar. Namıdiğer "Evreğen" ekibi. RUHU MAHKÛM ANKALAR İlk yayım tarihi: 24.08.2025